We zitten thans nog in een wereld recessie. Deze wereld recessie kenmerkt zich door bedrijfssluitingen, toenemende werkloosheid en afnemende bedrijvigheid.
In Suriname zijn we grotendeel bespaard gebleven van de wereld recessie alhoewel we effecten in de bauxiet sector wel aan den lijve voelen. Dit is ook het geval met het toerisme.
De wereldwijde recessie werd vooraf gegaan door een internationale financiële crises die zich kenmerkte door onder andere:
1. drastische waardevermindering van aandelen op internationale beursen
2. ineenstorting van internationale beursen
3. financiële instellingen die niet meer aan hun verplichtingen konden voldoen
4. krediet bevriezing die direct de economische groei remde.
De internationale financiële crises vond zijn oorsprong eigenlijk in het begin van de jaren 80 toen het zogenaamde Ronald Reagan beleid werd geïmplementeerd.
Hierbij kregen de stockbrokers en andere financiële handelaars op Wall Street een ongekende vrijheid om te stelen omdat het toezicht op de beurs minimaal werd.
Dat het hele systeem in elkaar stortte is meer dan logisch omdat het systeem in feite niets meer te maken had met bedrijvigheid, productie en innovatie. Althans, de link tussen Wall Street en de bedrijven scheen weg te zijn gevallen.
Men investeerde gewoon in stukjes papier die zogenaamd waarde had.
Aan deze papier investeringen waren miljoenen dollar bonussen verbonden voor CEOs, terwijl daartegenover geen werkelijke productie stond.
Men verhandelde gewoon papier.
De financiële crises heeft duidelijk gemaakt welke schurken huis hielden op Wall Street.
De Ronald Reagan filosofie had 3 pilaren, te weten:
1. Gierigheid is goed
2. Op de financiële markten moet er minimale of geen toezicht zijn
3. In de wereld zijn grote de dingen gratis. Met andere woorden, een peperduur defensie systeem als Star Wars kan gewoon worden gefinancierd terwijl de belastingen omlaag gaan. Dus leen het geld maar van China en laat je kleinkinderen het maar aflossen.
En als dit de redenering was op Wall Street, dan is de wereld geschokt wanneer de zaak in elkaar tuimelt.
Deze financiële crises heeft natuurlijk gezorgd voor de verlamming van de wereld economie met als gevolg een recessie.
Veel mensen staan er niet bij stil maar Suriname heeft tien jaren terug haar eigen financiële crises gehad.
Dat gebeurde als gevolg van het verwoestende financieel en monetair beleid van de NDP regering Wijdenbosch.
De Surinaamse financiële crises van 1999 werd gekenmerkt door:
1. Een totaal ontwaarde Surinaamse gulden
2. Een door NDPers plat geroofde Centrale Bank zonder monetaire reserve
3. Staatsbanken die in financiële problemen zaten omdat ze te lang salarissen van de staat moesten voorschieten terwijl het geld maar niet werd terug betaald, en de leningen die in het kader van de Productie Investerings Fondsen werden verstrekt aan NDP partijgenomen terwijl de leningen niet werden terugbetaald.
4. Geen vertrouwen in de Surinaamse munteenheid en de economie.
5. De overheid kon geen salarissen en andere uitgaven doen en was genoodzaakt het misdadige instrument van monetaire financiering te gebruiken, dus ongedekt geld in omloop brengen.
6. Een stijgende koers voor de US dollar, van 406 in 1996 naar 3000 in 1999. Elke maand steeg de koers met SRG 40.
7. Onbetaalbare rentes van boven de 40% die werden gehanteerd door de commerciële banken.
8. Alle mogelijkheden om geld te lenen bij internationale instellingen waren verdwenen omdat die regering veel geld had geleend maar nooit begonnen was met aflossingen.
9. Suriname kreeg de eerste maar dan ook een slechte credit rating waardoor het zeer onvoordelig was om als land op de internationale kapitaalmarkt te lenen.
Deze financiële crises zijn we de afgelopen 10 jaren ook te boven gekomen door het goed beleid van de NPS plus regeringen.
Vandaag de dag zijn de rente tarieven normaal, is de inflatie beperkt en heerst er weer vertrouwen in de Surinaamse munteenheid.
Er is een bureau in het leven geroepen om de staatsschuld te managen en op een schuld aan Amerika na zijn alle schulden van Suriname afgelost.
Ook de US $80 miljoen schuld die de revolutionairen hadden geleend van Brazilië om Para Industries op te zetten heeft deze regering afgelost.
President Venetiaan hoeft niet naar Ghana te gaan om US $ 260 miljoen te gaan bedelen zoals Wijdenbosch dat moest doen omdat de staatskas leeg was.
Wat een schandelijke vertoning was dat voor een president.
Dezelfde Wijdenbosch praat nu over parlementaire dieptepunten in de assemblee.
Waar zijn de buurtwinkels van Wijdenbosch die met dat geld zouden worden geopend?
Vanwege onze herstelde positie heeft de wereld meer respect voor Suriname.
Ook onze credit ratings zijn beter als land.
De kiezer heeft dus een gemakkelijk keuze op 25 mei 2010.
Stem op de NPS en voorkom zo een nieuwe Surinaamse financiële crises in 2013 met een NDP regering.
NPS
Secretariaat
Geen opmerkingen:
Een reactie posten