►Nieuws

Geschiedenis van de NPS

Een beschrijving in vogelvlucht.

Overwinnen in de politiek is het werk van vele handen en harten

Deel 2

 

 

30 mei 1949: Eerste algemene verkiezingen onder het algemeen kiesrecht.

De lijst van NPS kandidaten voor de verkiezing van 30 mei 1949 onder het algemeen kiesrecht zag er als volgt uit:

Paramaribo: B.W.H.Bos Verschuur, R.B.Comvalius, D.G.A.Findlay, E.J.de La Fuente, H.C.van Ommeren, J.A.Pengel, G.J.C van de Schroeff, P.Wijngaarde, O.J.Wong.

 

Commewijne: H.Seljee

Nickerie:         A.Wix

Coronie:          P.A.R.Kolader

Marowijne:     J.Raatgever

 

De Nationale Partij Suriname won de verkiezing en leverde onze partij 12 Statenleden op.De Partij had geen vrouwelijke kandidaten gepresenteerd aan de kiezers.Wel deden er in totaal 6 vrouwlijke kandidaten mee aan die verkiezing. Geen van hen droeg de palm weg.Het was de NPS die in 1963 mejuffrouw Isabella RICHAARDS als tweede vrouw in onze parlementaire geschiedenis bracht. De partij heeft de “stichting Isabella RICHAARDS” naar haar vernoemd “. De partij heeft sinds haar oprichting naast mevrouw RICHAARDS, L.J.Thijm-Richaards- Irma loembang Tobing –Klein, Ireen Esajas ook de dames Liesdek-Clarke – Ruth Wijdenbosch-Carmelita Ferreira- Kortensia Sumter-Griffith en Orpheu Marengo in de volksvertegenwoordiging gebracht.Vanuit de PNP,dat uit de NPS was voortgesproten, werd Mevr.Elfriede Alexander-Vanenburg in de Staten (1969-1973)geplaatst.

 

Eerste kabinet

Het eerste kabinet (College van Algemeen Bestuur) in 1949, onder leiding van premier Mr.Dr.J.C.de Miranda, zat haar rit niet uit en “viel” op 5 april 1951. De partij en de regering werden geconfronteerd met gevoelige kwestie’s van verschillende

 

aard.Al spoedig manifesteerde zich in de Partij meningsverschillen tussen twee groepen o.l.v. resp. De voorzitter Van de Schroeff en de heer David Findlay.Het ging hier om de onverenigbaarheid van functies die volgens Findlay zouden  leiden tot concentratie van macht. Op Regeringsniveau ging de controverse om “de bekende Hospitaalkwestie”.De centrale figuren in deze kwestie waren Dr.van Ommeren en Landsminister Lichtveld. Vanwege de aard van deze uitgave en de veronderstelling dat deze kwestie genoegzaam bekend is zullen wij hierop niet nader ingaan. Op 20 januari 1950 trad de Interimregeling in werking waarbij de term College van Algemeen Bestuur vervangen werd door Regeringsraad.

 

Verkiezingen 1951:

De verkiezing van 14 februari en de uitslag op 14 maart 1951 gaf de dominantie van de NPS aan in het Surinaams politiek spectrum.De NPS bracht 13 leden in de Staten van Suriname. De voorzitter van de Staten werd de voorzitter van de NPS de heer F.H.R Lim A Po. en de Minister president J.A.Drielsma. In deze periode vonden enkele vervangingen  plaats van de Staten voorzitter en de Minister president. De heer F.H.R Lim A Po werd vanwege langdurige ziekte op 15 mei 1953 vervangen door een andere NPS’er n.l H.M.C.Bergen. Jopie Pengel nam het voorzitterschap waar nadat Bergen bedankte als voorzitter.Ook de voorzitter van de Regeringsraad J.A.Drielsma werd vervangen door Buiskool die vanwege gezondheidsredenen in september 1952 aftrad en vervolgens werd opgevolgd door  A.C.J.M.Alberga.

 

De heer Alberga stierf in  december 1952 op zijn bureau “met pen in de ene hand en de telefoonhoorn in de andere hand” zoals een plaatselijke krant schreef en A. Currie werd toen belast met de functie van de voorzitter van de Regeringsraad. In december 1949 verkreeg Indonesië de onafhankelijkheid.Het Koningrijk zag er daardoor anders uit.  Hierna volgde een aantal Ronde Tafel Conferenties (RTC) plaats, die moesten leiden tot aanvaarding van het Statuut. In deze regeringsperiode vond op 3 april 1952 een RTC plaats.De Surinaamse delegatie had ernstige bezwaren tegen het Werkstuk dat door de RTC moest worden opgesteld dat als basis moest dienen voor het Statuut.De heer Pengel had bezwaren op dit Werkstuk omdat naar zijn mening, Nederland eigenlijk niets positiefs had vastgelegd. De NPS ging de verkiezing in met de leuze van niemand minder dan de legendarische propagandist “Pa Lem”(Jaques lemmer) “Flogo alla tien”.

 

Sunil Oemrawsingh

Secretaris