maandag 19 april 2010

Chicken diplomacy

Bij het voeren van de internationale politiek is het als beschaafde natie goed om principes te hebben.
Daar staat de NPS traditioneel garant voor.
Bij de toelating van Suriname tot de VN in december 1975 zei Premier Henck Arron in de vergaderzaal van de VN dat Suriname klaar stond om relaties aan te gaan met arme en rijke landen, echter zonder aantasting van onze waardigheid.
Deze samenwerkingsverbanden, vooral met de armere landen, zouden erop gericht moeten zijn om elkaar te verheffen.
 
Suriname opende enkele maanden terug een ambassade in Havana, Cuba.
Dhr. Ike Antonius Msc, is daar geaccrediteerd als ambassadeur van Suriname.
De Republiek Cuba heeft ook een ambassade in Suriname en een ambassadeur.
 
Suriname is lid van de Caricom en participeert ook aan het proces van de Zuid Amerikaanse integratie.
Verder voert Suriname een Zuid- Zuid strategie om met landen als Brazilië, Mexico, Zuid Afrika, India, Argentinië en China economische en samenwerkingsverbanden te verstevigen op basis van wederzijds voordeel.
De richtlijnen van onze huidige diplomatie zijn dus duidelijk. In ieder geval is er geen misverstand over het buitenlands beleid van de Nieuw Front regering.
 
De huidige regering Venetiaan trad aan in september 2005.
Reeds enkele dagen na haar aantreden moest de regering de verkoopprijs van brandstof met 100% verhogen.
De internationale prijs van olie was dusdanig gestegen dat een prijsverhoging niet meer uit te stellen was. Al die tijd heeft de regering in feite de prijs van brandstof voor de hele bevolking gesubsidieerd.
De oppositie meende sociale onrust aan te wakkeren door de straat op te gaan en te protesteren tegen de verhoging van de brandstofprijs.
Zelfs de  economen in de oppositie wisten dat Suriname geen invloed heeft op de internationale olie prijs.
 
De oppositie, voornamelijk de NDP, ging dagenlang de straat op in de hoop dat grote getallen mensen zouden volgen.
Dit gebeurde niet omdat het volk van Suriname niet gek is.
Er zijn, als met de cable tv kanalen bij berekent, meer dan 150 tv kanalen te bezichtigen in Suriname.
Het volk van Suriname kan in alle talen de wereld ontwikkelingen volgen, inclusief de prijs stijgingen van brandstof.
In de front linie van de betogingen liep de voorzitter van de NDP die eigenlijk op dat moment in DNA moest zitten om als DNA lid de uitgeschreven vergaderingen bij te wonen.
Hij liep voorop met een trui van Che Guevara.
Verder werden de leuzen van de revolutie gehoord zoals:
Tide, tamara, we stre go moro fara.
 
Dat moet op sommige jonge mensen die niet beter wisten veel indruk hebben gemaakt.
Het beeld van Che Guevarra op de trui van de NDP voorzitter met leuzen van de revolutie.
Echt stoer en tof zou men denken.
Er lopen waarschijnlijk nog  bewonderaars van Che Guevara, zijn idealen en de Cubaanse revolutie rond in Suriname.
 
De voorzitter de NDP vertelt echter niet aan de jonge mensen dat er in het begin van de 80er jaren diplomatieke betrekkingen waren met Cuba.
Na de Amerikaanse invasie van Grenada in 1983 gaf Bouterse de opdracht aan de Cubanen om zo snel mogelijk Suriname te verlaten.
Hij vreesde voor harde maatregelen van Amerika en eigenlijk is nooit aan de Cubanen verteld waarom ze zo plotseling Suriname moesten verlaten.
De leider van de Surinaamse revolutie van simpelweg bang voor Amerika nadat ze Granada waren binnen gevallen.
De Amerikanen zouden zeggen: chicken.
De Surinaamse revolutionairen hadden met hun onervarenheid zich zelf internationaal klem gereden.
Wat voor diplomatie is dit?
Een diplomatie gebaseerd op vrees en niet op principes, samenwerking en wederzijds voordeel.
 
Die diplomatie van vrees wordt vandaag nog gecamoufleerd met de truitjes van Che Guevara en leuzen uit de revolutie, terwijl de partners de deur werd gewezen.
Waar waren de principes van de revolutionairen waarop hun diplomatie gebaseerd moest zijn?
Echte revolutionairen gaan nooit een gevecht uit de weg.
Zelfs de Surinaamse revolutionairen gingen nooit een gevecht uit de weg en waren nooit bang om mensen op te offeren.
Het bewijs? De begraafplaatsen in Suriname die vol zitten met de slachtoffers van de revolutie.
Het enige verschil is dat na de Amerikaanse invasie van Grenada, de leger leiding dacht dat hun leven dit keer op het spel stond.
Toen moesten de Cubanen wel direct weg.
 
De revolutionaire principes zijn er nooit geweest.
Als je in de revolutie gelooft dat sta je ervoor en dan is vrees niet jouw kompas.
 
De jonge mensen moeten zich niet laten pakken door stellingen over de revolutie.
Revolutie is er nooit geweest en het was niets anders dan vrees en roofzucht.
Vrees en bloeddorstigheid die netjes worden gecamoufleerd met truitjes van Che Guevara en achterhaalde leuzen.
 
Aan de andere kant staat de NPS regering voor oprechtheid in haar diplomatieke betrekkingen en hanteert duidelijke principes die moeten leiden tot, zoals Premier Henck Arron dat zei in de Verenigde Naties op 1 december 1975, een toekomst van vrede, gerechtigheid en welvaart voor alle naties.
 
 
NPS Secretariaat
 

Geen opmerkingen: