Voor welke prijs?

Onlangs vierde de voorzitter van de NDP zijn verjaardag op de berm.
Bij deze gelegenheid maakte hij bekend dat hij er niet bij zal zijn als de mega combinatie in 2010 een verkiezingswinst zou behalen en niet met bestuurlijke veranderingen zou komen.
De rechterlijke macht zou hervormd moeten worden en de president van het land zou rechtstreeks gekozen moeten worden.
De heer D.D. Bouterse heeft echter verzuimd om het Surinaamse volk te vertellen wat de prijs zal zijn van deze hervormingen.

Elke hervorming heeft een prijs, zeker als het uit het brein komt van mensen met een militaire achtergrond die zich notabene revolutionair noemen.
Het gaat hier helemaal niet om maatschappelijke hervormingen die de NDP op een vreedzame manier wil bewerkstelligen a la Mahatma Gandhi en Martin Luther King.

Figuren die thans in de NDP zitten zijn sinds 25 februari 1980 bezig met hervormingen van de Surinaamse maatschappij.
Op de website van de NDP blijkt dat de paarse partij voorstander is van een viertal hervormingen, te weten de educatieve orde, de politieke bestuurlijke orde, de sociaal maatschappelijke orde, en de economische orde.
Klinkt allemaal interessant, vooral voor degenen die voor het eerst kennis maken met Suriname.
Degenen die de revolutie hebben meegemaakt weten dat er op deze vier gebieden inderdaad hervormingen zijn geweest, maar die waren van destructieve aard.
Ook heeft het Surinaamse volk een verschrikkelijke prijs betaald voor de hervormingen.

De Sociaal Maatschappelijke orde
In de nacht van 24 op 25 februari 1980 werd het hoofdkantoor van de politie aan de waterkant in brand geschoten. Later op de dag en op 26 februari 1980 werd de politie publiekelijk vernederd door de militairen. Het dalen in aanzicht van de politie in de ogen de doorsnee Surinamer en de infiltratie van de drugsmaffia in het politie apparaat begon op dat moment.Een goed functionerende politie apparaat is onontbeerlijk in een rechtstaat en dit is het eerste wat de revolutie heeft vernietigd. We hebben kort na de telefooncoup van 1990 de moord op inspecteur Gooding meegemaakt. Het is geen toeval dat alle symbolen van de rechtstaat in Suriname uiteindelijk in brand zijn geschoten, te weten het gerechtsgebouw aan de Wulfingstraat, waar de zoon van een top NDPer voor brandstichting is veroordeeld, het gebouw van de rechter commissaris.Toen de economische malaise begon in 1983 hadden vele jonge Surinamers geen zin meer om te studeren. Immers, er was geen werk en degenen die gestudeerd hadden verdienden ook weinig. Jonge mensen, vooral onderwijzers en verpleegsters trokken toen uit Suriname om elders emplooi te vinden. Hoe denkt de NDP dit land zonder jongen mensen op te bouwen? Dit is de prijs die het Surinaamse volk heeft betaald voor de hervormingen op sociaal maatschappelijk gebied.
Vóór 1980 was moord een serieuze zaak in de Surinaamse maatschappij die door het openbaar ministerie ook hard werd aangepakt. De tol van de illegale machtsovername op 25 februari 1980 was 7 doden. Het dodental op 8 december 1980 is bekend: 15 terwijl het de bedoeling was dat meerdere mensen hun leven moesten verliezen. Tussendoor hebben vele militairen door een zonnesteek hun leven verloren. Bij het Mensenrechten Bureau Moiwana 86 mag men nagaan hoeveel Surinamers slachtoffer zijn geworden in de binnenlandse oorlog, daarvoor en daarna. De revolutionairen gingen ervan uit dat bloed de prijs is van een revolutie. Dit hebben ze ook geleerd na de bewegingen van Che Guevara te hebben bestudeerd en dit is precies het advies dat ze kregen van Maurice Bisshop, premier van Grenada na zijn bezoek aan Suriname in 1982: bloed moet vloeien in een revolutie. Het Surinaamse volk heeft dus met bloed betaald voor de hervormingen op sociaal maatschappelijk gebied, terwijl D.D. Bouterse vaker heeft gezegd dat de 8 december moorden herhaald zullen worden indien nodig. Meer bloed zal dus vloeien. Voor en na de aanvang van het 8 december proces zijn er vanuit de NDP openlijk bedreigingen geweest naar de rechterlijke macht en de minister van Justitie. Dit is een indicatie dat de bedreigingen serieus zijn en de bedreigingen komen echt niet uit een vreedzame partij. De handelswijze van de NDP is precies het tegenovergestelde van de filosofie van Gandhi en Martin Luther King, maar eerder één van Che Guevara die bij het begin van de Cubaanse revolutie 400 tegenstanders liet executeren. Overigens, een grote foto van Che Guevara “hangt” in het kantoor van de NPD leider.

