Een regering die Suriname bestuurt dient het land daarom niet in een
situatie te plaatsen dat Suriname internationaal te schande wordt gezet.
De NPS is een partij die Suriname na de onafhankelijkheid internationaal
op het wereld forum heeft gepresenteerd.
Suriname werd op 1 december 1975 toegelaten als 144ste lid van de
Verenigde Naties.
Bij de toespraak tot de algemene vergadering van de VN, had de
toenmalige Surinaamse Premier Henck Arron het in zijn toespraak over de
veranderde relatie met het moederland Nederland en de ontwikkelingsvisie
van de regering.
Suriname werd met trots gepresenteerd aan de VN als een land dat geweld
niet ziet als een oplossingsmodel voor geschillen en als een land dat op
basis van gelijkwaardigheid gereed stond om samenwerkingsverbanden met
andere landen aan te gaan.
Dit was een belangrijk moment voor Suriname in de internationale politiek.
Met respect keek de rest van de wereld naar onze jonge natie.
Daarna begon de internationale schande voor Suriname.
Het was dezelfde United Nations, waar de Surinaamse delegatie zo trots
stond op 1 december 1975, die na 1982 Dr. Amos Wako afvaardigde om een
onderzoek te komen doen naar de omstandigheden waaronder 15
tegenstanders van de militaire dictatuur van Desi Bouterse op 8 december
1982 het leven hebben gelaten.
Dr. Amos Wako kon echt in zijn eentje geen onderzoek doen naar de 8
december moorden. Hij was niet vergezeld van een forensisch team en van
rechercheurs.
De man is komen kijken hoe Surinamers als beesten zijn afgemaakt door de
militaire leiding en daarover te rapporteren.
We hoeven niet te vermelden wat voor slechte naam Suriname inmiddels had
verworven bij de VN en wat voor schande Suriname kreeg door de 8
december moorden.
Meer internationale schande
Op kerstnacht 1990 vond de leiding van de NDP het nodig om op een
ondemocratische manier aan de macht te komen middels het plegen van een
coup, de zogenaamde telefooncoup. Later zou blijken dat de telefooncoup
niets anders dan een roofcoup was.
Op 28 december 1990 werd de telefooncoup in Suriname in een spoed sessie
van de Permanente Raad van de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS)
veroordeeld.
In de aangenomen resolutie werd Suriname opgeroepen om democratische
structuren in te stellen.
De Inter Amerikaanse Mensenrechten Commissie van de OAS stelde vast dat
de coup van 24 december 1990 ook een overtreding was van artikel 23 van
de American Convention on Human Rights.
Op 29 november 1986 werden minstens 35 bewoners van het dorp Moiwana in
Marowijne onder verantwoordelijkheid van de toenmalige bevelhebber
D.Bouterse door een eenheid van het Nationaal Leger dood geschoten.
Deze donkere bladzijde in onze geschiedenis, die we volgens sommigen
gewoon moeten vergeten, staat bekend als de Moiwana moorden.
Onder de slachtoffers van deze massa moord bevonden zich vrouwen en
kinderen.
In augustus 2005 werd Suriname veroordeeld door de Inter-American Court
of Human Rights. In het vonnis stond dat Suriname USD 3 miljoen moest
betalen aan 130 overlevenden van de massa moord en een fonds van USD 1.2
miljoen moest instellen om Moiwana weer op te bouwen.
President Venetiaan heeft inmiddels namens de staat Suriname
verontschuldigingen aangeboden aan de overlevenden van de Moiwana moorden.
Zo zijn er vele andere momenten geweest van schande voor Suriname.
Genoemd mogen worden de veroordeling in 1987 in de VS van een hoge
Surinaamse leger officier voor samenzwering tot drugshandel.
Ook de veroordeling van de voorzitter van de NDP in Nederland voor
drugshandel is echt geen compliment voor Suriname.
Het is voor de Surinaamse kiezer duidelijk welke partij Suriname keer op
keer een slechte naam heeft bezorgd in de internationale gemeenschap.
Het Nieuw Front daarentegen bezorgt ons deze schande niet.
Dit is één van de vele redenen waarom de Surinaamse kiezer op 25 mei op
het Nieuw Front moet stemmen.
Suriname is namelijk een trots land.
NPS Secretariaat
17 mei 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten