►Nieuws

Zig-zag standpunten assembléeleden
‘Recht en waarheid maken vrij’



23/03/2012

Paramaribo - Met de herindiening van een initiatiefvoorstel om een Amnestiewet zodanig te wijzigen, dat moordverdachte Desi Bouterse vrijuit gaat voor zijn mogelijk aandeel in de Decembermoorden, regent het al enkele dagen politieke statements van voor- en tegenstanders, onder wie parlementariërs. De één wordt betrapt op het verkondigen van halve waarheden tot complete leugens, weer anderen lijken wel koorddansers en maken een draai van wel 180 graden met betrekking tot standpunten die ze eerder bij het bespreken van vraagstukken, zoals cases die bij de justitie en Rechterlijke Macht in behandeling zijn. Uit de archieven van de Ware Tijd blijkt, dat parlementariërs niet standvastig zijn en kennelijk afhankelijk van de politieke constellatie waar ze nu deel van zijn, andere taal uitslaan. De beschuldigingen van onoprechtheid aan elkaars adres zijn ook niet van de lucht. Voor ondervoorzitter Ruth Wijdenbosch is één ding duid-elijk indien vandaag “De Nationale Assemblee overgaat tot de behandeling en goedkeuring van de zogenaamde Mega-combinatie Amnestiewet, betekent dat dat wij als parlement, maar ook als volk van Suriname diep gevallen zijn”.

 

Het is bekend en tot voor kort vast gebruik, zegt Wijdenbosch, dat in De Nationale Assemblée geen zaken die onder de rechter zijn, besproken worden in dit hoge college van Staat. “Dit principe wordt overboord gegooid nu blijkt dat het zwaard van Damocles binnenkort zal vallen voor de verdachten van de 8 Decembermoorden. Verder is de behandeling van dit ontwerp op vrijdag zeer ongebruikelijk, doch begrijpelijk, omdat hiermee beoogd wordt de aandacht af te leiden van het verhoor van de getuige Rozendaal, die al voor commotie gezorgd heeft door zijn bekentenissen als verdachte in de 8 Decembermoorden. Laat het duidelijk zijn dat ik absoluut tegen het verlenen van amnestie voor ernstige schendingen van mensenrechten ben”, verklaart ze.

Op 19 april 2007 stelde toenmalig parlementsvoorzitter Paul Somohardjo voor om eerst een referendum te houden vóór het NDP-initiatiefvoorstel, om de datum van de Amnestiewet terug te brengen naar 1 januari 1980, in De Nationale Assemblee (DNA) wordt behandeld. Rond datzelfde tijdstip stelde huidig assembléevoorzitter Jenny Geerlings-Simons: “Wij - parlementariërs- hebben het monopolie niet en ik denk niet dat DNA het volk het recht om zijn mening over deze zaak uit te spreken kan ontnemen”. “Maar,” stelde ze toen, “soms moet je een breed gedragen maatregel nemen die niet iedereen lekker zit. We moeten de periode afsluiten en doorgaan”. Een maand later op 23 mei 2007 krabbelde Somohardjo nog verder terug. Hij zei dat een eventuele stemming over het initiatiefvoorstel van Theo Vishnudatt (toen VVV) over het houden van een volksraadpleging in de amnestiekwestie pas na een uitspraak in het 8 Decemberstrafproces, gehouden zou dienen te worden. “Een uitspraak van het parlement nu al, zal voorbarig zijn omdat er nog geen schuldigen zijn aangewezen. Verder kan het besluit van de assemblée het werk van de Rechterlijke Macht doorkruisen. “Als wij overeenkomen zal ik dit vraagstuk op de agenda brengen. Maar de stemming zal ik niet voor de berechting laten plaatsvinden. Het voorstel gaat niet in de ijskast. Ik krabbel helemaal niet terug. Mijn standpunt blijft overeind: amnestie middels referendum, want vergevingsgezindheid zit in ons bloed”, zei hij toen op een persconferentie.

Volk nu uitgsloten

Op 4 juli 2007 zei Somohardjo het volgende, nadat in het parlement een besluit was gevallen: “Het parlement heeft zich al uitgesproken en deze kwestie is voorlopig niet aan de orde. Mijn partij zal een seconde na de berechting zelf met een amnestievoorstel komen indien er schuldigen zijn. Maar voor nu heeft het parlement al een besluit genomen.” Vandaag stelt Somohardjo een referendum niet meer pricipieel en laat een eventuele ondersteuning van een aanpassing van de Amnestiewet over aan de partijraad van zijn partij, Pertjajah Luhur. Nu schijnt Geerlings-Simons geen moeite te hebben om het volk het recht om zijn mening over deze kwestie uit te spreken, te ontnemen, want ze plaatst behandeling van het wetsvoorstel op de DNA-agenda, terwijl er geen referendum is gehouden.