De politiek bestuurlijke orde
Tijdens de revolutie zijn er talrijke regeringen geweest en die waren een indicatie van de politieke instabiliteit die er toen heerste. Men maakte in die tijd zelfs een grap dat er in Suriname meer ex-ministers waren dan burgers. Geen van die regeringen heeft een normale regeertermijn van 4 of 5 jaren afgemaakt. Het kon trouwens ook niet, want de militaire machthebbers en hun aanhangers waren gewoon niet uitgerust om het land te besturen. Politieke instabiliteit is de slechtste boodschap die gestuurd kan worden naar investeerders. Bedrijven als Alico trokken toen uit Suriname en de periode 1980-1987 kan gekenmerkt worden als een periode met de slechtste economische ontwikkelingen in de geschiedenis van Suriname. Politieke instabiliteit met als gevolg economische vernietiging. Maar dit is de prijs die het Surinaamse volk heeft betaald voor de politieke hervormingen van mensen die nu in de NDP zitten.

De economische orde
Van 1980 tot 1987 heeft een economische orkaan gewoed door Suriname. Het resultaat: werkloosheid, jonge mensen die vertrokken uit Suriname, inflatie, schaarste aan basis behoeften zoals medicijnen, suiker, zout, aardappelen, tandpasta, closet papier, auto onderdelen, cement, boter, kaas, sardien, soft, maandverband enz. De top van de militairen had wel toegang tot alles en dat kregen ze gratis via Marktinterventie van het Ministerie van Transport, Handel en Industrie. Zo ontstonden er 2 klassen burgers in Suriname: de militairen en hun familie en vrienden die spullen kregen van Marktinterventie en de gewone burger die voor 1 kilo suiker een week in de rij moest staan en als hij geld had, tjoekoe kon betalen aan een ambtenaar van Marktinterventie. Is het niet ironisch dat juist revolutionairen en hun sociale Marxistische ideologen prediken dat er geen klasse verschil in een maatschappij is? Zij konden juist wel lekker leven terwijl het volk pinaarde. Maar dit is de prijs die het Surinaamse volk heeft betaald voor de hervormingen op economisch gebied.

De educatieve orde
Eén van de ergste gevolgen van de economische malaise van de periode 1980- 1987 was de demotivatie van de leraren in Suriname. Immers, velen konden naar Curaçao vertrekken om daar op scholen te doceren. Maar het gevolg is dat het Surinaamse onderwijs daarbij kapot ging en de studenten daarvan de dupe werden. Vele jonge Surinamers wilden eerder naar Nederland om daar een “slag” te slaan en daarna met het geld terug te komen om groot te leven want er was inmiddels een levendige zwarte markt voor Nederlandse guldens. In december 1982 werd ook een universiteits docent vermoord door de legerleiding in Suriname. Daarna is de Universiteit van Suriname 9 maanden gesloten geweest. Vele universiteits studenten gingen weg uit Suriname maar de meeste konden niet weg, simpel omdat hun ouders dat niet konden betalen. Zo hebben minstens 2 generaties Surinamers zich niet via onderwijs optimaal kunnen ontwikkelen, omdat het onderwijs systeem door de revolutie is vernietigd. Maar dit is de prijs die de Surinaamse student heeft betaald voor de zogenaamde hervormingen op educatief gebied tijdens de revolutie.

Jeugd van Suriname opgelet
Wanneer dus Desi Bouterse op zijn verjaardag zegt dat hij hervormingen van diverse aard wil in Suriname, vraag dan direct aan hem wat de prijs zal zijn.
Als hij zegt wat de prijs is, ga dan na als je die prijs kan betalen.
Die prijs zal bestaan uit lege winkels, moord op tegenstanders en politiek anders denkenden, een kapot onderwijs systeem, verhevigde drugsdoorvoer, inflatie en monetaire financiering, een leeggeroofde Centrale Bank enz enz.

Krin Denki