►Nieuws

Geschiedenis van de NPS

Een beschrijving in vogelvlucht.

Overwinnen in de politiek is het werk van vele handen en harten

Deel 5

 

 

Verkiezing 19 november 1973

De NPS neemt de lead en vormt de politieke combinatie “NPK”(Nationale Partij kombinatie) onder leiding van de nieuwe voorzitter Henck Alfonsus Eugène Arron.De NPK wint de verkiezingen en komt de Staten van Suriname binnen met 22 zetels waarvan de bijdrage van de NPS 13 zijn.Arron wordt premier en tevens de jongste minister President van Suriname op 37 jarige leeftijd.

Een opmerkelijke verschuiving van het electoraat bij die verkiezing was dat de NPK in kieskring II (overwegend hindostaanse kiezers) drie zetels heeft gehaald. Deze regering was vrij geliefd, want in het begin leek het allemaal goed te komen; de regering zorgde voor werkgelegenheid, onderwijs en krot opruiming. De leuze van de

partij was erg populair, want hij luidde: “Wij gaan proberen de MENS weer centraal te stellen!!!”

Premier Arron spreekt op 15 februari 1974 de regeringsverklaring uit en  verrast vriend en vijand met het volgende:”

 

“De onafhankelijkheid van het land is door voorgaande regeringen benaderd als een punt van discussie.In tegenstelling daarmee heeft de huidige regering ten volle bewust van haar verantwoordelijkheid zich tot taak gesteld de overdracht van de souvereiniteit te realiseren”. Tijdens een bezoek in 1972 aan Nederland kondigde overigens Henck Arron in een gesprek met Jan Pronk en Theo van Lier reeds aan dat, wanneer de NPS de verkiezingen zou winnen, spoedige onafhankelijkheid het hoofdpunt zou zijn van een door hem te leiden kabinet. Arron was ook op de hoogte van de opvatting van de Nederlandse premier Joop den Uyl die in zijn regeringsafspraak “Keerpunt 72” het volgende vastlegde:” ...dat het wenselijk is dat de onafhankelijkheid van de Rijksdelen in de West omstreeks 1977 wordt gerealiseerd”. Tijdens een ministerieel overleg in mei 1974 wordt in een Protocol verklaard dat de onafhankeljkheid van Suriname “op geen later tijdstip dan einde 1975” zal plaatsvinden.

 

Onafhankelijkheid.

De vraag of Suriname te vroeg  onafhankelijk geworden is spruit voort uit een denkpatroon gevormd en gevoed uit ons koloniaal verleden. Wij stellen vast dat onze staatkundige vrijheid niet te vroeg kwam. Het streven van een volk naar vrijheid en onafhankelijkheid is tijdloos en onbegrensd.Wij gaven reeds aan dat bij de oprichting van de partij de leuze naar een zelfstandig Suriname, de diepgewortelde overtuiging binnen de NPS bestond dat ontwikkeling slechts in vrijheid bereikt kan worden.Ook verwijzen wij naar de RTC waarbij reeds in 1946 de instructie luidde aan de Surinaamse delegatie om in besprekingen met de Nederlandse regering “op zo kort mogelijke termijn zelfbeschikkingsrecht te verwerven”.Ook  Nederland besefte dat haar houding naar de kolonie Suriname niet eeuwig houdbaar zou zijn.  Bij haar troonsbestijging in 1948 sprak Koningin Juliana over “vrijheid, gelijkwaardigheid en zelfstandigheid …als een onvervreemdbaar erfdeel van het volk van Suriname en de Nederlandse Antillen.” Gedurende opeenvolgende onderhandelingen hielden Surinaamse delegaties vast aan een clausule over het recht op zelfbeschikking.

Was Suriname niet goed voorbereid, is ook een andere vraag van personen die nog worstelen met hun koloniaal verleden.Toegegeven wordt dat sommige delen uit de Surinaamse samenleving nog niet zo ver waren in het dekolonisatieeproces.De sterke nationalistische beweging uit de jaren veertig en de jaren die daarna volgden  hebben en vanuit Nederland als binnen Suriname sterke weerstanden gehad.Beseffende dat dekolonisatie van naties nergens van een leien dakje is gegaan hebben de nationalisten in Suriname zich niet uit het veld laten slaan.Dit soort processen worden niet door massa’s op gang gebracht maar door enkelen. Gedurende dat proces wordt het draagvlak breder en sterker.In dit verband gaan onze gedachten uit zonder andere tekort te doen naar Oom Wim Bos Verschuur- G.van der Schroeff-Johan Adolf Pengel- Eddy Bruma- Anton de Kom- Henck Arron.Wij mogen ons gelukkig prijzen dat door gezond verstand,tolerantie en respect voor elkanders mening wij in vergelijking met andere, destijds gekolonialiseerde ontwikkelingslanden zoals Guyana, Grenada, Guinee Bissau, Kaap Verde, het proces in Suriname redelijk vredig  verlopen is.

 

Sunil Oemrawsingh

Secretaris