Ook A Combinatie-topper Ronnie Brunswijk lijkt van standpunt te veranderen. Toen vond hij dat appels niet met peren moeten worden vergeleken. De slachting van de vijftien tegenstanders van het militaire bewind in 1982 stonden volgens hem in geen enkel verband met de Binnenlandse Oorlog. De ironie wil namelijk dat Brunswijk er stellig van overtuigd is dat de Binnenlandse Oorlog bedoeld was om de militairen te dwingen terug te keren naar de democratie. “Bovendien had Bouterse tussen 1996 en 2000 de gelegenheid het amnestievraagstuk af te handelen. Dat is niet gebeurd en nu willen ze het afschuiven op deze regering”, zei Brunswijk op 19 april 2007, toen hij nog deel was van de NF-plus coalitie. Na terugkeer gisteren van een consultatie met binnenlandse gezagsdragers zei dezelfde politicus geen problemen te hebben met amnestie voor de Decembermoorden, omdat Bouterse nu president is en het onacceptabel is dat hij een strafvonnis op zijn naam krijgt. Hij heeft er wel moeite mee dat het initiatiefvoorstel komt op een moment dat het strafproces naar zijn einde gaat.

Ook Bouterse laat zich in deze affaire niet onbetuigd. Direct nadat hij op 19 juli 2010 als president werd gekozen in het parlement, zei hij aan journalisten dat hij het strafproces ongemoeid zou laten. Hij beschouwde deze zaak weliswaar nog steeds als een politiek proces, maar ook in kringen rond Bouterse werd aangegeven dat niet geïntervenieerd zou worden. Nu wordt echter een concept-wet bij het parlement ingediend, met daaronder de naam van Bouterse als president, de man dus die deze wet die hem van een eventuele gevangenisstraf moet vrijwaren, moet afkondigen.

Onoprecht

NDP-parlementariër Melvin Bouva, een van de initiatiefnemers van het huidig wetsvoorstel, vindt toenmalig president, nu assembléelid Ronald Venetiaan, onoprecht in zijn mening dat de Grondwet uitdrukkelijk verbiedt dat zaken die al bij de strafrechter in behandeling zijn niet meer aangeroererd mogen worden door anderen. Bouva verwijst daarbij naar de Amnestiewet van 1989 die door Venetiaan werd afgekondigd in 1992. Artikel 3 lid 1b van de Amnestiewet 1989 luidt als volgt: “De amnestie zoals bedoeld in artikel 1, heeft tot gevolg dat: indien het betreft, tegen wie de zaak bereids ter terechtszitting aanhangig is gemaakt, de bevoegdheid tot strafvordering te hunner aanzien vervalt, de rechter voor wie de zaak aanhangig is, onmiddellijk de niet-ontvankelijkheid van het Openbaar Ministerie zal uitspreken en, indien de verdachte zich in detentie bevindt, diens onmiddellijke invrijheidstelling zal bevelen; ook het Openbaar Ministerie is tot die invrijheidstelling bevoegd”. “Zo te zien maakt het Nieuw Front het mogelijk om rechtsprocessen stop te zetten. Venetiaan spreekt zichzelf dus tegen. De initiatiefwet heeft verder niets veranderd dan alleen de uitbreiding van de termijn. Hier wordt het gelijkheidsbeginsel toegepast en dit is niet in strijd met de wet en de grondwet”, stelt Bouva.

Onterecht

Verwijzing naar de eerdere verlening van amnestie is volgens Ruth Wijdenbosch volslagen onterecht, omdat het toen ging om een vredesakkoord om zo een einde te brengen aan de Binnenlandse Oorlog. Bovendien zijn in deze wet de strafbare feiten genoemd waarvoor amnestie verleend wordt. Uitdrukkelijk zijn schendingen van mensenrechten uitgesloten en was het nooit de bedoeling om personen te vrijwaren van vervolging voor moord. “Voor mij is Vrouwe Justitia blind, zij maakt geen onderscheid tussen politici en de man/vrouw van de straat”, stelt ze. Ook zij wijst er op dat NDP’ers in het verleden hebben aangegeven het verloop van het strafproces af te wachten. “Nu de waarheid naar boven dreigt te komen, beginnen de zenuwen parten te spelen en blijkt er geen belangstelling en respect meer aanwezig te zijn voor de Rechterlijke Macht”. De eerdere aanvallen op het zogenaamde disfunctioneren van het Hof blijken dan ook te passen in het opgezette scenario. Wijdenbosch is van mening dat in Suriname nog steeds de scheiding der machten geldt en dat noch de regering noch De Nationale Assemblée invloed kan en mag uitoefenen op een rechtsproces. Ze verwacht dan ook dat de Krijgsraad doorgaat met het laatste verhoor van de getuige Rozendaal en kijkt samen met vele “rechtgeaarde Surinamers uit naar de uitspraak in de 8 Decembermoorden, ongeacht de goedkeuring door De Nationale Assemblée van de Mega-combinatie Amnestiewet”. Wijdenbosch: “Recht en Waarheid maken vrij en zullen waarachtige vrede brengen in ons geliefd land Suriname.”.-.

tekst: Ivan Cairo beeld: dWT Archief