►Nieuws

De drogredenen van de NDP amnestiewet

De parlementariërs  van de NDP hebben in het parlement hebben een amnestiewet ingediend, die er voor moet zorgen dat het 8 december proces onmiddellijk wordt gestopt.

Hun voornaamste expliciete (en impliciete) drogredenen zijn:

·         De verkiezingsoverwinning van de NDP in 2010 betekent dat het volk wil dat het 8 december proces wordt gestopt.

·         De plegers van de 8 december moorden en de soldaten in de Binnenlandse Oorlog moeten op dezelfde wijze behandeld worden op grond van het gelijkheidsbeginsel. Het ophalen, folteren en doden van  burgers op 8 december 1982  is gelijk aan de moorden, verkrachtingen en vernielingen door soldaten aan het front tijdens de Binnenlandse oorlog.

·         Het 8 december proces zorgt voor onrust en de nieuwe amnestiewet zorgt voor de nodige rust om het land verder te ontwikkelen (want het land gaat vooruit onder Bouterse en kan alleen met hem als president verder vooruit gaan).

·         Een waarheidscommissie is beter dan een rechtbank voor het ontdekken van de waarheid

·         Er is niets fout met de amnestiewet, het gaat slechts om een kleine aanpassing van de tijdsperiodes genoemd in de oude amnestiewet van het Nieuw Front

·         Er is niets fout aan de amnestiewet want de wet is volgens het reglement van orde ingediend, is geen inmenging in het verloop van een rechtszaak en is ook geen schending van internationale verdragen…. Maar al zou het een schending van internationale verdragen zijn, wij bepalen wat er in Suriname moet gebeuren, wij weten wat goed voor Suriname is, en niet het buitenland...en trouwens, andere landen houden zich ook niet aan internationale verdragen.

Deze drogredenen, leugens en halve waardheden geven de kern aan van het politieke denken van de NDP.

De kern van het NDP verhaal: “De volkswil”

Het is goed om bij het begrip “volkswil” wat langer stil te blijven staan, juist omdat het een hoeksteen is van het politieke denken van de NDP en andere populistische stromingen.

De “volkswil” is volgens de NDP tot uitdrukking gebracht in de stembus-overwinning van de NDP.  De indieners van de amnestiewet voeren de ”volkswil” uit, want de stembuswinst van de NDP betekent dat het volk moe is van het 8 december gedoe en dat het 8 december proces moet worden gestopt.

In de eerste plaats kan gewoon cijfermatig worden aangetoond dat de meerderheid van de stemmers in 2010 niet gestemd heeft voor de NDP. Verder was het 8 december proces geen issue bij de verkiezingen van 2010.

Maar los daarvan kan een stembusuitslag in het algemeen nooit zondermeer gelijkgesteld worden met de “volkswil”. 

 

Het volk van Suriname is veel meer dan de verzameling van stemmers bij verkiezingen.  Dertig tot veertig procent van stemgerechtigden gaat niet stemmen. Kinderen stemmen niet. Niet geregistreerde burgers stemmen niet. Zieken en bedlegerigen stemmen niet. Gevangenen stemmen niet. Surinamers met een buitenlands paspoort stemmen niet. En velen die wel stemmen hebben niet door waar het over gaat.

Nogmaals: het volk van Suriname is veel meer dan de verzameling van stemmers. Nog sterker: het Surinaamse volk is meer dan alle mensen die op een bepaald moment geteld kunnen worden. Het volk van Suriname is een historische entititeit, een van generatie op generatie voortlevende collectiviteit. 

De stemmen van  vorige en toekomstige generaties

De ware volkswil kan nooit slechts berusten uitsluitend en alleen op de behoeften en wensen van de populatie op een bepaald moment.  Laat staan op de behoeften en wensen van een getalsmatige meerderheid van stemmers op een bepaald moment. 

De ware volkswil geeft uitdrukking aan de lessen, ervaringen en verworvenheden van vorige generaties en aan de levenskansen en belangen van toekomstige generaties.  De ware volkswil verdisconteert de vereisten van historische continuïteit en collectieve veiligheid.

Zoals de democratie een middel is om de wil van de thans levende generatie tot uitdrukking te brengen, zo klinken de stemmen van voorouders en nakomelingen door in de wetten en de instituten van het land.  De ware volkswil kan nooit herleid worden tot de vluchtige publieke opinie, die bovendien via de media gemanipuleerd wordt. ( “Gron tapu na asitere…”.) 

De wetten moeten niet als asitere zwaaien van links naar rechts.  Er moet rechtszekerheid zijn.  Daarom is ook de democratie gebonden aan de wetten.  De stelling van de NDP dat de stembuswinst in 2010 hen het recht geeft om de mensenrechten en dee internationale wetten aan de kant te zetten, berust op een volkomen verkeerde opvatting over de volkswil.

De vastgelegde wetten zijn niet uit de lucht komen vallen.  Als we ons volk niet zien als een toevallige verzameling mensen in een bepaalde tijd op een bepaalde plaats, maar zien als historische en culturele over en door generaties groeiende entititeit, dan moeten, naast de stemmen van de levenden, ook de stemmen van de voorouders en de stemmen van de nakomelingen, meeklinken in de volkswil. Niemand kan niet komen en zeggen: ik ben er nu, mijn wil is wet.

 

Het “gelijkheidsbeginsel” volgens NDP

De NDP beweert dat hun nieuwe amnestiewet gewoon een kleine aanpassing is van de oude amnestiewet die door de NF regering was gemaakt. Het zou alleen maar gaan om de uitbreiding van de periode waarover de wet gaat. 

Dit is niet waar.  De NF amnestiewet was een instrument om vrede te bewerkstelligen in de Binnenlandse oorlog. Slechts bepaalde, specifiek genoemde strafbare feiten gepleegd door soldaten van alle partijen in de Binnenlandse oorlog vielen onder de NF amnestiewet.  Standrechtelijke executies en folteringen vielen niet onder die wet.  In de NDP wet is dit deel weggelaten, zodat de 8 december folteringen en moorden kunnen worden witgewassen.

De NDP beweert dat de oude NF wet niet eerlijk was omdat de soldaten in de Binnenlandse oorlog wel amnestie kregen maar de plegers van de 8 december moorden niet. Volgens de NDP zou de NF amnestiewet fout zijn in het licht van het gelijkheidsbeginsel.  De NDP wet zou deze fout corrigeren.

Ook dit is een drogreden. Een situatie van oorlog, met gewapende groepen die met elkaar in gevecht zijn, is niet te vergelijken met de situatie waarbij ongewapende burgers ’s nachts uit hun huis worden gesleept, gefolterd en vermoord. Het gelijkheidsbeginsel gaat hier dus niet op.

 

Geschiedenisvervalsing : “het 8 december proces belemmert de nationale ontwikkeling”

De indieners van de NDP amnestiewet stellen dat zij handelen om de maatschappelijke rust te krijgen die nodig is voor de nationale ontwikkeling, die nu onder leiding van Bouterse volgens hen op gang komt. 

Dit is een vervalsing van de geschiedenis. Het blijkt dat de regering Bouterse niet in staat is de levensomstandigheden van de werkende klassen te verbeteren.  Ondanks het vele geld en de goede condities die Nieuw Front voor ze heeft achtergelaten en ondanks de hoge inkomsten uit goud en olie.  Het bestuur van het land is een chaos, er is geen eenheid in de regering, het kabinet van de President en de ministerraad zitten niet op een lijn, er is gebrek aan onderling vertrouwen.  Men houdt elkaar in het zadel vanwege opportunistische redenen. Bouterse, Somo en Brunswijk, drie gamblers bij elkaar, ze kunnen elkaar nooit vertrouwen:  “There is no honour among thieves”.

Er is geen coherent beleid, en alles wat er aan welzijn en welvaart door het NF was opgebouwd is bezig af te brokkelen.  En daarbij moet niet alleen gedacht worden aan materiële zaken.

Maar dat is niet het voornaamste punt van waarheidsvervalsing door de NDP . Het ergste punt is de niet uitgesproken grondgedachte achter dit alles: dat Bouterse de enige persoon is die dit land naar welzijn en welvaart kan leiden.  De werkelijkheid is anders: onder Bouterse kent het land oorlog, wetteloosheid, dwingelandij. Als president is hij niet anders dan toen hij de 8 december moorden uitvoerde. Niet het 8 december proces, maar de persoon van Bouterse zelf is de grootste bron van onrust.

Allen schuldigen vrezen de rechter.

Jenny Simons beweert dat een strafzaak bij de rechter niet de juiste weg is naar de waarheid.  Zij pleit voor een waarheidscommissie.  Mensen zullen voor een waarheidscommissie vrijer durven te praten, volgens haar.  Hoe naïef. Bouterse liegt al jaren over zijn rol bij de 8 december moorden.  Waarom zou hij niet liegen voor de waarheidscommissie. Zolang de hoofdverdachte van 8 december in de positie verkeert dat hij opdrachten kan geven om mensen te elimineren zal niemand vrij durven spreken.  Een waarheidscommissie zal nooit werken. Integendeel: het wordt een show-proces waarin Bouterse en trawanten zonder belemmeringen hun valse voorstellingen kunnen promoten. Voor een waarheidscommissie kunnen er allerlei niet te controleren verhaaltjes verteld worden. Er zijn veel meer mogelijkheden voor Bouterse om de zaak op zijn kop te zetten.   In een strafzaak sta je in een beklaagdenbank: dat is een positie waarin Bouterse niet wil staan.

De ex-legerofficier Ritfeld zegt: “De rechtszaak van 8 december moet doorgaan, want ik wil mijn vonnis horen. Ik ben onschuldig.”. Wat een verschil met Bouterse.  Die wil amnestie zonder biecht, zonder boete.  Alleen schuldigen vrezen de rechter…

De nationalistische drogreden.

Een hoeksteen van het valse betoog van de NDP is het argument van de nationale souvereiniteit: als wij in Suriname van oordeel zijn dat er amnestie moet worden verleend aan Bouterse omdat dat goed is voor ons allemaal, dan hoeven wij geen rekening te houden met wat internationale organisaties en vreemde mogendheden daarvan vinden.

De souvereiniteit van een klein land als Suriname berust niet op het hebben van een sterk leger, een grote bevolking, een grote economie. Kleine landen als Suriname moeten hun souvereiniteit in de wereld verdedigen door public relations, door netwerken met internationale metropolen, participatie in internationale organisaties, en directe people to people contacten.  Het optreden van Suriname en  individuele Surinamers op internationale podia (politiek, cultureel, sportief), onze opgebouwde reputatie, is veel belangrijker voor onze nationale souvereiniteit dan het hebben machtsmiddelen zoals een leger of kapitaal.

Maar de belangrijkste garanties voor onze onafhankelijkheid als klein land moeten gezocht worden in de sfeer van de internationale rechtsorde. Internationale rechtsorde en internationale reputatie: dat zijn de twee voornaamste middelen die wij als klein land hebben om onze onafhankelijkheid te verdedigen.

De NDP speelt een vals spel als ze zeggen dat zij nationalisten zijn terwijl ze bezig zijn te zagen aan twee steunberen van onze zelfstandigheid: de internationale rechtsorde enerzijds en onze internationale reputatie anderzijds. 

Maar het ergste is dat de NDP de grootste en belangrijkste steunbeer van onze nationale souvereiniteit ondermijnt:  onze onderlinge solidariteit. De NDP-amnestiewet heeft de diepe tweespalt in onze samenleving weer helemaal blootgelegd.

Autobanden verbranden

De NDP beweert dat we geen rekening hoeven te houden met wat het buitenland zegt over de 8 december moorden.  Dit is onjuist. Het internationale beeld van Suriname als een land van drugs- en wapenhandelaren en diktators wordt door de NDP-amnestiewet gepromoot.  Alle bona fide zakenlui, onze banken, onze bedrijven, zullen de nadelige effecten van dit imago moeten betalen in de vorm van hogere prijzen voor allerlei soorten krediet in de wereld.

Trouwens, al ben je baas in eigen huis. Je mag geen autobanden verbranden op je erf.  Er zijn ook andere huizen en die kunnen ook in brand vliegen als jouw huis in brand vliegt. De stank en de overlast van de NDP amnestiewet zullen niet ongemerkt en straffeloos blijven voor Suriname in de grote wereld.

Een referendum?

Sommige tegenstanders van de NDP amnestiewet zeggen dat ze de wet kunnen accepteren als het volk zich middels referendum daarvoor uitspreekt. Zouden we een referendum houden over de slavernij ?  Natuurlijk niet: geen enkele meerderheid van stemgerechtigden is gerechtigd wetten  te maken die foltering en moord toestaan.

Daarom: van referendum of volksraadpleging kan geen sprake zijn in dit geval. Geen enkele stembusuitslag kan mensenrechtenschendingen legitimeren.

   

Wim Bakker

Lid Adviesraad