vragers (politici en aspirant-politici) bezig met het uitoefenen van een
vraag naar stemmen. Om de aanbieders (kiezersvolk) te bewegen hun
stemmen (koopwaar) aan te bieden, beloven de vragers een goede prijs te
zullen geven na de verkiezingen. Die prijs is in de vorm van een beter
leven voor de aanbieders van stemmen. Als voorproefje voor het beloofde
beter leven, wordt vóór de verkiezingen betaald met o.a.
voedselpakketten, petten, truitjes, lichtaggregaten, percelen en
dokterskaarten.
Onder de aanbieders zijn er degenen die goed, minder goed en slecht
geïnformeerd zijn over de economie. Hierdoor worden de vragers op de
markt voor stemmen verschillend beoordeeld. Vragers worden beoordeeld op
basis van feiten en op basis van emoties. Een verkeerde beoordeling kan
pas na 5 jaar worden gecorrigeerd. De schade is echter al geleden. Neem
nou de situatie waarbij er sommige vragers van stemmen zijn die niet
veel heil zien in het hebben c.q. nastreven van (macro-) economische
stabiliteit. Sommige stellen dat economische stabiliteit moesje niet
naar Parijs zal brengen. Weer anderen zeggen dat er nog armoede
aanwezig is en er dus geen sprake kan zijn van economische stabiliteit.
Laatst nog zei een vrager dat er nog woningnood aanwezig is, en er dus
ook geen sprake kan zijn van economische stabiliteit. De vragers
verzuimen altijd weer om te zeggen wat dan het alternatief is. Verder
zeggen zij nooit wat zij precies onder economische stabiliteit verstaan.
Een ding is duidelijk: tegenover (macro-) economische stabiliteit staat
(macro-) economische instabiliteit en chaos. Er is niets daartussen. Het
enige dat moet worden gedaan, is een keus maken tussen die twee. Het
kiezen tussen die twee, is kiezen tussen goed (macro-)economisch of
slecht (macro-)economische bestuur. Goed macro-economische bestuur is
wat Suriname en Guyana aan de ene kant en Barbados aan de andere van
elkaar onderscheid vanaf 1980 tot en met 2000. Dit is ook wat Botswana
onderscheid van Zimbabwe over de afgelopen 10 jaar.
Goed (macro-)economische bestuur zorgt voor een voorspelbaar gedrag in
de samenleving. Gezinnen, bedrijfsleven, overheid en buitenlandse
investeerders kunnen hierdoor plannen voor de toekomst. Goed (macro-)
economisch bestuur bepaald of de kleine man een auto kan kopen via
bankfinanciering of niet. Het bepaalt of de kleine man een huis kan
bouwen of niet. Het bepaalt of wij goederen op afbetaling kunnen kopen
of niet. Het bepaalt of wij een (beetje) kunnen sparen of niet. Het
bepaalt of salarissen, spaargelden, en pensioenen waardeloos worden of
niet. Kortom. Het bepaald of wij te doen hebben met een economische
normaal land of niet.
Uitgaande van de macro – economische ontwikkeling vanaf 2001, is
getracht om Suriname weer in de gelederen van economisch normale landen
te plaatsen en het is belangrijk dat indien wij dat zo houden. Tenslotte
nog het volgende: het is goed indien vragers van stemmen een goed
onderscheid kunnen maken tussen een macro – economisch en een
ontwikkelingsbeleid. Een ontwikkelingsbeleid is niet hetzelfde als een
macro – economisch beleid. Het macro – economische beleid is voorwaarde
scheppend en kan dus een succesvolle ontwikkelingsbeleid garanderen en
niet omgekeerd.
H. Dorinnie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten