“Gevestigde” versus “Jonge” partijen

De laatste tijd hebben enkele politieke figuren uit het Mega blok getracht zich te profileren als te zijn leiders van een jonge politieke partij.
Het is goed om dit fenomeen even onder de loep te nemen. Aan het eind zal duidelijk blijken dat vrijwel alle politieke leiders reeds lange tijd een rol spelen in de Surinaamse politiek en dat niemand in een partij van enige betekenis zich jong kan noemen volgens de klassieke definitie van jong.
Het Van Dale woordenboek beschrijft jong als te zijn “nog weinig jaren of dagen tellend” of “nog maar kort als zodanig bestaand, fungerend”.
Ook zal duidelijk blijken dat degenen die zich proberen te profileren als te zijn jong in de politiek, dat doen om hun duister verleden te verbergen voor vooral de jeugd beneden de leeftijd van 35 jaar. Ook hebben ze vrijwel allen de pensioengerechtigde leeftijd bereikt en zijn ze binnen het overheid systeem daadwerkelijk op pensioen.

De NPS bestaat 63 jaar en de verdiensten van de partij zijn bekend. Ook is de partij rijk aan politieke ervaring. Het zelfde kan gezegd worden van de belangrijkste politieke partner van de NPS, namelijk de VHP.
Voor de NPS is de term “lang gevestigde politieke partij” beter van toepassing.
Politieke ervaring is dringend nodig bij het besturen van een land om onder andere ervoor te zorgen dat het land economisch en politiek niet geïsoleerd wordt in een tijd van globalisatie, om de negatieve gevolgen van slecht fiscaal beleid te voorkomen en dat de economie met een redelijk tempo groeit.

We moeten niet vergeten dat voor langer dan 40 jaar in de vorige eeuw de wereld geplaagd werd door een koude oorlog die in het begin van de 60er jaren bijna is uitgemond in een nucleaire oorlog toen bleek dat de Russen een raketten basis op Cuba aan het vestigen waren.
De koude oorlog met haar massa vernietigingswapens was echt geen spel voor politieke nieuwelingen zonder ervaring die behoorden tot zogenaamde jonge partijen. Politieke ervaring en diplomatieke vaardigheden die konden zorgen voor consensus modellen, VN resoluties en zelfs militair ingrijpen onder de VN vlag hebben voorkomen dat de wereld werd vernietigd door nucleaire wapens.
Zelfs vandaag in een tijdperk van globalisatie is politieke ervaring nodig onderbouwd met wetenschappelijke argumenten en een ontwikkelingsvisie om te zorgen dat een land voordelen haalt uit liberalisatie terwijl de gevaren zoveel mogelijk op een afstand worden gehouden.

We weten dat politieke experimenten in Cambodja in de zeventiger jaren hebben geleid tot de dood van minstens 2 miljoen burgers daar onder het schrik bewind van de Rode Khmer. Men experimenteerde daar met landbouw hervormingen en men negeerde het feit dat agrarisch beleid een wetenschappelijk karakter draagt dat moet worden over gelaten aan landbouw ingenieurs en economen. Resultaat van het experiment: miljoenen doden, massale honger en een mislukte landbouw sector.

Maar het meest gevaarlijke dat door de zogenaamde jonge partijen wordt gepresenteerd is dat ervaring, zij het politiek of wetenschappelijk een slecht ding is.
Althans, dat moet de logische conclusie zijn van hun argument.
Hoe kan ervaring in hemelsnaam een slecht ding zijn?
Een grotere onzin is nauwelijks denkbaar.
Ervaring is in elke cultuur de belangrijkste maatstaf om deugdelijkheid te meten.
En deugdelijkheid in bestuur is precies wat Suriname nodig heeft voor haar verdere ontwikkeling. Degenen die beweren dat ervaring en de daaraan gerelateerde kennis slecht zijn moeten ver buiten het bestuurscentrum van Suriname blijven.
Dit, terwijl Suriname dringend meer kennis instituten nodig heeft voor de verdere groei. Al deze kennis instituten hebben ervaring en wetenschap als basis.
Politiek is ook een wetenschap die een formele studierichting is op de meeste universiteiten.
Aan de basis van politieke wetenschappen ligt ook ervaring.

Elementen van het Mega blok die claimen politiek jong te zijn blijken sinds 1980 een verwoestende rol te hebben gespeeld in de Surinaamse gemeenschap. De gevolgen van de economische orkanen van in de perioden 1980- 1987, 1990 en 1996-2000 zijn vandaag nog te voelen. Goed gerekend is dat bijna 30 jaar en dat kan zeker niet als jong worden beschouwd. Althans niet volgens Van Dale.
Die figuren zijn politiek zo oud dat ze bij velen in de wereld al lang en op de meest negatieve manier bekend zijn. Deze mensen hebben Suriname al 30 jaar een slechte naam bezorgd.
Ze zijn al minstens 27 jaar bekend bij de mensenrechtencommissies van de OAS en de VN vanwege hun mensenrechtenschendingen.
Overigens zijn de mensenrechtenschendingen zo lang terug gepleegd dat volgens hun eigen zeggen, het een gepasseerd station is.
En dit betekent dat zij dan ook zo lang terug ook aan de macht waren in Suriname om deze mensenrechtenschendingen te plegen.
De mensen die de leeftijd van 30 nog niet hebben bereikt kunnen zich dit niet eens herinneren.
Zo lang terug was het.
Zo lang terug was het, dat de exponenten van het Mega Blok aan de macht waren.

Hoe kunnen ze dan vandaag claimen dat ze politiek jong zijn?
Wie denkt de Mega Combinatie voor de gek te houden?

In elk geval, niet de Surinaamse samenleving !

Wij roepen de jongeren op om samen met de NPS hard te werken aan een fantastische toekomst van geheel het volk.

NPS Jongerenraad.