Door de winsten van Staatsolie heeft Suriname de klappen van de wereld recessie aardig kunnen opvangen. Laten we niet vergeten dat de bauxiet industrie door de recessie in moeilijkheden is geraakt en Billiton binnenkort uit Suriname vertrekt.
Op 8 april jl. werd de jaarrekening 2009 van Staatsolie op de Algemene Vergadering van Aandeelhouders goedgekeurd.
Dr. Gregory Rusland, Minister van Natuurlijke Hulpbronnen, vertegenwoordigde de aandeelhouder, de Republiek Suriname, op deze vergadering.
Op deze vergadering van de aandeelhouders van Staatsolie kwam het volgende naar voren.
De bruto omzet over 2009 bedroeg US $ 425 miljoen en de winst vóór belastingen bedroeg US $ 181 miljoen.
Aan de staatskas wordt over het boekjaar 2009 US $ 124 miljoen bijgedragen, waarvan US $ 58 miljoen als dividend en US $ 66 miljoen in de vorm van diverse belastingen.
De investeringen bedoegen US $135 miljoen, waarvan US $ 58 miljoen voor de exploratie en productie ontwikkeling en US $ 44 miljoen voor diverse downstream projecten, waarvan het Raffinaderij Expansie project.
We moeten verder begrijpen dat deze investeringen geheel uit eigen middelen zijn gefinancierd.
We weten ook dat Staatolie voorbereidingen treft voor de productie van bio fuel. Hiervoor worden in Wageningen voorbereidingen getroffen voor een grote suikerriet teelt.
Staatsolie heeft in de afgelopen 10 jaren meer dan US $ 1 miljard afgedragen aan de aandeelhouder, de staat Suriname.
Om te bedenken dat de NDP regering Wijdenbosch in 1999 dit bedrijf wilde verkopen voor US $ 60 miljoen.
Het hele bedrijf zou voor US $ 60 miljoen worden verkocht in 1999 terwijl de winst vóór belastingen in 2009 US $ 181 miljoen bedroeg?
Wat voor economische visie heeft de NDP?
In 1999 was de staatskas door het verkwistend financieel en monetair beleid van de NDP Regering Wijdenbosch leeg. De monetaire deviezen en goud voorraden waren gewoon gestolen van het volk van Suriname.
Ambtenaren salarissen konden vanaf 1997 niet worden betaald en de drukpers van de Centrale Bank werkte overuren om ongedekt waardeloos geld in omloop te brengen.
Op een gegeven moment zat die regering financieel met de rug tegen de muur en besloot men Staatsolie te verkopen voor US $ 60 miljoen.
Die US $ 60 miljoen zou slechts genoeg zijn om 2 maanden importen te dekken.
Dus in 2 maanden zou het volk van Suriname met enkele vaten zoutvlees en bokking de gehele opbrengsten van de verkoop van Staatsolie hebben geconsumeerd.
De vraag wordt wederom gesteld: welke economische visie heeft de NDP?
Ir. Hugo Coleridge is jarenlang President Commissaris van Staatsolie geweest en hij bekleedde die functie toen de NDP regering Wijdenbosch in 1998 met plannen kwam om Staatsolie te verkopen.
Uit onvrede met dat beleid bedankte hij als President Commissaris en daarna werd wijlen Ir. Eric Tjon Kie Sim aangesteld om met de verkoop plannen door te gaan.
Eddie Jarap, toenmalig algemeen direkteur van Staatsolie, was het natuurlijk ook niet eens met de verkoop van dit bedrijf en werd onterecht ontslagen.
Hij stapte naar de rechter en de rechter draaide het ontslag terug.
De bond van Staatsolie kwam ook in verzet tegen de verkoop plannen en toen het hele volk van Suriname in mei 1999 in opstand kwam tegen de NDP regering Wijdenbosch, stonden de leden van de vakbond van Staatsolie in de frontlinie.
Overigens bracht Desi Bouterse, die inmiddels was ontslagen door President Wijdenbosch als adviseur van staat, in mei 1999 zijn eigen NDPers op straat tegen zijn eigen NDP regering.
Dat was de reden dat wijlen Henri Wormer 2 keer heeft bedank als lid van de NDP. Hij haalde hiervoor publiekelijk het feit aan dat de NDP voorzitter mensen op straat bracht tegen zijn eigen NDP regering.
Op welke plaats staat Jules Wijdenbosch op de NDP lijst vandaag?
Staatsolie geen wapenfeit van de NDP.
Olie werd in de 60er jaren in Suriname gevonden en alle olie boringen werden gepleegd door Ir. Hugo Coleridge, de enige man die olie boringen in Suriname verrichtte.
Deze feiten tonen aan dat de NDP een economisch desastreuze visie voor Suriname heeft.
Geen enkel verhaal over de participatie van de jeugd, dat de jeugd zich aangetrokken voelt tot de NDP of gunstige IDOS peilingen kunnen deze desastreuze economische visie camoufleren.
We vragen ons af als de IDOS vraagstellers ooit aan de ondervraagden hebben gevraagd als ze het eens zijn met de verkoop van Staatsolie.
Of waarom ze degenen die Staatsolie willen verkopen goede leiders vinden.
Nu begrijpen de jongeren van Suriname waarom de NDP nooit over haar verleden wilt praten.
Het is alsof de partij gisteren is opgericht, terwijl ze een berg aan misdaden tegen dit volk te verbergen heeft.
Met zegt vaak dat er in het verleden en in de revolutie fouten zijn gemaakt.
De verkoop van Staatsolie zou geen fout zijn, het zou een economische misdaad tegen het volk van Suriname zijn.
De jongeren van Suriname moeten dwars door de paarse rookwolk heen kijken en de desastreuze economische visie van de NDP ontdekken.
Hopelijk doen ze dat vóór 25 mei 2010.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten