donderdag 4 maart 2010

Wie heeft eigenlijk gekapt met Nederland?

Suriname is op 25 november 1975 staatkundig onafhankelijk geworden van Nederland.
Vanaf dat moment tot eigenlijk vandaag zijn we bezig geweest om een zakelijke spin te geven aan de relatie Suriname-Nederland. Af en toe met de nodige emoties.
Sommige politici waren het vóór de onafhankelijkheid niet eens met de koers van Suriname en spoorden honderden mensen aan om vóór de datum van 25 november 1975 naar Nederland te vertrekken. KLM kisten vol met landgenoten, die toen nog Nederlanders waren, vertrokken inderdaad richting Nederland.

Ter gelegenheid van 30 jaar zogenaamde revolutie werd op 25 februari 2010 door prominenten van de NDP een persconferentie gehouden. Door tweevoudig Ambassadeur Herrenberg werd tijdens de persconferentie het verwijt gemaakt dat de NPS de Surinaamse bevolking had bedrogen omdat voor de verkiezingen van 1973 nooit was gesproken over de onafhankelijkheid van Nederland.

Vanaf 25 november 1975 was er sprake van een zakelijke relatie in de vorm van ontwikkelings samenwerking.
Over hoe die middelen besteed moesten worden bestaat er nogal wat onenigheid.
Degenen die vinden dat Suriname niet moest hebben gekapt met Nederland willen we gerust stellen. Een zakelijke relatie is een zakelijke relatie.
Maar het was echt niet de NPS die ervoor heeft gezorgd dat de relatie Suriname Nederland tot een nul punt werd terug gebracht.
Dat moment kwam op 9 december 1982 toen de wereld zag dat Suriname door wrede barbaren bestuurd werd die in hun handelen niet veel verschilden van Bokassa en Idi Amin.
Nederland stopte de ontwikkelingshulp als reactie op de 8 december moorden in december 1982.
Toen begon echt de pinarie in Suriname als gevolg van de deviezen schaarste die nu een structureel karkater kreeg en de zwarte markt voor deviezen toen echt vorm begon te krijgen.
Het waren dus de revolutionairen die ervoor zorgden dat een zakelijke relatie met Nederland, die we allemaal willen hebben, verdween.
Revolutionairen, die thans grotendeels terug te vinden zijn in de NDP.

Een ander dieptepunt in de relatie Suriname Nederland vond plaats in de regeerperiode 1996-2000, na de veroordeling van Desi Bouterse voor drugshandel in Nederland.
Toenmalig President Wijdenbosch verbood toen leden van zijn regering om enig contact te hebben met Nederland.

Laat het dus duidelijk zijn dat het NDPers zijn die internationale relaties van Suriname systematisch hebben vernietigd en dus hebben gezorgd voor de isolatie van Suriname van het beschaafd deel van de wereld. Want contacten met de “outlaws” van de wereld zijn er echt wel geweest. Van de jungle in Columbia tot de noord kust van Afrika.
Overigens is het duidelijk dat ook Amerika, Frankrijk, Venezuela en Brazilië in de tachtiger jaren niets te maken wilden hebben met Zuid Amerikaanse Idi Amin achtigen in Suriname.

Vandaag de dag ook niet. De Amerikaanse regering heeft in 2005 duidelijk via haar ambassadeur Mevr. Marsha Barnes laten doorschemeren dat Desi Bouterse voor hen geen acceptabele figuur is om president van Suriname te worden.
En als de NDP denkt dat de huidige president Obama ex dictators en moordenaars tolereert omdat hij zwart is, laten ze de vraag dan stellen aan de huidige Amerikaanse ambassadeur hier te lande.

Overigens werd tijdens de persconferentie op 25 februari 2010 een andere frappant voorstel aan de Surinaamse gemeenschap gedaan.
Ambassadeur Naarendorp was de mening toegedaan dat een commissie moet worden ingesteld om nou eens eindelijk de geschiedenis te schijven.
Vele NDPers staan nu terecht in de 8 december moord zaak te Boxel.
Tijdens dit proces is duidelijk gebleken dat vele van deze mensen die van moord of van uitlokking tot moord beschuldigd worden zich niets meer van die gebeurtenissen kunnen herinneren. Dat is begrijpelijk.
Als er hier sprake is van massale of groeps amnesie, met welke kennis willen ze dan een boek schrijven of op de één of andere manier bijdragen of informatie aandragen voor het schrijven van een boek?
Dit voorstel kan dus met een korreltje zout worden genomen.
Revolutie betekent nodeloos bloed vergieten, als er nu een boek erover wordt geschreven of niet.
Degenen die revolutie propageren hebben duidelijk geen respect voor mensenlevens in Suriname. De onvervalste tv beelden zijn er wel om dat te bewijzen.

Maria Dankers
NPS activiste Wanica

Geen opmerkingen: