04/05/2010
Op weg naar de verkiezingen van 25 mei is het heel belangrijk dat er
wijdverbreide persvrijheid is in ons land. Er zijn echter nog steeds
genoeg mensen die niet weten om te gaan met de beleving van de
waarachtige democratische waarden waarvan het vrije woord (dus het
hebben van een eigen mening) er één is. Het is volgens mij geen goede
zaak geweest dat er op uitgebreide schaal vergunningen zijn gegeven aan
bepaalde ondernemers om ook nog krantenmagnaat te worden. Doordat zij al
op velerlei gebied hun stempel drukken op de Surinaamse samenleving,
wordt vaak de persvrijheid aan banden gelegd, omdat hiermee
gemanipuleerd kan worden. Sommige eigenaren van bepaalde nieuwsbladen,
kunnen door de zeer lage journalistieke (school)opleiding die zij zelf
hebben genoten, niet met de onderbouwde mening van anderen omgaan omdat
zij altijd als autoriteit hun mening willen prevaleren. In een
kapitalistische maatschappij kan volgens Karl Marx behalve religie ook
het kapitaal als een onderdrukkingsmechanisme fungeren. Ik begrijp niet
zo goed waarom mensen die zich overladen met termen als "baas "
(kapitalist) en "revolutionair" voor zoveel onderdrukking hebben gezorgd
in de jaren tachtig. Onderdrukking gaat volgens de wetenschappelijke
grondbeginselen nooit samen met revolutie in de ware zin van het woord.
Bovendien werkt het bewustzijnsbeperkend. Voorts begrijp ik helemaal
niet waarom vele bij mij als respectabel bekend staande burgers nog
steeds hun "baas" volgen, terwijl zij met zoveel onderdrukking te maken
hebben gehad. Ook van de persvrijheid! Hebben zij wel enige notie van
zelfrespect? Als ik op deze onnozele lijkende vragen geen antwoord
krijg, dan is moet er maar één drang bij deze mensen aanwezig zijn:
namelijk om op oneigenlijke, wellicht corrupte wijze hun eigen belangen
veilig stellen, zoals dat op grote schaal is gebeurd in de jaren
tachtig, toen er totale chaos was gecreëerd en wij in lange rijen
moesten staan om aan onze basisbehoeften te komen. Bovendien was er
jarenlang onnodig ook nog een avondklok ingesteld. Is dat revolutie?
Onze munt was devalueerd en belangrijke journalisten waren vermoord. Net
als met de doos van Pandora hopen wij dat deze rampspoed nooit meer
plaatsvindt. Dat er niet meer in troebel water wordt gevist. Nadat de
democratie zich midden jaren tachtig langzaam herstelde, zijn wij nu
gekomen aan het begin van een tijdperk waarin verandering moet
domineren: "Change we believe in". Er moet nog heel veel gebeuren op het
gebied van de persvrijheid, maar gelukkig voelen wij ons nu veilig
genoeg om zonder censuur onze gedachten te ventileren, omdat deze
vrijheid van meningsuiting (zowel mondeling als schriftelijk) nu
daadwerkelijk een grondrecht is. Uiteraard mag onze meningsuiting onder
andere nooit beledigend, haat zaaiend en of kwetsend zijn, zodat het een
strafbaar feit oplevert. Daarom moeten politici in deze tijd van
campagne voeren goed op hun woorden letten en niet teveel
"moddergooien". Ook verkiezingen leveren net als bij de sport een
winnaar en een verliezer op en daar moet men sportief mee leren omgaan.
Gelukkig dat 3 mei wereldwijd in het teken van persvrijheid staat, zodat
wij elk jaar planmatig kunnen evalueren hoe ver wij staan in een land
waar de vrije pers regeert als vierde macht. Tegelijkertijd realiseer ik
mij dat de verkiezingen van 25 mei 2010 een goede graadmeter kunnen zijn
om onze persvrijheid te toetsen. Wij verkeren nu dus als samenleving in
een bijzondere situatie en zullen ons van onze beste kant laten zien en
een voorbeeld zijn voor de wereld. Die wilskracht mogen wij nooit
verliezen. En kiezers die toch nog achter partijcombinaties staan die de
persvrijheid niet willen dienen, zullen na de verkiezingen zelf voor de
consequenties in moeten staan als zij niet optijd tot inkeer komen.-.
BRON : DWT 4 mei 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten