Beste Partijgenoten,
Ik heb in het verleden vaker naar het bestsellers boek van Amartya Sen, “Development as Freedom”, winnaar van de NOBEL prijs in de economie, verwezen.
Op weg naar de verkiezingen en de daarbij gepaard gaande communicatie, anderen noemen het propaganda, is het ’t overwegen waard om het inzicht “Ontwikkeling als Vrijheid” aan de orde te stellen.
Suriname heeft absoluut niets aan isolement in welke hoedanigheid en vorm dan ook! Isolationisme en/of internationale marginalisering is recht tegenovergesteld aan Ontwikkeling en Vrijheid.
Een leurende reële potentie die het Nieuw Front tot heden op elegante wijze heeft weten te voorkomen. Suriname is vandaag een relatief open samenleving die met de rest van de samenlevingen op deze planeet goede samenwerkingsrelaties weder opgebouwd heeft en onderhoud zonder dat de principes van Ontwikkeling als Vrijheid losgelaten worden.
Dat is een pluim, een grote pluim waard! Het Nieuw Front heeft Ontwikkeling als Vrijheid in de praktijk gebracht en de resultaten liegen er niet om! Het is daarom belangrijk om de aspiratietoespraak van de Voorzitter van de Nationale Partij in het perspectief van Ontwikkeling als Vrijheid te zien en in de communicatie op weg naar de verkiezingen de nationale aspiratietoespraak in dat kader in alle te lande gesproken talen nader uit te pluizen. Een volledige publicatie van de nationale aspiratietoespraak is dan ook gepast gezien vanuit het principe waaruit het Nieuwe Front tot heden gefunctioneerd heeft.
Met het accent op de innerlijke principes van de Nationale Partij zelf, is de toespraak van Humphrey Hildenberg, expliciet gericht aan de jonge mannen en vrouwen, een op het bewust beleven van goede normen en waarden gestoelde motivatie aan allen die het licht van de fakkel van Ontwikkeling als Vrijheid voort dragen – de jonge mannen en vrouwen (18 tot 30 jaar) in Suriname! Humphrey heeft de morele en ethische “backbone” van de jonge mannen en vrouwen vanuit het principe van de Nationale Partij, “Ontwikkeling als Vrijheid”, op heldere en diep inspirerende wijze geëtaleerd. De aspiratietoespraak en de moreel ethische motivatietoespraak passen werkelijk naadloos bij elkaar.
“Onderwijs en Ontwikkeling”; allerlei onderwijsmogelijkheden zijn nu weer aan het bloeien in Suriname. De samenleving hoort dat ook en het eventueel niet beseffen van die werkelijkheid in relatie tot het principe Ontwikkeling als Vrijheid kan tijdens de communicatie, evenals het ’t geval is voor andere essentiële sociale ontwikkelingsissues, op weg naar de verkiezingen, omgezet worden in volledig besef. Hoe ziet het verloop van de staatsbestedingen aan onderwijs vanaf 1975 tot heden eruit? Het is het overwegen waard om te laten zien in welke periode van de geschiedenis de bestedingen aan onderwijs vrijwel op de bodem van de Staatsbegroting lag en waar het moeizaam weer opgetrokken is in de nog steeds voortgaande herstel en consolidatie fase van het kunnen beleven van het principe Ontwikkeling als Vrijheid.
Voortborduren op de ontwikkeling van lokaal ondernemerschap ligt zuiver in lijn met het principe van Ontwikkeling als Vrijheid. Het is te overwegen om te laten zien wat het verloop van de handelsbalans is over de afgelopen 35 jaar zodat iedereen ziet hoe “Ontwikkeling als Vrijheid” behandeld is geworden gedurende de hemelsbreed verschillende bestuursperioden. Het probleem van de periode waarin de koers zodanig was dat 1 miljoen Surinaamse guldens niet de waarde had dat de bezitter zichzelf ook miljonair kon noemen dwingt ons het verloop de handelsbalans in procenten uit te drukken. Met het voortzetten van de ontwikkeling van lokaal productieondernemerschap word het principe Ontwikkeling als Vrijheid verder bestendigt. De aspiratie naar individuele onafhankelijkheid is een morele verplichting van elke persoon naar de andere toe. Want alleen dan kunnen we elkaar continue steeds beter van dienst zijn. Productieondernemerschap is daartoe de sleutel! Carmelita heeft die deur geopend en tevens de spits afgebeten in het aanvangen van het politiek verkiezingsdebat: de ontwikkeling van lokaal ondernemerschap. Een issue die alle jonge mannen en vrouwen van deze tijd aanspreekt.
Al de facetten die geresulteerd hebben in het relatief zinvol evenwichtig bestuur van het Nieuw Front met de Nationale Partij als moreel ethische politieke spil (de vuurtoren die alle schepen – ook in noodweer – richting geeft naar veilige havens) kunnen allen uitgaande van het principe Ontwikkeling als Vrijheid tijdens het opgestarte politieke verkiezingsdebat belicht worden.
Over de toespraak van Gregory Rusland heb ik gehoord dat hij de inhoudelijke norm gezet heeft voor het politiek verkiezingsdebat
Otmar Rodgers heeft alles ondubbelzinnig scherp samengevat door strak te stellen dat praten een totaal andere zaak is dan het alsmaar door te bewijzen het te kunnen doen!
Teamwork vanuit het principe dat een ieders stille dieper liggende aspiratie is: Ontwikkeling als Vrijheid!
Het voelt prettig aan lid van de Nationale Partij te zijn! De zijde waar de aspiratie naar het beleven van Ontwikkeling als Vrijheid toeft en gekoesterd word!
Precies in die ware VRIJHEID vinden wij als volk onze EENHEID!
Van Noord naar Zuid van Oost naar West -- Paraat, Paraat…., NPS Paraat!
Met vriendelijke groet,
Steve Silos
dinsdag 27 oktober 2009
zaterdag 24 oktober 2009
Politiek kan je niet parttime beoefenen
Ernesto Muller (27), ondervoorzitter van de Jongerenraad van de NPS, nam in 2000 op eigen initiatief de telefoon ter hand met de vraag om lid te worden van de NPS. “Bent u serieus?” Klonk het aan de ander kant van de lijn. Natuurlijk was en is hij dat nog steeds. Een portret van een bescheiden man met veel ambities.“Ik wou altijd al in de politiek gaan om die reden dat ik voor het Surinaamse volk wil werken. Voordat ik het voornemen had mij aan te sluiten bij een partij, ben ik goed gaan overwegen welke partij dat zou zijn. Eerlijk gezegd was dat niet zo heel moeilijk. Ik heb de jaren 80 bestudeerd en naar mensen geluisterd. Als je dan in 1991 en 1996 President Venetiaan hebt meegemaakt, heb je eigenlijk voldoende redenen om te besluiten dat er geen andere partij is die het beter kan.”
Ambities
Ernesto is afgestudeerd als onderwijzer, maar wil eigenlijk gaan verder studeren. “Als politicus kan je nooit zeggen dat je parttime bezig bent. Als ondervoorzitter van de Jongerenraad kennen mensen je. Wanneer jongeren me aanklampen op straat om te praten, kan ik niet zeggen: ‘neen, ik heb nu geen tijd, ik moet ergens anders zijn.’ Je moet praten met mensen en openstaan voor wat ze te vertellen hebben.” Gevraagd waar Ernesto zichzelf over 10 jaar binnen de partij ziet, moet hij even nadenken. “Een moeilijke vraag eigenlijk, omdat je zoiets moet overlaten aan het volk en de structuren binnen de partij. Is men tevreden over je en vindt men dat je goed werk verricht voor het land, dan maak je kans. Je kan nu misschien wel zeggen dat je voorzitter van de NPS wil worden, maar als men je niet goed vindt, zal je het ook nooit worden. Vanzelfsprekend moet je in de politiek ambities hebben en die heb ik zeker wel, maar in de eerste plaats blijft het toch een beslissing van het volk.”
Domeinen
Volgens Ernesto moet je als politicus van alle markten thuis zijn, want wanneer de partij je wat vraagt kan je niet weigeren toch? “Als ze mij zeggen: ‘Ernesto, ik wil je als minister op die post hebben,’ dan moet je je daarvoor klaarmaken en ervoor gaan. Je kan niet gaan bepalen wat je wil doen, dat is de politiek nu eenmaal. Waar je naar gestuwd wordt, moet je kunnen klaren.
Een thuis voor de jongeren binnen NPS
Patricia Etnel (33) is hoogbestuurslid binnen de NPS, daarnaast is ze ook de voorzitter van de commissie ‘Motivatie Jongeren’. “Die commissie moet er voor zorgen dat de jongeren in Paramaribo worden binnengetrokken om te gaan stemmen aop de NPS.Hoe gaan jullie dan te werk?
“Het verkiezingsprogramma is nu zo goed als af. Daarin hebben we vooral in Paramaribo bepaalde visies wat de jongeren betreft. Het onderwijs moet beter worden, maar ook huisvestingsvraagstukken en tienerzwangerschappen komen aan bod. Bovendien proberen we elke maand ervoor te zorgen dat we tien dagen in het veld zijn. Zo benaderen we de jongeren op een veel persoonlijkere manier. Tijdens die gesprekken nemen we ook de ideeën en vraagstukken van de jongeren mee. Het is belangrijk dat de jongeren weten dat er binnen de NPS een thuis voor ze is en dat is precies wat de commissie Motivatie Jongeren doet.”
Patricia weet waarover ze praat. In 2006 studeerde ze af in Public Administration. Momenteel werkt ze aan een onderzoek dat kadert binnen haar masteropleiding over de jongeren en politieke participatie in Suriname. Wat kan je uit je onderzoek al vaststellen?
“Als je kijkt naar de politieke betrokkenheid van Surinaamse jongeren krijg je vaak te horen dat ze de politiek vies vinden. ‘Het is iets voor ouderen en niet voor jongeren’, denken ze vaak genoeg. Belangrijk is dat je als politieke partij weet hoe je de jongeren erbij betrekt en ervoor zorgt dat ze een eigen stem hebben. Bij de NPS heb je de Jongerenraad die is opgenomen binnen de statuten en het huishoudelijk reglement. Dat geeft aan hoeveel aandacht de NPS aan die jongeren hecht. De voorzitter van de partij gaf het tijdens zijn toespraak op 9 oktober nog aan: “De NPS is een partij voor simpele mensen.” Het is geen partij voor mensen die bovenmenselijk zijn en niet zien dat er ook arme mensen in de straat lopen. Ook dat is heel belangrijk om met de jongeren mee te geven.”
Jongeren uitleggen wat de waarde van hun eigen stem is
Milton Welzijn, de voorzitter van de Jongerenraad van de NPS is bezig aan zijn laatste termijn als voorzitter. Hij vertelt ons hoe de NPS de jongeren zal motiveren het volgend jaar naar de stembus te gaanWat heeft de verkiezingscampagne van de NPS in petto?
“De verkiezingscampagne moet perspectieven bieden. De partijen die weldra het beleid gaan uitmaken, moeten ervoor zorgen dat het in de komende dertig jaar goed gaat met het land. Daarnaast moet de verkiezingscampagne gaan over de issues die ervoor zorgen dat er een duurzame ontwikkeling is. De goede dingen die al verwezenlijkt zijn, moeten natuurlijk voorgezet worden. Alles wat nog niet goed verloopt, zal moeten worden aangepakt.
Hoe benader je dan de jongeren?
“Jongeren verliezen niet alleen in Suriname, maar over de hele wereld, het vertrouwen in de politiek. Met dat gegeven wordt het een stuk moeilijker om ze zonder meer te gaan vertellen dat ze moeten gaan stemmen louter en alleen omdat het hun burgerplicht is. Wat wij als Jongerenraad van de NPS doen, is motivatiegesprekken gaan voeren met die jongeren. Binnen de partij is er een speciale commissie 'Motivatie Jongeren' in het leven geroepen die ervoor moet zorgen dat de jongeren dus gemotiveerd geraken om te gaan stemmen. De campagne heeft voor wat ons betreft eigenlijk een tweeledig karakter. Enerzijds wil je je eigen politiek verhaal verkopen, maar tegelijkertijd wil je ook de jongeren wijzen op de noodzaak om volgend jaar te gaan stemmen. Dat kan je dan duidelijk maken door diepgaande gesprekken met ze te gaan voeren waar je de tijd neemt om ze uit te leggen wat de waarde is van hun eigen stem in het geheel. Jongeren moeten bovendien ook voor zichzelf goed nagaan wat de verschillende issues zijn die verschillende partijen naar voren brengen en wat ze al gepresteerd hebben in de afgelopen tijd.”
Binnenkort gaan jullie de jongeren ook benaderen met een eigen radioprogramma?
“Elke dinsdag hebben we een radioprogramma dat wordt uitgezonden op Apintie en Sky Radio. Hoewel we binnen de NPS niet altijd de neiging hebben om de publiciteit op te zoeken, willen we naar de komende verkiezingen toe toch de samenleving en vooral de jongeren op de hoogte houden van de activiteiten die we zullen ontplooien. Voor de jonge kiezers zal er ook aandacht besteedt worden aan de geschiedenis van de partij.”
Voor welke prijs?
Onlangs vierde de voorzitter van de NDP zijn verjaardag op de berm.
Bij deze gelegenheid maakte hij bekend dat hij er niet bij zal zijn als de mega combinatie in 2010 een verkiezingswinst zou behalen en niet met bestuurlijke veranderingen zou komen.
De rechterlijke macht zou hervormd moeten worden en de president van het land zou rechtstreeks gekozen moeten worden.
De heer D.D. Bouterse heeft echter verzuimd om het Surinaamse volk te vertellen wat de prijs zal zijn van deze hervormingen.
Elke hervorming heeft een prijs, zeker als het uit het brein komt van mensen met een militaire achtergrond die zich notabene revolutionair noemen.
Het gaat hier helemaal niet om maatschappelijke hervormingen die de NDP op een vreedzame manier wil bewerkstelligen a la Mahatma Gandhi en Martin Luther King.
Figuren die thans in de NDP zitten zijn sinds 25 februari 1980 bezig met hervormingen van de Surinaamse maatschappij.
Op de website van de NDP blijkt dat de paarse partij voorstander is van een viertal hervormingen, te weten de educatieve orde, de politieke bestuurlijke orde, de sociaal maatschappelijke orde, en de economische orde.
Klinkt allemaal interessant, vooral voor degenen die voor het eerst kennis maken met Suriname.
Degenen die de revolutie hebben meegemaakt weten dat er op deze vier gebieden inderdaad hervormingen zijn geweest, maar die waren van destructieve aard.
Ook heeft het Surinaamse volk een verschrikkelijke prijs betaald voor de hervormingen.
De Sociaal Maatschappelijke orde
In de nacht van 24 op 25 februari 1980 werd het hoofdkantoor van de politie aan de waterkant in brand geschoten. Later op de dag en op 26 februari 1980 werd de politie publiekelijk vernederd door de militairen. Het dalen in aanzicht van de politie in de ogen de doorsnee Surinamer en de infiltratie van de drugsmaffia in het politie apparaat begon op dat moment.Een goed functionerende politie apparaat is onontbeerlijk in een rechtstaat en dit is het eerste wat de revolutie heeft vernietigd. We hebben kort na de telefooncoup van 1990 de moord op inspecteur Gooding meegemaakt. Het is geen toeval dat alle symbolen van de rechtstaat in Suriname uiteindelijk in brand zijn geschoten, te weten het gerechtsgebouw aan de Wulfingstraat, waar de zoon van een top NDPer voor brandstichting is veroordeeld, het gebouw van de rechter commissaris.Toen de economische malaise begon in 1983 hadden vele jonge Surinamers geen zin meer om te studeren. Immers, er was geen werk en degenen die gestudeerd hadden verdienden ook weinig. Jonge mensen, vooral onderwijzers en verpleegsters trokken toen uit Suriname om elders emplooi te vinden. Hoe denkt de NDP dit land zonder jongen mensen op te bouwen? Dit is de prijs die het Surinaamse volk heeft betaald voor de hervormingen op sociaal maatschappelijk gebied.
Vóór 1980 was moord een serieuze zaak in de Surinaamse maatschappij die door het openbaar ministerie ook hard werd aangepakt. De tol van de illegale machtsovername op 25 februari 1980 was 7 doden. Het dodental op 8 december 1980 is bekend: 15 terwijl het de bedoeling was dat meerdere mensen hun leven moesten verliezen. Tussendoor hebben vele militairen door een zonnesteek hun leven verloren. Bij het Mensenrechten Bureau Moiwana 86 mag men nagaan hoeveel Surinamers slachtoffer zijn geworden in de binnenlandse oorlog, daarvoor en daarna. De revolutionairen gingen ervan uit dat bloed de prijs is van een revolutie. Dit hebben ze ook geleerd na de bewegingen van Che Guevara te hebben bestudeerd en dit is precies het advies dat ze kregen van Maurice Bisshop, premier van Grenada na zijn bezoek aan Suriname in 1982: bloed moet vloeien in een revolutie. Het Surinaamse volk heeft dus met bloed betaald voor de hervormingen op sociaal maatschappelijk gebied, terwijl D.D. Bouterse vaker heeft gezegd dat de 8 december moorden herhaald zullen worden indien nodig. Meer bloed zal dus vloeien. Voor en na de aanvang van het 8 december proces zijn er vanuit de NDP openlijk bedreigingen geweest naar de rechterlijke macht en de minister van Justitie. Dit is een indicatie dat de bedreigingen serieus zijn en de bedreigingen komen echt niet uit een vreedzame partij. De handelswijze van de NDP is precies het tegenovergestelde van de filosofie van Gandhi en Martin Luther King, maar eerder één van Che Guevara die bij het begin van de Cubaanse revolutie 400 tegenstanders liet executeren. Overigens, een grote foto van Che Guevara “hangt” in het kantoor van de NPD leider.
De politiek bestuurlijke orde
Tijdens de revolutie zijn er talrijke regeringen geweest en die waren een indicatie van de politieke instabiliteit die er toen heerste. Men maakte in die tijd zelfs een grap dat er in Suriname meer ex-ministers waren dan burgers. Geen van die regeringen heeft een normale regeertermijn van 4 of 5 jaren afgemaakt. Het kon trouwens ook niet, want de militaire machthebbers en hun aanhangers waren gewoon niet uitgerust om het land te besturen. Politieke instabiliteit is de slechtste boodschap die gestuurd kan worden naar investeerders. Bedrijven als Alico trokken toen uit Suriname en de periode 1980-1987 kan gekenmerkt worden als een periode met de slechtste economische ontwikkelingen in de geschiedenis van Suriname. Politieke instabiliteit met als gevolg economische vernietiging. Maar dit is de prijs die het Surinaamse volk heeft betaald voor de politieke hervormingen van mensen die nu in de NDP zitten.
De economische orde
Van 1980 tot 1987 heeft een economische orkaan gewoed door Suriname. Het resultaat: werkloosheid, jonge mensen die vertrokken uit Suriname, inflatie, schaarste aan basis behoeften zoals medicijnen, suiker, zout, aardappelen, tandpasta, closet papier, auto onderdelen, cement, boter, kaas, sardien, soft, maandverband enz. De top van de militairen had wel toegang tot alles en dat kregen ze gratis via Marktinterventie van het Ministerie van Transport, Handel en Industrie. Zo ontstonden er 2 klassen burgers in Suriname: de militairen en hun familie en vrienden die spullen kregen van Marktinterventie en de gewone burger die voor 1 kilo suiker een week in de rij moest staan en als hij geld had, tjoekoe kon betalen aan een ambtenaar van Marktinterventie. Is het niet ironisch dat juist revolutionairen en hun sociale Marxistische ideologen prediken dat er geen klasse verschil in een maatschappij is? Zij konden juist wel lekker leven terwijl het volk pinaarde. Maar dit is de prijs die het Surinaamse volk heeft betaald voor de hervormingen op economisch gebied.
De educatieve orde
Eén van de ergste gevolgen van de economische malaise van de periode 1980- 1987 was de demotivatie van de leraren in Suriname. Immers, velen konden naar Curaçao vertrekken om daar op scholen te doceren. Maar het gevolg is dat het Surinaamse onderwijs daarbij kapot ging en de studenten daarvan de dupe werden. Vele jonge Surinamers wilden eerder naar Nederland om daar een “slag” te slaan en daarna met het geld terug te komen om groot te leven want er was inmiddels een levendige zwarte markt voor Nederlandse guldens. In december 1982 werd ook een universiteits docent vermoord door de legerleiding in Suriname. Daarna is de Universiteit van Suriname 9 maanden gesloten geweest. Vele universiteits studenten gingen weg uit Suriname maar de meeste konden niet weg, simpel omdat hun ouders dat niet konden betalen. Zo hebben minstens 2 generaties Surinamers zich niet via onderwijs optimaal kunnen ontwikkelen, omdat het onderwijs systeem door de revolutie is vernietigd. Maar dit is de prijs die de Surinaamse student heeft betaald voor de zogenaamde hervormingen op educatief gebied tijdens de revolutie.
Jeugd van Suriname opgelet
Wanneer dus Desi Bouterse op zijn verjaardag zegt dat hij hervormingen van diverse aard wil in Suriname, vraag dan direct aan hem wat de prijs zal zijn.
Als hij zegt wat de prijs is, ga dan na als je die prijs kan betalen.
Die prijs zal bestaan uit lege winkels, moord op tegenstanders en politiek anders denkenden, een kapot onderwijs systeem, verhevigde drugsdoorvoer, inflatie en monetaire financiering, een leeggeroofde Centrale Bank enz enz.
Krin Denki
Bij deze gelegenheid maakte hij bekend dat hij er niet bij zal zijn als de mega combinatie in 2010 een verkiezingswinst zou behalen en niet met bestuurlijke veranderingen zou komen.
De rechterlijke macht zou hervormd moeten worden en de president van het land zou rechtstreeks gekozen moeten worden.
De heer D.D. Bouterse heeft echter verzuimd om het Surinaamse volk te vertellen wat de prijs zal zijn van deze hervormingen.
Elke hervorming heeft een prijs, zeker als het uit het brein komt van mensen met een militaire achtergrond die zich notabene revolutionair noemen.
Het gaat hier helemaal niet om maatschappelijke hervormingen die de NDP op een vreedzame manier wil bewerkstelligen a la Mahatma Gandhi en Martin Luther King.
Figuren die thans in de NDP zitten zijn sinds 25 februari 1980 bezig met hervormingen van de Surinaamse maatschappij.
Op de website van de NDP blijkt dat de paarse partij voorstander is van een viertal hervormingen, te weten de educatieve orde, de politieke bestuurlijke orde, de sociaal maatschappelijke orde, en de economische orde.
Klinkt allemaal interessant, vooral voor degenen die voor het eerst kennis maken met Suriname.
Degenen die de revolutie hebben meegemaakt weten dat er op deze vier gebieden inderdaad hervormingen zijn geweest, maar die waren van destructieve aard.
Ook heeft het Surinaamse volk een verschrikkelijke prijs betaald voor de hervormingen.
De Sociaal Maatschappelijke orde
In de nacht van 24 op 25 februari 1980 werd het hoofdkantoor van de politie aan de waterkant in brand geschoten. Later op de dag en op 26 februari 1980 werd de politie publiekelijk vernederd door de militairen. Het dalen in aanzicht van de politie in de ogen de doorsnee Surinamer en de infiltratie van de drugsmaffia in het politie apparaat begon op dat moment.Een goed functionerende politie apparaat is onontbeerlijk in een rechtstaat en dit is het eerste wat de revolutie heeft vernietigd. We hebben kort na de telefooncoup van 1990 de moord op inspecteur Gooding meegemaakt. Het is geen toeval dat alle symbolen van de rechtstaat in Suriname uiteindelijk in brand zijn geschoten, te weten het gerechtsgebouw aan de Wulfingstraat, waar de zoon van een top NDPer voor brandstichting is veroordeeld, het gebouw van de rechter commissaris.Toen de economische malaise begon in 1983 hadden vele jonge Surinamers geen zin meer om te studeren. Immers, er was geen werk en degenen die gestudeerd hadden verdienden ook weinig. Jonge mensen, vooral onderwijzers en verpleegsters trokken toen uit Suriname om elders emplooi te vinden. Hoe denkt de NDP dit land zonder jongen mensen op te bouwen? Dit is de prijs die het Surinaamse volk heeft betaald voor de hervormingen op sociaal maatschappelijk gebied.
Vóór 1980 was moord een serieuze zaak in de Surinaamse maatschappij die door het openbaar ministerie ook hard werd aangepakt. De tol van de illegale machtsovername op 25 februari 1980 was 7 doden. Het dodental op 8 december 1980 is bekend: 15 terwijl het de bedoeling was dat meerdere mensen hun leven moesten verliezen. Tussendoor hebben vele militairen door een zonnesteek hun leven verloren. Bij het Mensenrechten Bureau Moiwana 86 mag men nagaan hoeveel Surinamers slachtoffer zijn geworden in de binnenlandse oorlog, daarvoor en daarna. De revolutionairen gingen ervan uit dat bloed de prijs is van een revolutie. Dit hebben ze ook geleerd na de bewegingen van Che Guevara te hebben bestudeerd en dit is precies het advies dat ze kregen van Maurice Bisshop, premier van Grenada na zijn bezoek aan Suriname in 1982: bloed moet vloeien in een revolutie. Het Surinaamse volk heeft dus met bloed betaald voor de hervormingen op sociaal maatschappelijk gebied, terwijl D.D. Bouterse vaker heeft gezegd dat de 8 december moorden herhaald zullen worden indien nodig. Meer bloed zal dus vloeien. Voor en na de aanvang van het 8 december proces zijn er vanuit de NDP openlijk bedreigingen geweest naar de rechterlijke macht en de minister van Justitie. Dit is een indicatie dat de bedreigingen serieus zijn en de bedreigingen komen echt niet uit een vreedzame partij. De handelswijze van de NDP is precies het tegenovergestelde van de filosofie van Gandhi en Martin Luther King, maar eerder één van Che Guevara die bij het begin van de Cubaanse revolutie 400 tegenstanders liet executeren. Overigens, een grote foto van Che Guevara “hangt” in het kantoor van de NPD leider.
De politiek bestuurlijke orde
Tijdens de revolutie zijn er talrijke regeringen geweest en die waren een indicatie van de politieke instabiliteit die er toen heerste. Men maakte in die tijd zelfs een grap dat er in Suriname meer ex-ministers waren dan burgers. Geen van die regeringen heeft een normale regeertermijn van 4 of 5 jaren afgemaakt. Het kon trouwens ook niet, want de militaire machthebbers en hun aanhangers waren gewoon niet uitgerust om het land te besturen. Politieke instabiliteit is de slechtste boodschap die gestuurd kan worden naar investeerders. Bedrijven als Alico trokken toen uit Suriname en de periode 1980-1987 kan gekenmerkt worden als een periode met de slechtste economische ontwikkelingen in de geschiedenis van Suriname. Politieke instabiliteit met als gevolg economische vernietiging. Maar dit is de prijs die het Surinaamse volk heeft betaald voor de politieke hervormingen van mensen die nu in de NDP zitten.
De economische orde
Van 1980 tot 1987 heeft een economische orkaan gewoed door Suriname. Het resultaat: werkloosheid, jonge mensen die vertrokken uit Suriname, inflatie, schaarste aan basis behoeften zoals medicijnen, suiker, zout, aardappelen, tandpasta, closet papier, auto onderdelen, cement, boter, kaas, sardien, soft, maandverband enz. De top van de militairen had wel toegang tot alles en dat kregen ze gratis via Marktinterventie van het Ministerie van Transport, Handel en Industrie. Zo ontstonden er 2 klassen burgers in Suriname: de militairen en hun familie en vrienden die spullen kregen van Marktinterventie en de gewone burger die voor 1 kilo suiker een week in de rij moest staan en als hij geld had, tjoekoe kon betalen aan een ambtenaar van Marktinterventie. Is het niet ironisch dat juist revolutionairen en hun sociale Marxistische ideologen prediken dat er geen klasse verschil in een maatschappij is? Zij konden juist wel lekker leven terwijl het volk pinaarde. Maar dit is de prijs die het Surinaamse volk heeft betaald voor de hervormingen op economisch gebied.
De educatieve orde
Eén van de ergste gevolgen van de economische malaise van de periode 1980- 1987 was de demotivatie van de leraren in Suriname. Immers, velen konden naar Curaçao vertrekken om daar op scholen te doceren. Maar het gevolg is dat het Surinaamse onderwijs daarbij kapot ging en de studenten daarvan de dupe werden. Vele jonge Surinamers wilden eerder naar Nederland om daar een “slag” te slaan en daarna met het geld terug te komen om groot te leven want er was inmiddels een levendige zwarte markt voor Nederlandse guldens. In december 1982 werd ook een universiteits docent vermoord door de legerleiding in Suriname. Daarna is de Universiteit van Suriname 9 maanden gesloten geweest. Vele universiteits studenten gingen weg uit Suriname maar de meeste konden niet weg, simpel omdat hun ouders dat niet konden betalen. Zo hebben minstens 2 generaties Surinamers zich niet via onderwijs optimaal kunnen ontwikkelen, omdat het onderwijs systeem door de revolutie is vernietigd. Maar dit is de prijs die de Surinaamse student heeft betaald voor de zogenaamde hervormingen op educatief gebied tijdens de revolutie.
Jeugd van Suriname opgelet
Wanneer dus Desi Bouterse op zijn verjaardag zegt dat hij hervormingen van diverse aard wil in Suriname, vraag dan direct aan hem wat de prijs zal zijn.
Als hij zegt wat de prijs is, ga dan na als je die prijs kan betalen.
Die prijs zal bestaan uit lege winkels, moord op tegenstanders en politiek anders denkenden, een kapot onderwijs systeem, verhevigde drugsdoorvoer, inflatie en monetaire financiering, een leeggeroofde Centrale Bank enz enz.
Krin Denki
dinsdag 20 oktober 2009
De GEVESTIGDE RECHTSORDE of een “Nieuwe Wan-Orde”????
De voormalige dictator van Suriname heeft onlangs op zijn 64-ste verjaardag luidkeels van de daken geroepen dat in Suriname een totaal nieuwe orde geschapen moet worden. Er moeten volgens hem fundamentele veranderingen doorgevoerd worden in de economische, sociale en zelfs de rechterlijke orde, om Suriname over 30 jaar die positie in de wereld te geven die het verdient.
Bij het horen en lezen van deze woorden vraagt menigeen zich af of niet dezelfde ex-dictator aan het woord is, die 29 jaar geleden middels geweld en bloedvergieten de gevestigde orde op een brute en on-Surinaamse wijze omver wierp. Hij sprak toen van een revolutie.
Het “Manifest van de Revolutie” van 1980 kondigde 4 vernieuwingen aan n.l.: Vernieuwing van de Politiek- Bestuurlijke orde, de Sociaal-Maatschappelijke orde, de Economische orde en de Educatieve orde. Deze vernieuwingen worden tegenwoordig (na 29 jaar) van stal gehaald, om voor de zoveelste keer de potentiele kiezers wederom zand in de ogen te strooien.
De revolutie heeft zoals bekend rampzalige gevolgen gehad voor ons geliefd land.
De ellende tijdens de zogenaamde revolutie was op elk gebied merkbaar t.w.: constitutioneel, economisch, sociaal, financieel, juridisch en zelfs maatschappelijk.
De politieke leider van de revolutie had toen de gelegenheid en alle ruimte om zonder enige vorm van democratische controle of begeleiding (Parlement) zijn “nieuwe orde” te vestigen en te implementeren. Hij had echter samen met zijn trawanten en politieke gelukszoekers geen tijd daarvoor en storte het land in de ene ellende na de andere.
Coups, contra coups, telefoon coup, binnenlandse oorlog, economische malaise, sociale achteruitgang, koers devaluatie, volks-militie, avondklok, verbod op samenscholing, intimidatie, verdwijningen, executies, martelingen, massa slachtingen, pers censuur, mensenrechten schendingen, machtsmisbruik, corruptie zijn allemaal situaties en omstandigheden die sommigen vandaag de dag allemaal vergeten schijnen te zijn.
In de tachtiger jaren werd ook gesproken van een “nieuwe orde” (de zogenaamde revo-tijd). In herinnering moet worden gebracht de eerder genoemde vier vernieuwingen die toentertijd met de uzi in de hand onder leiding van de Bevelhebber, Voorzitter van de Nationale Militaire Raad en Regeringsleider gepredikt werden, maar uiteindelijk tot de hierboven opgesommende wapenfeiten resulteerden.
Veel van zijn huidige jonge volgelingen waren toen niet eens geboren en anderen waren nog te jong om zich de narigheid waarin hun ouders zich toen bevonden te kunnen herinneren. Het is daarom een morele plicht van alle ouders en eventuele begeleiders om hun kinderen die volgend jaar voor de eerste, tweede of derde keer naar de stembus zullen gaan, te informeren, over de wantoestanden die 29 jaar geleden onder leiding van dezelfde persoon zijn geintroduceerd en totaal langer dan 12 jaar hebben geduurd.
Het is eveneens van belang om daarbij de tijdschriften, kranten, nieuwsberichten, pampfletten, televisie beelden en interviews van de periode 1980 tot en met 1992 naar boven te halen, zodat vooral de jonge stembusgangers bij het maken van een keuze op 25 mei 2010 kunnen kiezen tussen een zogenaamde “nieuwe orde” en de in ere herstelde en gevestigde “RECHTS ORDE”, waarvan zij thans met volle teugen genieten.
NPS persdienst
Bij het horen en lezen van deze woorden vraagt menigeen zich af of niet dezelfde ex-dictator aan het woord is, die 29 jaar geleden middels geweld en bloedvergieten de gevestigde orde op een brute en on-Surinaamse wijze omver wierp. Hij sprak toen van een revolutie.
Het “Manifest van de Revolutie” van 1980 kondigde 4 vernieuwingen aan n.l.: Vernieuwing van de Politiek- Bestuurlijke orde, de Sociaal-Maatschappelijke orde, de Economische orde en de Educatieve orde. Deze vernieuwingen worden tegenwoordig (na 29 jaar) van stal gehaald, om voor de zoveelste keer de potentiele kiezers wederom zand in de ogen te strooien.
De revolutie heeft zoals bekend rampzalige gevolgen gehad voor ons geliefd land.
De ellende tijdens de zogenaamde revolutie was op elk gebied merkbaar t.w.: constitutioneel, economisch, sociaal, financieel, juridisch en zelfs maatschappelijk.
De politieke leider van de revolutie had toen de gelegenheid en alle ruimte om zonder enige vorm van democratische controle of begeleiding (Parlement) zijn “nieuwe orde” te vestigen en te implementeren. Hij had echter samen met zijn trawanten en politieke gelukszoekers geen tijd daarvoor en storte het land in de ene ellende na de andere.
Coups, contra coups, telefoon coup, binnenlandse oorlog, economische malaise, sociale achteruitgang, koers devaluatie, volks-militie, avondklok, verbod op samenscholing, intimidatie, verdwijningen, executies, martelingen, massa slachtingen, pers censuur, mensenrechten schendingen, machtsmisbruik, corruptie zijn allemaal situaties en omstandigheden die sommigen vandaag de dag allemaal vergeten schijnen te zijn.
In de tachtiger jaren werd ook gesproken van een “nieuwe orde” (de zogenaamde revo-tijd). In herinnering moet worden gebracht de eerder genoemde vier vernieuwingen die toentertijd met de uzi in de hand onder leiding van de Bevelhebber, Voorzitter van de Nationale Militaire Raad en Regeringsleider gepredikt werden, maar uiteindelijk tot de hierboven opgesommende wapenfeiten resulteerden.
Veel van zijn huidige jonge volgelingen waren toen niet eens geboren en anderen waren nog te jong om zich de narigheid waarin hun ouders zich toen bevonden te kunnen herinneren. Het is daarom een morele plicht van alle ouders en eventuele begeleiders om hun kinderen die volgend jaar voor de eerste, tweede of derde keer naar de stembus zullen gaan, te informeren, over de wantoestanden die 29 jaar geleden onder leiding van dezelfde persoon zijn geintroduceerd en totaal langer dan 12 jaar hebben geduurd.
Het is eveneens van belang om daarbij de tijdschriften, kranten, nieuwsberichten, pampfletten, televisie beelden en interviews van de periode 1980 tot en met 1992 naar boven te halen, zodat vooral de jonge stembusgangers bij het maken van een keuze op 25 mei 2010 kunnen kiezen tussen een zogenaamde “nieuwe orde” en de in ere herstelde en gevestigde “RECHTS ORDE”, waarvan zij thans met volle teugen genieten.
NPS persdienst
zaterdag 17 oktober 2009
DE WEST 100 jaar
Medewerkers van De West ontvingen gistermiddag op het presidentieel paleis het ridderschap in de ere-orde van de Palm. Uitgever George Findlay werd commandeur in de ere-orde van de palm.De president sprak zijn waardering uit voor het doorstaan van twee Wereldoorlogen, economische crises en de militaire dictatuur door De West. Venetiaan complimenteerde Findlay met het feit dat hij het enige avondblad van Suriname heeft weten te handhaven
Findlay sprak zijn dank uit voor alle onderscheidingen en vond het een mooi eerbetoon aan de ex- en huidige werknemers van De West, die moeilijke werkomstandigheden hebben gekend. “Op momenten hebben we over bepaalde dingen niet kunnen schrijven. Ik hoop dat we nooit meer in een periode terechtkomen waarin we geknecht worden”, zei Findlay.
De 72-jarige Stanley Boyd maakte de moeilijke tijden in de jaren tachtig mee. “Ons bedrijf werd kapotgemaakt: we waren zestien maanden gesloten. Ik was alleen niet aanwezig op het moment dat de inval bij ons werd gedaan.” Boyd maakte als zetter en drukker bij de krant de overgang mee naar de drukpers. “Dat was een grote vooruitgang. De technologie slaapt niet. Alles ging veel beter.” Boyd werkte vijftig jaar bij de krant en ging vier jaar geleden met pensioen. Twee weken geleden hoorde hij van de onderscheiding die hij zou krijgen. “Ik heb er naar uitgekeken. Dit is een kroon op mijn werk en een grote eer voor mij.”.-.
Bron DWT
NPS werkt aan verdere dekolonisatie.
De onafhankelijkheid werd onder leiding van de Nationale Partij Suriname gerealiseerd. Een streven dat de partij sinds haar oprichting hoog in de banieren had. Op 25 november 1975 plaatste premier Joop den Uyl (PvDA)en premier Henck Arron(NPS) hun handtekening onder het document dat de souvereiniteitsoverdracht bekrachtigde.
Deze historische daad van de NPS werd ondermijnd door handlangers van het buitenlands belang.Zo hebben 16 militairen zich geleend om op 25 februari op instructie en begeleiding van Kolonel Valk, een Nederlandse kolonel in dienst, onze democratische rechtsstaat en souvereiniteit waarvoor de NPS en haar partners hard voor hebben geknokt om zeep geholpen.
Op 25 november 1987 heeft het Surinaamse volk na harde onderhandelingen en eisen van o.a. onze partij dat de macht terug moet in handen van het volk de macht daadwerkelijk uit de bloedige handen van de toenmalige machthebbers afgepakt.
Wij merken dat de regering o.l.v. Drs.R.Venetiaan-voorzitter van de NPS- anno 2009 wat op 25 november werd ingezet namelijk het dekolonisatie en bewustwordingsproces van land en volk een nieuw Nationaal Archief gebouw heeft neergezet aan de Jaggernath Lachmonstraat.
De NPS juicht toe dat de regering het zover heeft kunnen brengen dat op 8 februari 2010 een aanvang wordt gemaakt met de geschiedschrijving vanuit eigen perspectief. Op die datum zullen wij de eerste koloniale archiefstukken die van 1667 tot 1975 die aan Nederland in bewaring waren gegeven, terug krijgen in ons land.
Wij ondersteunen als nationalisten de zienswijze van minister Hassankhan die Volgens hem het om een historisch moment gaat, zowel de ondertekening als de daadwerkelijke overdrachten. De minister geeft aan dat Suriname in november 34 jaar onafhankelijk is, maar dat in de geschiedschrijving er nog geen sprake is van dekolonisatie. “Daarin wil hij samen met de regering drastische veranderingen aan brengen. De NPS is paraat, ook bij deze inspanning !
Politiek Bestuurlijke Werkgroep
Japin.
Deze historische daad van de NPS werd ondermijnd door handlangers van het buitenlands belang.Zo hebben 16 militairen zich geleend om op 25 februari op instructie en begeleiding van Kolonel Valk, een Nederlandse kolonel in dienst, onze democratische rechtsstaat en souvereiniteit waarvoor de NPS en haar partners hard voor hebben geknokt om zeep geholpen.
Op 25 november 1987 heeft het Surinaamse volk na harde onderhandelingen en eisen van o.a. onze partij dat de macht terug moet in handen van het volk de macht daadwerkelijk uit de bloedige handen van de toenmalige machthebbers afgepakt.
Wij merken dat de regering o.l.v. Drs.R.Venetiaan-voorzitter van de NPS- anno 2009 wat op 25 november werd ingezet namelijk het dekolonisatie en bewustwordingsproces van land en volk een nieuw Nationaal Archief gebouw heeft neergezet aan de Jaggernath Lachmonstraat.
De NPS juicht toe dat de regering het zover heeft kunnen brengen dat op 8 februari 2010 een aanvang wordt gemaakt met de geschiedschrijving vanuit eigen perspectief. Op die datum zullen wij de eerste koloniale archiefstukken die van 1667 tot 1975 die aan Nederland in bewaring waren gegeven, terug krijgen in ons land.
Wij ondersteunen als nationalisten de zienswijze van minister Hassankhan die Volgens hem het om een historisch moment gaat, zowel de ondertekening als de daadwerkelijke overdrachten. De minister geeft aan dat Suriname in november 34 jaar onafhankelijk is, maar dat in de geschiedschrijving er nog geen sprake is van dekolonisatie. “Daarin wil hij samen met de regering drastische veranderingen aan brengen. De NPS is paraat, ook bij deze inspanning !
Politiek Bestuurlijke Werkgroep
Japin.
Afdeling Wanica
De Afdeling Wanica van de Nationale Partij Suriname samen met de RR en DR leden van dat distrikt kwamen vrijdag 16 oktober in vergadering bijeen.De Voorzitter Biffe was ingenomen met de opkomst die buiten verwachting was en gaf aan dat Wanica met de gedemonstreerde opkomst bewezen heeft in solidariteit de verkiezingen tegemoet gaat.Gesproken werd over het verder af te leggen traject met betrekking tot de campagne 2010 van de NPS. Verder stond op de agenda bespreking eventuele partnerschappen die de Partij kan aangaan om de verkiezingen op 25 mei 2010 succesvol te laten zijn.
De leden van de Afdeling Wanica, RR en DR leden hebben zich kritisch uitgelaten over enkele huidige partners maar gaven ook aan dat de bedreiging die op de Surinaamse samenleving afkomt in solidariteit moet worden afgeslagen.Allianties met gelijkgerichte en betrouwbare partners zullen bij de verkiezingen cruciaal blijken te zijn. De NPS'ers zullen op het Congres van de partij haar opvattingen kenbaar maken hoe de Partij volgens hun het best uit de bus zal komen.
NPS Persdienst Wanica
Ex- SML'ers halen topproductie
WAGENINGEN
De inspanningen van de ex-arbeiders van de Stichting Machinale Landbouw (SML) werpen hun vruchten af. De groep die tot boer is opgeleid heeft een topproductie behaald bij de najaarsoogst die deze week is gestart op Wageningen. Bij vier van de rijstboeren die al hebben afgeoogst, bedraagt de gemiddelde opbrengt 72 balen natte padie van 79 kilogram per hectare, wat neerkomt op 5,6 ton per hectare.
"Een heel goed resultaat dat onze boeren gezamelijk hebben gerealiseerd. Zij hebben hiermee ook bewezen dat ze heel hard hun best hebben gedaan om deze topproductie te behalen," zegt Kries Banarsie, ressortleider van het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV) op Wageningen. Volgens hem heeft zijn ministerie de boeren wekelijks gevraagd en ongevraagd voorzien van de nodige informatie. "We hebben geprobeerd om de ex-SML'ers op een correcte wijze te begeleiden. Ook op het veld, vanaf de grondbewerking tot de oogst, hebben we hen bijgestaan."
De boeren op Wageningen hebben voor het overgrote deel de Adron lijnen 125, 111 en 117 ingezaaid, "maar er zijn ook enkele die Groveni, één van de oudste lijnen van de toenmalige SML hebben ingezaaid". De LVV-voorman zegt dat boeren het vorig seizoen met de Groveni-lijn veel hogere opbrengsten hebben behaald. "De gemiddelde opbrengst lag toen boven 90 balen natte padie van 79 kilogram, meer dan 7 ton padie per hectare. Bij de eerste inzaai ongeveer een jaar terug werd op Wageningen 2.700 hectare ingezaaid.
Bij de afgelopen inzaai was er een toename van ongeveer 600 hectare areaal. Gezien de positieve resultaten die zijn geboekt, is het te verwachten dat bij de komende inzaai er meer ex-SML'ers hun arealen gaan benutten dan te verhuren aan derden. In het verleden zijn 187 arbeiders van de SML boer geworden, waarvan slechts 32 hun arealen hebben ingezaaid. "Wij weten niet wat de toekomst ons brengen zal, maar indien de regens tijdig invallen waarbij er voldoende water is, gaan de boeren alles in het werk stellen om ook het resterend deel – ongeveer 1.700 hectare – te benutten op Wageningen." De groep boeren heeft niet alleen de oogst mee, maar ook de prijs. Per baal natte padie wordt nu SRD 40 betaald, ruim SRD 5 meer dan de padieprijs in het vorig seizoen.
BRON DWT
De inspanningen van de ex-arbeiders van de Stichting Machinale Landbouw (SML) werpen hun vruchten af. De groep die tot boer is opgeleid heeft een topproductie behaald bij de najaarsoogst die deze week is gestart op Wageningen. Bij vier van de rijstboeren die al hebben afgeoogst, bedraagt de gemiddelde opbrengt 72 balen natte padie van 79 kilogram per hectare, wat neerkomt op 5,6 ton per hectare.
"Een heel goed resultaat dat onze boeren gezamelijk hebben gerealiseerd. Zij hebben hiermee ook bewezen dat ze heel hard hun best hebben gedaan om deze topproductie te behalen," zegt Kries Banarsie, ressortleider van het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV) op Wageningen. Volgens hem heeft zijn ministerie de boeren wekelijks gevraagd en ongevraagd voorzien van de nodige informatie. "We hebben geprobeerd om de ex-SML'ers op een correcte wijze te begeleiden. Ook op het veld, vanaf de grondbewerking tot de oogst, hebben we hen bijgestaan."
De boeren op Wageningen hebben voor het overgrote deel de Adron lijnen 125, 111 en 117 ingezaaid, "maar er zijn ook enkele die Groveni, één van de oudste lijnen van de toenmalige SML hebben ingezaaid". De LVV-voorman zegt dat boeren het vorig seizoen met de Groveni-lijn veel hogere opbrengsten hebben behaald. "De gemiddelde opbrengst lag toen boven 90 balen natte padie van 79 kilogram, meer dan 7 ton padie per hectare. Bij de eerste inzaai ongeveer een jaar terug werd op Wageningen 2.700 hectare ingezaaid.
Bij de afgelopen inzaai was er een toename van ongeveer 600 hectare areaal. Gezien de positieve resultaten die zijn geboekt, is het te verwachten dat bij de komende inzaai er meer ex-SML'ers hun arealen gaan benutten dan te verhuren aan derden. In het verleden zijn 187 arbeiders van de SML boer geworden, waarvan slechts 32 hun arealen hebben ingezaaid. "Wij weten niet wat de toekomst ons brengen zal, maar indien de regens tijdig invallen waarbij er voldoende water is, gaan de boeren alles in het werk stellen om ook het resterend deel – ongeveer 1.700 hectare – te benutten op Wageningen." De groep boeren heeft niet alleen de oogst mee, maar ook de prijs. Per baal natte padie wordt nu SRD 40 betaald, ruim SRD 5 meer dan de padieprijs in het vorig seizoen.
BRON DWT
Eerste helft 2009... wat bracht het ons?
De wereld crisis manifesteerde zich duidelijk in de eerste helft van 2009 in ons land.De exportprijzen van , aluinaarde, aardolie en rijst liepen drastisch terug.Dit liet zijn weerslag zien in overheidsfinancien en de betalingsbalans op kasbasis.
De ABS publiceerde aan de andere kant een positieve ontwikkeling n.l. een daling van het gemiddelde prijsindexcijfer van de consumptie van 14,7% in 2008 tot 8,6% in het eerste halfjaar 2009
De ABS publiceerde aan de andere kant een positieve ontwikkeling n.l. een daling van het gemiddelde prijsindexcijfer van de consumptie van 14,7% in 2008 tot 8,6% in het eerste halfjaar 2009
Vanwege de afzwakkende vraag van onze exportprodukten verwacht het IMF een terugloop van de reeele economie van ongeveer 7% in 2008 tot 2% in 2009. het komt vanwege prudent en spaarzaam beleid van de regering dat wij deze crisis aan kunnen gaan zonder uitspattingen zoals wij die in andere landen zien.
De daling van de exportprodukten zullen maken dat overheidsfinancien ook terug zullen lopen.Ook de invoering van het FISO dat al jaren in voorbereiding was zullen leiden tot aanzienlijke stijging van overheidsuitgaven.De Surinaamse regering heeft door haar strak monetair en financieel economisch beleid de al jaren uistaande schuld die gemaakt wer in de militaire periode van US$118 miljoen aan Brazilie afgelost.De kredietwaardigheid van ons land zal door deze aflossing worden verhoogd.
De Financiele commissie van het JAPIN
vrijdag 16 oktober 2009
Divali Boodschap NPS.
Het hindoeïsme behoort samen met het christendom, de islam, het jodendom en het boeddhisme tot de vijf grote wereldgodsdiensten. Elk van deze godsdiensten kent zijn eigen feestdagen.De Christenen vieren met kerstmis de geboorte van Jezus, met het suikerfeest vieren de moslims het einde van de Ramadan en elk jaar vieren miljoenen hindoes wereldwijd Divali! Onze maatschappij wordt door haar culturele verscheidenheid en religieen verder uitgebouwd en versterkt.De Nationale Partij Suriname roept de totale Surinaamse gemeenschap op om zich op deze dag te bezinnen op al het goede in de schepping, dat gesymboliseerd wordt door het licht. Divali, ook wel bekend als het lichtjesfeest, staat voor de overwinning van het licht op de duisternis, van het goede op het kwade en van kennis op onwetendheid. Op deze dag staat licht centraal, omdat het een universeel symbool is voor warmte, de oerbron van leven. De Partij vraagt aan elke Surinamer om in dit licht van Divali op zaterdag 17 oktober na te denken over de gebeurtenissen van het verleden en zich voor te bereiden op veranderingen in de toekomst.De beginselen van de Hindoes, zoals gelijkheid,sociale rechtvaardigheid,tolerantie en respect hebben een universele relevantie en worden gedeeld en gewaardeerd door de NPS.De Nationale Partij Suriname is er van overtuigd dat Divali aan elke Surinamer vreugde en inspiratie zal geven en wenst de totale Surinaamse samenleving een Subh Divali toe.
De Nationale Partij Suriname
Export naar Europa verachtvoudigd
Paramaribo - De export van Suriname naar Europa is verachtvoudigd van SRD 170 miljoen in 2004 naar SRD 1,5 miljard in 2008. Dit zei minister Clifford Marica van Handel en Industrie (HI) gisteren in het parlement bij het beantwoorden van vragen over de Economische Partnerschapsovereenkomst (EPA) tussen het Caribisch gebied en Europa.
Met zijn uiteenzetting probeerde de bewindsman het wantrouwen in het hoogste college van staat, als zou de EPA een moderne vorm van kolonialisme en uitbuiting van de EU zijn, te weerspreken. Hij herhaalde aan dat de EPA voor Suriname “bijzonder veel voordelen heeft.”
Met de fors toegenomen exportcijfers, geeft hij aan dat het niet waar is dat producten uit Suriname moeilijk toegang kunnen vinden tot de Europese markt. “Met de EPA zijn er nog meer mogelijkheden.” Hij wees erop dat haast alle belangrijke agrarische exporten als rijst, bananen en groenten invoerrechtenvrij en onbeperkt geëxporteerd mogen worden. Ook verschillende belangrijke ondernemingen in de diensten- en financiële sector zijn niet beperkt. Daartegenover geldt dat Europa tussen 10 en 25 jaar geleidelijk aan dezelfde privileges zal genieten richting de regio, waaronder Suriname.
Het belangrijkste pijnpunt in het parlement betreft de hevig gesubsidieerde sectoren in Europa zoals de agrarische sector. Dergelijke producten kunnen dan tegen oneigenlijke prijzen gedumpt worden op de lokale markt, wat het doodsvonnis zou betekenen voor de lokale sectoren.
Dit onderwerp heeft er ook voor gezorgd dat gesprekken in mondiaal verband, om te komen tot een nieuw wereldhandelsregiem (Wereld Handelsorganisatie), zijn gestuit. Marica zegt dat ook aangaande dit onderwerp de regio (Cariforum-Caribisch gebied en de Dominicaans Republiek) gerust mag zijn dat Europa praktisch per onmiddellijk (uiterlijk 2013) zijn subsidie-regiem stopzet.
“De EPA is geen vrijhandelsovereenkomst omdat wij nu al ongelimiteerd en vrije toegang hebben tot de Europese markt, terwijl dat pas over vijfentwintig jaar het geval is andersom,” zei de HI-minister.
Over waarom de regio niet dezelfde voorzichtigheid heeft betracht als Afrikaanse landen om niet gelijk te tekenen, zei hij dat de regio op een hoger niveau is dan Afrika. Marica wees erop dat de EPA’s die Europa met Afrika wil ondertekenen nadelig zijn.
Er komt een tweede vragenronde van het parlement over de EPA. Pas bij ratificatie van de EPA door het parlement zal deze officieel in werking treden voor Suriname.
BRON DWT
Met zijn uiteenzetting probeerde de bewindsman het wantrouwen in het hoogste college van staat, als zou de EPA een moderne vorm van kolonialisme en uitbuiting van de EU zijn, te weerspreken. Hij herhaalde aan dat de EPA voor Suriname “bijzonder veel voordelen heeft.”
Met de fors toegenomen exportcijfers, geeft hij aan dat het niet waar is dat producten uit Suriname moeilijk toegang kunnen vinden tot de Europese markt. “Met de EPA zijn er nog meer mogelijkheden.” Hij wees erop dat haast alle belangrijke agrarische exporten als rijst, bananen en groenten invoerrechtenvrij en onbeperkt geëxporteerd mogen worden. Ook verschillende belangrijke ondernemingen in de diensten- en financiële sector zijn niet beperkt. Daartegenover geldt dat Europa tussen 10 en 25 jaar geleidelijk aan dezelfde privileges zal genieten richting de regio, waaronder Suriname.
Het belangrijkste pijnpunt in het parlement betreft de hevig gesubsidieerde sectoren in Europa zoals de agrarische sector. Dergelijke producten kunnen dan tegen oneigenlijke prijzen gedumpt worden op de lokale markt, wat het doodsvonnis zou betekenen voor de lokale sectoren.
Dit onderwerp heeft er ook voor gezorgd dat gesprekken in mondiaal verband, om te komen tot een nieuw wereldhandelsregiem (Wereld Handelsorganisatie), zijn gestuit. Marica zegt dat ook aangaande dit onderwerp de regio (Cariforum-Caribisch gebied en de Dominicaans Republiek) gerust mag zijn dat Europa praktisch per onmiddellijk (uiterlijk 2013) zijn subsidie-regiem stopzet.
“De EPA is geen vrijhandelsovereenkomst omdat wij nu al ongelimiteerd en vrije toegang hebben tot de Europese markt, terwijl dat pas over vijfentwintig jaar het geval is andersom,” zei de HI-minister.
Over waarom de regio niet dezelfde voorzichtigheid heeft betracht als Afrikaanse landen om niet gelijk te tekenen, zei hij dat de regio op een hoger niveau is dan Afrika. Marica wees erop dat de EPA’s die Europa met Afrika wil ondertekenen nadelig zijn.
Er komt een tweede vragenronde van het parlement over de EPA. Pas bij ratificatie van de EPA door het parlement zal deze officieel in werking treden voor Suriname.
BRON DWT
Suriname duwt honger van zich af !
De regering heeft goed gepresteerd met betrekking tot het terug dringen van “honger”. Suriname heeft in vergelijking met 2008 op de Global Hunger Index (GHI, de wereldhongerlijst) in 2009 veel beter gescored .Wij vallen onder de categorie van landen waar honger tussen de 25 en 49.9 procent is teruggedrongen.
Ruth Wijdenbosch ons DNA lid, zegt in reactie op dit succes van de regering dat Suriname niet vergeleken kan worden met landen in o.a. Afrika waar de toegangkelijkheid tot en aanwezigheid van schoon drinkwater nauwelijks is. Suriname is geen land waar er voedselhulp naartoe gestuurd wordt door donoren. De surinaamse regering neemt armoede bestrijding serieus op.Onder andere wordt door middel van subsidie’s bij de EBS en de SWM de samenleving in staat gesteld om deze nutsvoorzieningen te krijgen tegen betaalbare tarieven.Ook het steeds aanpassen van de AOV, subsidie van busvervoer en studiefinanciering zijn beleidsmaatregelen die de burger in staat stelt haar koopkracht te versterken. Volgens Ruth Wijdenbosch is Suriname verder gestegen is op de “hongerindex”, door het broodmaaltijdenproject van Onderwijs en Sociale Zaken. De NPS herinnert de samenleving eraan toen dit project van start ging hoe de oppositie fel van leer trok hiertegen. Door nuchterheid en doorzettingsvermogen heeft de regering dit project door laten gaan en de duizenden kinderen trekken hun voordeel hiervan.
De NPS DNA-lid is voorstander van het identificeren van gezinnen die het moeilijk hebben die met begeleiding en steun van de regering hun leef situate kunnen verbeteren. Er zijn reeds beproefde programma’s uitgevoerd in Mexico en Brazilie waar de regering behoeftige gezinnen met financiele steun hun levensomstandigheid verbeteren zodat zij op waardige wijze hun gezin in de maatschappij kunnen laten funcyioneren. Het participeren in het arbeidsproces en een eigen inkomen hebben zijn de basis uitgangspunten bij armoedebestrijding. De regering wordt opgeroepen voort te gaan met het verbeteren van de omstandigheden van de burgers zodat zij de kwaliteit van hun leven steeds kunnen verbeteren.
NPS persdienst.
Ruth Wijdenbosch ons DNA lid, zegt in reactie op dit succes van de regering dat Suriname niet vergeleken kan worden met landen in o.a. Afrika waar de toegangkelijkheid tot en aanwezigheid van schoon drinkwater nauwelijks is. Suriname is geen land waar er voedselhulp naartoe gestuurd wordt door donoren. De surinaamse regering neemt armoede bestrijding serieus op.Onder andere wordt door middel van subsidie’s bij de EBS en de SWM de samenleving in staat gesteld om deze nutsvoorzieningen te krijgen tegen betaalbare tarieven.Ook het steeds aanpassen van de AOV, subsidie van busvervoer en studiefinanciering zijn beleidsmaatregelen die de burger in staat stelt haar koopkracht te versterken. Volgens Ruth Wijdenbosch is Suriname verder gestegen is op de “hongerindex”, door het broodmaaltijdenproject van Onderwijs en Sociale Zaken. De NPS herinnert de samenleving eraan toen dit project van start ging hoe de oppositie fel van leer trok hiertegen. Door nuchterheid en doorzettingsvermogen heeft de regering dit project door laten gaan en de duizenden kinderen trekken hun voordeel hiervan.
De NPS DNA-lid is voorstander van het identificeren van gezinnen die het moeilijk hebben die met begeleiding en steun van de regering hun leef situate kunnen verbeteren. Er zijn reeds beproefde programma’s uitgevoerd in Mexico en Brazilie waar de regering behoeftige gezinnen met financiele steun hun levensomstandigheid verbeteren zodat zij op waardige wijze hun gezin in de maatschappij kunnen laten funcyioneren. Het participeren in het arbeidsproces en een eigen inkomen hebben zijn de basis uitgangspunten bij armoedebestrijding. De regering wordt opgeroepen voort te gaan met het verbeteren van de omstandigheden van de burgers zodat zij de kwaliteit van hun leven steeds kunnen verbeteren.
NPS persdienst.
donderdag 15 oktober 2009
“Geen isolement met Bouterse of Brunswijk als President”...........HOE DAN??
De Internationale Verantwoordelijkheid betreffende Criminele en Ongrondwettelijke Handelingen
Op 5 september j.l. verscheen in het dagblad “de Ware Tijd” een artikel met als titel: “Geen isolement met Bouterse of Brunswijk als President”.
Die krantekop heeft menigeen die zich regulier bezig houdt met internationale betrekkingen ernstig doen fronzen. De schrijver van hoger genoemd artikel concludeert in de eerste zin van zijn pennevrucht dat de eventuele verkiezing van hoger genoemde heren tot Staatshoofd van de Republiek Suriname ons land NIET in een mondiaal isolement zal sleuren.
Het feit is evenwel dat ons aller geliefd land wel degelijk in ernstige mondiale verlegenheid gebracht zou kunnen worden, indien personen tegen wie internationale opsporings bevelen lopen tot Staatshoofd worden gekozen. Hieronder zal summier een analyse van de recente internationale ontwikkelingen betreffende Staatshoofden of Regeringsleiders met een bevlekt verleden worden gemaakt.
Voor de goede orde is het belangrijk te stellen dat het Verdrag van Wenen inzake diplomatieke betrekkingen (ook wel Conventie van Wenen of Weense Conventie genoemd) van 24 april 1964 regels geeft waarin de basis beginselen van het diplomatieke verkeer zijn vastgelegd. Hieronder vallen de privileges c.q. de onschendbaarheid ("immuniteiten") van Staatshoofden, diplomaten en diplomatieke vertegenwoordigingen. Ingevolge dit instrument zullen landen inderdaad niet onbesuisd of willekeurig overgaan tot het arresteren van Staatshoofden.
Echter kan worden opgemerkt dat internationaal met de indiening van de Spaanse klacht tegen de voormalige President van Chili, Augusto Pinochet, op 10 october 1998, dus langer dan 10 jaar geleden, voor het eerst positief is gereageerd op een verzoek tot arrestatie van een ex Staatshoofd. Augusto Pinochet werd in Londen gearresteerd. Deze kwestie haalde de voorpagina van diverse internationale nieuwsbladen, niet alleen omdat het de arrestatie van een voormalige militaire dictator betrof, die Chili vanaf 1973 tot en met 1990 had geregeerd, maar het was tevens de eerste keer dat diverse Europese rechtbanken het principe van “universiele jurisdictie” toepasten, door zich competent te verklaren om misdaden gepleegd door een voormalig Staatshoofd te vervolgen.
Dit jaar (2009) zal niettemin de geschiedenis ingaan als het moment waarop de internationale gemeenschap voor het eerst duidelijke diplomatieke en juridische stappen ondernomen heeft om Staatshoofden die zich schuldig hebben gemaakt aan het schenden van mensenrechten of het plegen van een staatsgreep te vervolgen of diplomatiek te isoleren.
Begin maart vaardigde het Internationaal Strafhof op instructie van de Veiligheidsraad een arrestatiebevel uit tegen de Soedanese President Al-Bashir, het eerste tegen een zittend Staatshoofd, voor oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid. Het conflict in Darfur heeft tot nu toe aan ongeveer 300.000 personen het leven gekost en meer dan 2,7 miljoen inwoners op de vlucht gejaagd.
Hoewel de Soedanese President vooral onder zijn collega-staatshoofden in Afrika en de moslimwereld nogal wat steun geniet, kan gerust gesteld worden dat hij internationaal nagenoeg geisoleerd is, aangezien hij zich niet vrijelijk mondiaal kan bewegen.
Op 28 juni werd de Hondurese President Manuel Zelaya door het leger afgezet. Hij werd door militairen op die bewuste zondagmorgen in pyjama uit zijn huis gehaald en naar Costa Rica gevlogen. Zelaya manoeuvreerde zich politiek in een lastig parket toen hij de Grondwet via een referendum wilde veranderen om zodoende herkozen te kunnen worden, maar een meerderheid van het parlement, de rechterlijke macht en de strijdkrachten tegenover zich kreeg.
De Permanente Raad van de OAS veroordeelde op dezelfde dag de staatsgreep, terwijl de VN Algemene Vergadering dat op 30 juni deed. Als reactie op de staatsgreep trokken alle landen van de Europese Unie op 2 juli hun Ambassadeurs uit Honduras terug en werd EU- hulp aan Honduras ter waarde van 64 miljoen euro onmiddelijk stopgezet. Daarvoor hadden enkele lid-staten van de OAS eveneens de diplomatieke relaties met dit Centraal-Amerikaans land verbroken.
De interim Regering onder leiding van Roberto Micheletti staat thans onder zware internationale druk aangezien deze Regering internationaal weinig erkenning geniet. Het isolement is thans compleet daar leden van de interim Regering niet over visa kunnen beschikken om het land in het buitenland te vertegenwoordigen.
Het meest recente voorbeeld van een gezamenlijke diplomatieke actie tegen een couppresident vond plaats op 25 september j.l., toen Suriname samen met 22 andere landen in de Algemene Vergadering van de VN heftig protesteerde tegen de participatie van de via een staatsgreep aan de macht gekomen President Andry Rajoelina van Madagascar.
Nadat Rajoelina reeds door de President van de Algemene Vergadering was aangekondigd om het woord te voeren, vroeg de vertegenwoordiger van de Zuid Afrikaanse Ontwikkelingsgemeenschap (SADC) bij monde van de Minister van Buitenlandse Zaken van Congo om een punt van orde, waarbij gevraagd werd te beletten dat Rajoelina aan het woord kwam.
De kwestie werd in stemming gebracht en drieentwintig landen stemden tegen, omdat zij van oordeel waren dat de Regeringsleider van Madagaskar internationaal niet wordt erkend.
Concluderend kan gesteld worden dat hoewel het Verdrag van Wenen het principe van staatsimmuniteit voor Staatshoofden in het algemeen erkend vandaag de dag niet simpel gesteld kan worden dat Regeringsleiders onder alle omstandigheden onschendbaar zijn. (Deze internationale rechtsregel werd in 2002 in een veel besproken uitspraak van het Internationaal Gerechtshof, in de zaak van de Democratische Republiek Congo tegen Belgie herbevestigd).
De meest recente internationale diplomatieke maatregelen tegen het onwettig gezag in Honduras en Madagaskar en het internationaal opsporingsbevel tegen de huidige Sudanese President, als ook de feitelijke arrestatie van Augusto Pinochet precies elf jaar geleden, zijn allemaal signalen die onomstotelijk bevestigen dat het de internationale gemeenschap menens is om personen, zelf indien zij het hoogste Staatsambt bekleden, voor hun criminele of ongrondwettelijke handelingen verantwoordelijk te stellen.
Het is verwachtbaar dat de internationale gemeenschap zich in de toekomst zal blijven inzetten om Staatshoofden of Regeringsleiders met een bevlekt of onzuiver verleden, op de een of andere manier ter verantwoording te roepen. In het verlengde hiervan is het dus slechts een kwestie van tijd dat in de toekomst eventuele Staatshoofden met INTERPOL arrestatie bevelen op hun naam wereldwijd zullen worden geisoleerd.
Grun Dyari 07 OCTOBER 2009
Op 5 september j.l. verscheen in het dagblad “de Ware Tijd” een artikel met als titel: “Geen isolement met Bouterse of Brunswijk als President”.
Die krantekop heeft menigeen die zich regulier bezig houdt met internationale betrekkingen ernstig doen fronzen. De schrijver van hoger genoemd artikel concludeert in de eerste zin van zijn pennevrucht dat de eventuele verkiezing van hoger genoemde heren tot Staatshoofd van de Republiek Suriname ons land NIET in een mondiaal isolement zal sleuren.
Het feit is evenwel dat ons aller geliefd land wel degelijk in ernstige mondiale verlegenheid gebracht zou kunnen worden, indien personen tegen wie internationale opsporings bevelen lopen tot Staatshoofd worden gekozen. Hieronder zal summier een analyse van de recente internationale ontwikkelingen betreffende Staatshoofden of Regeringsleiders met een bevlekt verleden worden gemaakt.
Voor de goede orde is het belangrijk te stellen dat het Verdrag van Wenen inzake diplomatieke betrekkingen (ook wel Conventie van Wenen of Weense Conventie genoemd) van 24 april 1964 regels geeft waarin de basis beginselen van het diplomatieke verkeer zijn vastgelegd. Hieronder vallen de privileges c.q. de onschendbaarheid ("immuniteiten") van Staatshoofden, diplomaten en diplomatieke vertegenwoordigingen. Ingevolge dit instrument zullen landen inderdaad niet onbesuisd of willekeurig overgaan tot het arresteren van Staatshoofden.
Echter kan worden opgemerkt dat internationaal met de indiening van de Spaanse klacht tegen de voormalige President van Chili, Augusto Pinochet, op 10 october 1998, dus langer dan 10 jaar geleden, voor het eerst positief is gereageerd op een verzoek tot arrestatie van een ex Staatshoofd. Augusto Pinochet werd in Londen gearresteerd. Deze kwestie haalde de voorpagina van diverse internationale nieuwsbladen, niet alleen omdat het de arrestatie van een voormalige militaire dictator betrof, die Chili vanaf 1973 tot en met 1990 had geregeerd, maar het was tevens de eerste keer dat diverse Europese rechtbanken het principe van “universiele jurisdictie” toepasten, door zich competent te verklaren om misdaden gepleegd door een voormalig Staatshoofd te vervolgen.
Dit jaar (2009) zal niettemin de geschiedenis ingaan als het moment waarop de internationale gemeenschap voor het eerst duidelijke diplomatieke en juridische stappen ondernomen heeft om Staatshoofden die zich schuldig hebben gemaakt aan het schenden van mensenrechten of het plegen van een staatsgreep te vervolgen of diplomatiek te isoleren.
Begin maart vaardigde het Internationaal Strafhof op instructie van de Veiligheidsraad een arrestatiebevel uit tegen de Soedanese President Al-Bashir, het eerste tegen een zittend Staatshoofd, voor oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid. Het conflict in Darfur heeft tot nu toe aan ongeveer 300.000 personen het leven gekost en meer dan 2,7 miljoen inwoners op de vlucht gejaagd.
Hoewel de Soedanese President vooral onder zijn collega-staatshoofden in Afrika en de moslimwereld nogal wat steun geniet, kan gerust gesteld worden dat hij internationaal nagenoeg geisoleerd is, aangezien hij zich niet vrijelijk mondiaal kan bewegen.
Op 28 juni werd de Hondurese President Manuel Zelaya door het leger afgezet. Hij werd door militairen op die bewuste zondagmorgen in pyjama uit zijn huis gehaald en naar Costa Rica gevlogen. Zelaya manoeuvreerde zich politiek in een lastig parket toen hij de Grondwet via een referendum wilde veranderen om zodoende herkozen te kunnen worden, maar een meerderheid van het parlement, de rechterlijke macht en de strijdkrachten tegenover zich kreeg.
De Permanente Raad van de OAS veroordeelde op dezelfde dag de staatsgreep, terwijl de VN Algemene Vergadering dat op 30 juni deed. Als reactie op de staatsgreep trokken alle landen van de Europese Unie op 2 juli hun Ambassadeurs uit Honduras terug en werd EU- hulp aan Honduras ter waarde van 64 miljoen euro onmiddelijk stopgezet. Daarvoor hadden enkele lid-staten van de OAS eveneens de diplomatieke relaties met dit Centraal-Amerikaans land verbroken.
De interim Regering onder leiding van Roberto Micheletti staat thans onder zware internationale druk aangezien deze Regering internationaal weinig erkenning geniet. Het isolement is thans compleet daar leden van de interim Regering niet over visa kunnen beschikken om het land in het buitenland te vertegenwoordigen.
Het meest recente voorbeeld van een gezamenlijke diplomatieke actie tegen een couppresident vond plaats op 25 september j.l., toen Suriname samen met 22 andere landen in de Algemene Vergadering van de VN heftig protesteerde tegen de participatie van de via een staatsgreep aan de macht gekomen President Andry Rajoelina van Madagascar.
Nadat Rajoelina reeds door de President van de Algemene Vergadering was aangekondigd om het woord te voeren, vroeg de vertegenwoordiger van de Zuid Afrikaanse Ontwikkelingsgemeenschap (SADC) bij monde van de Minister van Buitenlandse Zaken van Congo om een punt van orde, waarbij gevraagd werd te beletten dat Rajoelina aan het woord kwam.
De kwestie werd in stemming gebracht en drieentwintig landen stemden tegen, omdat zij van oordeel waren dat de Regeringsleider van Madagaskar internationaal niet wordt erkend.
Concluderend kan gesteld worden dat hoewel het Verdrag van Wenen het principe van staatsimmuniteit voor Staatshoofden in het algemeen erkend vandaag de dag niet simpel gesteld kan worden dat Regeringsleiders onder alle omstandigheden onschendbaar zijn. (Deze internationale rechtsregel werd in 2002 in een veel besproken uitspraak van het Internationaal Gerechtshof, in de zaak van de Democratische Republiek Congo tegen Belgie herbevestigd).
De meest recente internationale diplomatieke maatregelen tegen het onwettig gezag in Honduras en Madagaskar en het internationaal opsporingsbevel tegen de huidige Sudanese President, als ook de feitelijke arrestatie van Augusto Pinochet precies elf jaar geleden, zijn allemaal signalen die onomstotelijk bevestigen dat het de internationale gemeenschap menens is om personen, zelf indien zij het hoogste Staatsambt bekleden, voor hun criminele of ongrondwettelijke handelingen verantwoordelijk te stellen.
Het is verwachtbaar dat de internationale gemeenschap zich in de toekomst zal blijven inzetten om Staatshoofden of Regeringsleiders met een bevlekt of onzuiver verleden, op de een of andere manier ter verantwoording te roepen. In het verlengde hiervan is het dus slechts een kwestie van tijd dat in de toekomst eventuele Staatshoofden met INTERPOL arrestatie bevelen op hun naam wereldwijd zullen worden geisoleerd.
Grun Dyari 07 OCTOBER 2009
zaterdag 10 oktober 2009
Buitengewone Vergadering
De NPS hield op 9 oktober 2009 een buitengewone vergadering van het Congres met als agenda behandeling van de concepten Huishoudelijk Reglement en Verkiezingsreglement.
Na maanden lange voorbereiding en discussie's over de concepten hebben de Afgevaardigden van de Afdelingen in Congres bijeen deze concepten verheven tot wetten voor de nationale Partij Suriname.
De unanimiteit die gedemonstreerd werd toont wederom de solidariteit in de Partij en de eensgezindheid op weg naar de verkiezingen van 2010.De voorzitter van de NPS riep wederom alle partijgenoten, vrijwilligers en sympathisanten op om de "bedreiging" die op het Surinaamse volk afkomt tegen de vlakte te slaan en verder te bouwen op het fundament wat de afgelopen 10 jaar is neergezet.
NPS persdienst
donderdag 8 oktober 2009
Henck Alfonsus Eugène Arron: “Vader des vaderland”
“Vader des vaderland”.
“Onze onafhankelijkheid is geen willekeurige handeling en evenmin een onbezonnen daad. Zij is het resultaat van een constitutionele evolutie, die zich in de loop der vele jaren heeft voltrokken.
Deze evolutie werd door de jaren heen gevoed en aangekweekt door allen die daarbij een rol van grote betekenis hebben gespeeld.”
citaat uit 1975.
Op vrijdag 25 april 2008 de 72ste geboortedag van, de vader des vaderland, wijlen Henck Alfonsus Eugène Arron vond de onthulling plaats van zijn standbeeld.
Arron werd in 1961 Hoofdbestuurslid van de Nationale Partij Suriname (NPS) en trad in 1963 toe tot de Staten van Suriname (huidig DNA). In 1970 wordt Arron gekozen als voorzitter van de NPS. Onder leiding van Henck Arron won de Nationale Partij Kombinatie (NPK) de verkiezing van 1973, en wordt de jongste minister President van Suriname op 37 jarige leeftijd.
Henck Arron heeft wat de NPS bij haar oprichting op 29 september 1946 als eerste programma punt stelde, n.l. streven naar een vrij, zelfstandig Suriname gematerialiseerd. Henck Arron was uitverkoren om de kroon op het werk te zetten van al die groten, v.der Schroeff, Wim Bos verschuur en Johan Adolf Pengel, die een bijdrage hebben geleverd op onze weg naar onafhankelijkheid, en zich daarmee als politicus onsterfelijk gemaakt.Henck.A.E Arron werd de eerste minister president van ons land. Geen ander politicus zal dit in zijn of haar politieke carriere dat feit ,realisatie van de onafhankelijkheid kunnen na doen.
Tweemaal heeft Henck Arron plaats moeten maken voor een onwettig militair bewind, maar ook heeft hij mogen zien en bijdragen hoe de democratische verhoudingen in ons land konden worden hersteld. Met de kracht van het argument, vasthoudendheid in pricipes en respect voor de Trias Politica heeft hij grote politieke successen geboekt. Een politicus die als voorbeeld gesteld mag worden voor de hedendaagse politici.
Vandaag, op de dag waarop wij de geboorte (25 april 1936) gedenken en het standbeeld van Henck Arron onthullen willen wij hem hulde brengen:
• voor de meer dan volle inzet van zijn leven voor de ontwikkeling van Suriname;
• voor zijn bijdrage in de Surinaamse politiek, waarin hij:
- 23 jaar voorzitter is geweest van één van de moederpartijen in onze politiek, de Nationale Partij Suriname;
- 10 jaar lid is geweest van de hoogste volksvertegenwoordiging, de Staten respectievelijk het Parlement van Suriname;
- 10 jaar in de Regeringsleiding heeft gefunctioneerd; zeven jaar als minister-president en drie jaar als vice-president van Suriname;
• voor de nationale trots, waartoe hij steeds heeft opgeroepen;
• voor de onvermoeibare uitdaging aan het Volk om de eigen ontwikkeling zelf ter hand te nemen;
• voor zijn geduld en kracht waarmee hij de vele en zware tegenslagen heeft gedragen en telkens weer heeft overwonnen, dankzij zijn geloof in Suriname;
• voor zijn onvermoeibare strijd voor de democratie en de rechtstaat in Suriname;
• voor zijn moed en inzicht om ons voor te gaan op de weg naar onze Onafhankelijkheid.
Wij gedenken Henck Alfonsus Eugène Arron, als een gedreven Surinamer.
Sunil Oemrawsingh
De schreeuw van Bastion Veere
Door Wim Rutgers
’Geen rust en vrede is jullie nog in eigen grond vergund, vermoorde landgenoten! Maar in den vreemde, hier, gedenken wij vooral de vrijheid waarvoor jullie afgeslacht zijn. Naar wij hopen: ook voor weldra ware vrijheid in een arm, maar eerzaam Suriname.’ (Albert Helman 1993) Op vrijdag 2 oktober presenteerde Theo Para in de Amsterdamse Mozes en Aäronkerk zijn nieuwe boek ‘De schreeuw van Bastion Veere’. De bij die gelegenheid gehouden toespraak droeg dezelfde titel en kan als een samenvatting beschouwd worden van wat de auteur decennia lang bepleit heeft: een schreeuw om gerechtigheid en genoegdoening om de daders van de 8 decembermoorden in Suriname nu eindelijk te berechten en daarmee de vijftien slachtoffers en hun nabestaanden rehabilitatie te verschaffen zodat gerechtigheid uiteindelijk zal zegevieren. Bastion Veere is de plaats in het Fort Zeelandia waar de rechtsorde in Suriname op 8 december 1982 met de brute moord op vijftien prominente Surinamers door militairen om zeep werd geholpen, aldus Gerard Spong in zijn voorwoord. Lees meer >>
’Geen rust en vrede is jullie nog in eigen grond vergund, vermoorde landgenoten! Maar in den vreemde, hier, gedenken wij vooral de vrijheid waarvoor jullie afgeslacht zijn. Naar wij hopen: ook voor weldra ware vrijheid in een arm, maar eerzaam Suriname.’ (Albert Helman 1993) Op vrijdag 2 oktober presenteerde Theo Para in de Amsterdamse Mozes en Aäronkerk zijn nieuwe boek ‘De schreeuw van Bastion Veere’. De bij die gelegenheid gehouden toespraak droeg dezelfde titel en kan als een samenvatting beschouwd worden van wat de auteur decennia lang bepleit heeft: een schreeuw om gerechtigheid en genoegdoening om de daders van de 8 decembermoorden in Suriname nu eindelijk te berechten en daarmee de vijftien slachtoffers en hun nabestaanden rehabilitatie te verschaffen zodat gerechtigheid uiteindelijk zal zegevieren. Bastion Veere is de plaats in het Fort Zeelandia waar de rechtsorde in Suriname op 8 december 1982 met de brute moord op vijftien prominente Surinamers door militairen om zeep werd geholpen, aldus Gerard Spong in zijn voorwoord. Lees meer >>
zaterdag 3 oktober 2009
Beloont het Surinaamse electoraat wanprestaties?
Dit is een zeer legitieme vraag als we de uitkomst van de IDOS peilingen van de afgelopen negen jaren bekijken.
Over de IDOS peilingen en elke peiling in algemeenheid zelf kunnen er vraagtekens worden geplaatst.
Wanneer de uitkomst keer op keer tegen het Nieuw Front is en grote delen van de ondervraagden steeds voor de NDP kiezen, dan is een nadere beschouwing zeer op zijn plaats. Het is ook veel stof voor psychologen. Het is ook informatie die belangrijk kan zijn degenen die de politiek in ons land op een serieuze manier bestuderen zoals Hans Breeveld die op een politiek onderwerp (Jopie Pengel) is gepromoveerd. Ook wijlen Dr. Fred Marte, een andere Surinamer, heeft in de VS in en in Nederland goed academisch werk verricht met politieke onderwerpen.
De NDP, degenen die de leiding uitmaken en andere prominenten van die partij en hun wandaden tegen dit volk zijn ons bekend.
Toch is het goed om enkele van deze wandaden voor de geest te halen:
Wanneer we ervan uitgaan dat het electoraat uit verstandige mensen bestaat dan mogen we concluderen dat ze een partij kiezen waarvan ze geloven dat die in staat is om dit land te besturen.
Het moet dan veel meer zijn dan bewondering hebben voor een man die op de vrijdagavond op een berm moppen staat te vertellen. Om moppen te horen kunnen we gewoon naar een volkstoneel gaan en een comedy op DVD kopen. We praten over het bestuur van een land.
Maar wanneer die partij bij herhaling bewezen heeft niet in staat te zijn het land te besturen, dan is het de moeite waard op dieper in te gaan op de redenen waarom de deelnemers van die peiling de voorkeur geven aan die partij.
De vraagstelling van de IDOS probeert bijvoorbeeld niet los te krijgen van de ondervraagden:
De vraagstelling van de IDOS peilingen probeert ook niet los te krijgen van de ondervraagden wat hun gevoelens zijn over de verrichtingen van de Regeringen Venetiaan II en III zoals:
De leider van een politieke partij is het symbool van die partij.
Van D.D. Bouterse mag dus gezegd worden dat hij het symbool is van de NDP die steeds gunstig komt uit IDOS peilingen.
Daar de IDOS peilingen gunstig zijn voor de NDP, mag worden aangenomen dat de ondervraagden gunstig denken over de persoon D.D. Bouterse.
De populariteit van de persoon D.D. Bouterse moet dus een basis hebben.
We gaan ervan uit dat in de politiek, populariteit is gebaseerd op prestaties, iets dat voor land en volk is gedaan.
En zeker, als de persoon D.D. Bouterse reeds bijkans 30 jaren invloed heeft op de Surinaamse samenleving.
Maar “for the sake of argument” en in het belang voor de kiezers die 35 jaren en jonger zijn, laten we alleen kijken naar de prestaties van de afgelopen 15 jaren.
De afgelopen 15 jaren moeten voor jongeren toch redelijkerwijs voor de geest gehaald kunnen worden.
Met prestaties bedoelen we prestaties die zijn uitgevoerd tijdens het bekleden van publieke functies, ten slotte is het doel van de politiek om in het bestuurscentrum te komen om publieke functies te bekleden.
Zoals bekend was tijdens 1996 en 2000 de NDP van D.D. Bouterse aan de macht.
In die periode werd D.D. Bouterse door President Wijdenbosch benoemd tot adviseur van staat.
Zijn functioneren als adviseur van staat was zo beroerd, dat President Wijdenbosch genoodzaakt was hem uit deze functie te ontslaan.
Spoedig kwam er een volksopstand tegen de NDP Regering in maart 1999 waarbij D.D. Bouterse mensen op straat bracht om te protesteren tegen zijn eigen NDP Regering.
Hij deed dit omdat hij zelf ontevreden was over het functioneren van zijn eigen NDP regering.
Hij functioneerde niet als adviseur van staat, en zijn NDP regering nog minder.
Na de verkiezingen van 2000 werd D.D. Bouterse parlementariër. In de zittingsperiode 2000 tot 2005 heeft hij niet eens 10% van de gehouden DNA vergaderingen bijgewoond omdat volgens hem DNA een poppenkast zou zijn.
Maar hij heeft zich bewust verkiesbaar gesteld om lid te worden van DNA, die poppenkast.
In ieder geval heeft hij ook toen niet gefunctioneerd en dus niet gepresteerd in DNA om een bijdrage te leveren aan het kritisch begeleiden van de regering en het maken van wetten, zoals het door zijn NDP achterban van hem werd verwacht.
Na de verkiezing van 2005 werd D.D. Bouterse weer DNA lid, immers de NDP werd de grootste partij met 16 zetels.
In deze periode bleef hij langdurig weg uit DNA vergaderingen en presteerde hij wederom niet.
Deze wanprestatie resulteerde uiteindelijk in zijn ontslag uit DNA dit jaar.
Dus zowel ex-president Wijdenbosch, zijn huidige NDP ondervoorzitter, als huidige DNA voorzitter Somohardjo vonden het noodzakelijk en hadden voldoende gronden om D.D. Bouterse uit zijn functie te ontslaan wegens wanprestaties.
Conclusie: D.D. Bouterse deugt dus gewoon niet als hij een publieke functie bekleedt.
Nou, als D.D. Bouterse bekend staat als iemand die niet presteert en regelmatig ontslag krijgt wegens wanprestaties, hoe kunnen de ondervraagden van de IDOS peiling voldoende vertrouwen hebben in hem en zijn partij om het land te besturen?
Hoe verklaren logisch denkende mensen dit?
Is er iets aan de hand met de IDOS peiling?
Wat voor waarden hebben de ondervraagden van de IDOS peilingen?
Het lijkt er in ieder geval op, dat in Suriname wanprestaties worden beloond met politiek vertrouwen en zetels.
Althans, dit schijnt de norm te zijn bij de ondervraagden van de IDOS peilingen.
We hopen in ieder geval niet dat dit een boodschap is aan de jeugd van Suriname die dit land moet opbouwen, dat als je niet presteert, je beter wordt beloond.
Beloond worden zonder prestaties te leveren?
Hoe heet dat ook weer bij de rechterlijke macht?
De NPS kent de Surinaamse samenleving en is overtuigd dat zij de juiste keus zullen maken op 25 mei 2010, en die keus is STRAK NPS.
NPS activisten Sophia’s Lust
Over de IDOS peilingen en elke peiling in algemeenheid zelf kunnen er vraagtekens worden geplaatst.
Wanneer de uitkomst keer op keer tegen het Nieuw Front is en grote delen van de ondervraagden steeds voor de NDP kiezen, dan is een nadere beschouwing zeer op zijn plaats. Het is ook veel stof voor psychologen. Het is ook informatie die belangrijk kan zijn degenen die de politiek in ons land op een serieuze manier bestuderen zoals Hans Breeveld die op een politiek onderwerp (Jopie Pengel) is gepromoveerd. Ook wijlen Dr. Fred Marte, een andere Surinamer, heeft in de VS in en in Nederland goed academisch werk verricht met politieke onderwerpen.
De NDP, degenen die de leiding uitmaken en andere prominenten van die partij en hun wandaden tegen dit volk zijn ons bekend.
Toch is het goed om enkele van deze wandaden voor de geest te halen:
- Staatsgreep m.m.w. Kolonel Hans Valk uit Nederland
- Veroordelingen voor drugshandel in Nederland en de VS;
- Economisch wanbeleid tussen 1980 tot 1987, 1990 en weer van 1996 tot 2000;
- Tenlasteleggingen voor meervoudige moord die hebben geresulteerd in het 8 december strafproces dat nu loopt;
- Veroordeling door het Inter-Amerikaans Hof voor de Rechten van de Mens inzake Gemeenschap Moiwana versus Suriname (15 juni 2005)
- Ontvreemding van de monetaire goud en deviezen voorraden tussen 1996 en 2000;
- Een telefooncoup tijdens de kerstnacht van 1990, dus toen de NDP al officieel was opgericht.
Wanneer we ervan uitgaan dat het electoraat uit verstandige mensen bestaat dan mogen we concluderen dat ze een partij kiezen waarvan ze geloven dat die in staat is om dit land te besturen.
Het moet dan veel meer zijn dan bewondering hebben voor een man die op de vrijdagavond op een berm moppen staat te vertellen. Om moppen te horen kunnen we gewoon naar een volkstoneel gaan en een comedy op DVD kopen. We praten over het bestuur van een land.
Maar wanneer die partij bij herhaling bewezen heeft niet in staat te zijn het land te besturen, dan is het de moeite waard op dieper in te gaan op de redenen waarom de deelnemers van die peiling de voorkeur geven aan die partij.
De vraagstelling van de IDOS probeert bijvoorbeeld niet los te krijgen van de ondervraagden:
- wat de werkelijke reden is dat ze kiezen voor een leider die voor drugshandel veroordeeld is en door de Interpol wordt opgespoord;
- wat ze aantrekkelijk vinden aan moordenaars, althans degenen die door het parket van de Procureur Generaal officieel aangemerkt worden als verdachten van moord en ook als zodanig nu worden vervolgd;
- wat zo aantrekkelijk is aan de doelstellingen van een partij die de monetaire goud en deviezen voorraden van het land heeft weggedragen;
- waarom ze economisch beleid dat gericht is op de totale ontwaarding van de Surinaamse munteenheid goed vinden;
- waarom ze zich verbonden voelen met de idealen van een partij die Staatsolie, één van de weinige goeddraaiende staatsbedrijven, in 1999 wilde verkopen voor US $ 60 miljoen.
De vraagstelling van de IDOS peilingen probeert ook niet los te krijgen van de ondervraagden wat hun gevoelens zijn over de verrichtingen van de Regeringen Venetiaan II en III zoals:
- het monetair herstel van de Republiek Suriname na 1999;
- de honderden kilometers aan geasfalteerde wegen;
- een stabiele munteenheid die de basis is geweest voor de economische groei van zelfs boven de 7% in 2007;
- de renovatie van de haven en de JAP luchthaven Zanderij;
- het groot aantal toegenomen bedrijven in de afgelopen jaren
- het herstel van de rechtstaat
- de faciliteiten voor de studerende jeugd
- de leningsfaciliteiten voor woningbouw
- de groei in de verschillende sectoren van de economie zoals telecommunicatie met nu 3 telecombedrijven, SLM met meer vliegtuigen, computerbedrijven, poliklinieken in het hele land, toerisme met meer dan 40.000 toeristen op jaarbasis, het gezond maken van de staatsbanken die allemaal bijna zijn vernietigd tijdens de periode 1996-2000, de vergroting van de stroomcapaciteit van de EBS, het stroomopwekkingsbedrijf van Staatolie en de uitbreiding van Staatsolie om in 3 jaar brandstof voor auto’s te maken.
De leider van een politieke partij is het symbool van die partij.
Van D.D. Bouterse mag dus gezegd worden dat hij het symbool is van de NDP die steeds gunstig komt uit IDOS peilingen.
Daar de IDOS peilingen gunstig zijn voor de NDP, mag worden aangenomen dat de ondervraagden gunstig denken over de persoon D.D. Bouterse.
De populariteit van de persoon D.D. Bouterse moet dus een basis hebben.
We gaan ervan uit dat in de politiek, populariteit is gebaseerd op prestaties, iets dat voor land en volk is gedaan.
En zeker, als de persoon D.D. Bouterse reeds bijkans 30 jaren invloed heeft op de Surinaamse samenleving.
Maar “for the sake of argument” en in het belang voor de kiezers die 35 jaren en jonger zijn, laten we alleen kijken naar de prestaties van de afgelopen 15 jaren.
De afgelopen 15 jaren moeten voor jongeren toch redelijkerwijs voor de geest gehaald kunnen worden.
Met prestaties bedoelen we prestaties die zijn uitgevoerd tijdens het bekleden van publieke functies, ten slotte is het doel van de politiek om in het bestuurscentrum te komen om publieke functies te bekleden.
Zoals bekend was tijdens 1996 en 2000 de NDP van D.D. Bouterse aan de macht.
In die periode werd D.D. Bouterse door President Wijdenbosch benoemd tot adviseur van staat.
Zijn functioneren als adviseur van staat was zo beroerd, dat President Wijdenbosch genoodzaakt was hem uit deze functie te ontslaan.
Spoedig kwam er een volksopstand tegen de NDP Regering in maart 1999 waarbij D.D. Bouterse mensen op straat bracht om te protesteren tegen zijn eigen NDP Regering.
Hij deed dit omdat hij zelf ontevreden was over het functioneren van zijn eigen NDP regering.
Hij functioneerde niet als adviseur van staat, en zijn NDP regering nog minder.
Na de verkiezingen van 2000 werd D.D. Bouterse parlementariër. In de zittingsperiode 2000 tot 2005 heeft hij niet eens 10% van de gehouden DNA vergaderingen bijgewoond omdat volgens hem DNA een poppenkast zou zijn.
Maar hij heeft zich bewust verkiesbaar gesteld om lid te worden van DNA, die poppenkast.
In ieder geval heeft hij ook toen niet gefunctioneerd en dus niet gepresteerd in DNA om een bijdrage te leveren aan het kritisch begeleiden van de regering en het maken van wetten, zoals het door zijn NDP achterban van hem werd verwacht.
Na de verkiezing van 2005 werd D.D. Bouterse weer DNA lid, immers de NDP werd de grootste partij met 16 zetels.
In deze periode bleef hij langdurig weg uit DNA vergaderingen en presteerde hij wederom niet.
Deze wanprestatie resulteerde uiteindelijk in zijn ontslag uit DNA dit jaar.
Dus zowel ex-president Wijdenbosch, zijn huidige NDP ondervoorzitter, als huidige DNA voorzitter Somohardjo vonden het noodzakelijk en hadden voldoende gronden om D.D. Bouterse uit zijn functie te ontslaan wegens wanprestaties.
Conclusie: D.D. Bouterse deugt dus gewoon niet als hij een publieke functie bekleedt.
Nou, als D.D. Bouterse bekend staat als iemand die niet presteert en regelmatig ontslag krijgt wegens wanprestaties, hoe kunnen de ondervraagden van de IDOS peiling voldoende vertrouwen hebben in hem en zijn partij om het land te besturen?
Hoe verklaren logisch denkende mensen dit?
Is er iets aan de hand met de IDOS peiling?
Wat voor waarden hebben de ondervraagden van de IDOS peilingen?
Het lijkt er in ieder geval op, dat in Suriname wanprestaties worden beloond met politiek vertrouwen en zetels.
Althans, dit schijnt de norm te zijn bij de ondervraagden van de IDOS peilingen.
We hopen in ieder geval niet dat dit een boodschap is aan de jeugd van Suriname die dit land moet opbouwen, dat als je niet presteert, je beter wordt beloond.
Beloond worden zonder prestaties te leveren?
Hoe heet dat ook weer bij de rechterlijke macht?
De NPS kent de Surinaamse samenleving en is overtuigd dat zij de juiste keus zullen maken op 25 mei 2010, en die keus is STRAK NPS.
NPS activisten Sophia’s Lust
It is another ballgame in 2010
De NPS heeft deze week met een groot feest op Grun Dyari de verkiezingen ingezet en geloof me, het bijbehorende trompetgeschal is voorlopig niet meer weg te denken. De NPS-congressecretaris Arnold Kruisland gaf aan de Ware Tijd een vooruitblik op wat wij van deze partij de komende maanden te verwachten hebben en naar de woorden van Kruisland is dat nog al wat.
Het is vrijwel zeker, stelt deze NPS-topper, dat de harde eisen die de NPS voorafgaande aan de verkiezingen van 2010 gaat stellen aan potentiële partners, de presidentsambities van enkele medestanders de grond in zullen boren. Algemeen leeft in de partij dat de VHP nu de presidentskandidaat moet leveren en komen er voorwaarden voor politieke posities en profielen waar toekomstige regerings-functionarissen, inclusief de presidents-kandidaat, aan moeten voldoen. Ook zal vooraf duidelijk afgesproken worden welke partner welke ministeries te beheren krijgt na een eventuele verkiezingswinst. Tot nu toe heeft de NPS alleen de VHP als bondgenoot voor de komende verkiezingen geïdentificeerd.
Vooralsnog is het standpunt dat NPS in het veld hard aan de slag gaat om een voor de partij zo gunstig mogelijk resultaat te behalen, om zodoende regeren zonder haar onmogelijk te maken. Mocht de VHP afzien van het presidentschap, dan is de NPS bereid dat weer op zich te nemen. Op de vraag of Pertjajah Luhur bij een eventuele afwijzing van de VHP niet voor deze post zou kunnen opteren, reageert Kruisland nogal fel. “Dan moet Pertjajah Luhur eerst in die combinatie zitten.” Of dit een aanwijzing is dat een hernieuwde samenwerking met de partij van Paul Somohardjo er niet zal komen, verduidelijkt Kruisland alsvolgt: “Als PL niet akkoord gaat met de voorwaarden die we stellen in de verkiezing en bij het samenstellen van een nieuwe regering en zij zich daarin niet kunnen terugvinden, dan doen we het zonder PL.”
Deze woorden zijn alleen maar te betitelen als verkiezingsretoriek, grootspraak en trompetgeschal. Waartoe al deze flinke, voornamelijk tot Somohardjo gerichte woorden, waar Venetiaan, de opperste baas van de NPS, de hele laatste regerings-termijn Somohardjo over zich heen heeft laten lopen alsof hij het niet merkte, alsof er niets aan de hand was? “De kiezers die op het Nieuw Front hebben gestemd in 2005 gaan de ‘teleurstelling en belazerij’ niet meer pikken”, zegt Kruisland. Laten de NPS, Venetiaan, Kruisland, etcetera, dan eerst maar eens uitleggen waarom Somohardjo tot op heden heeft mogen doen wat hij allemaal heeft gedaant, want anders is dat hele betoog van flinke woorden ook dit maal –en nu anno 2009– nog altijd alleen maar te vangen onder de term ‘belazerij’.
“Gevestigde” versus “Jonge” partijen
De laatste tijd hebben enkele politieke figuren uit het Mega blok getracht zich te profileren als te zijn leiders van een jonge politieke partij.
Het is goed om dit fenomeen even onder de loep te nemen. Aan het eind zal duidelijk blijken dat vrijwel alle politieke leiders reeds lange tijd een rol spelen in de Surinaamse politiek en dat niemand in een partij van enige betekenis zich jong kan noemen volgens de klassieke definitie van jong.
Het Van Dale woordenboek beschrijft jong als te zijn “nog weinig jaren of dagen tellend” of “nog maar kort als zodanig bestaand, fungerend”.
Ook zal duidelijk blijken dat degenen die zich proberen te profileren als te zijn jong in de politiek, dat doen om hun duister verleden te verbergen voor vooral de jeugd beneden de leeftijd van 35 jaar. Ook hebben ze vrijwel allen de pensioengerechtigde leeftijd bereikt en zijn ze binnen het overheid systeem daadwerkelijk op pensioen.
De NPS bestaat 63 jaar en de verdiensten van de partij zijn bekend. Ook is de partij rijk aan politieke ervaring. Het zelfde kan gezegd worden van de belangrijkste politieke partner van de NPS, namelijk de VHP.
Voor de NPS is de term “lang gevestigde politieke partij” beter van toepassing.
Politieke ervaring is dringend nodig bij het besturen van een land om onder andere ervoor te zorgen dat het land economisch en politiek niet geïsoleerd wordt in een tijd van globalisatie, om de negatieve gevolgen van slecht fiscaal beleid te voorkomen en dat de economie met een redelijk tempo groeit.
We moeten niet vergeten dat voor langer dan 40 jaar in de vorige eeuw de wereld geplaagd werd door een koude oorlog die in het begin van de 60er jaren bijna is uitgemond in een nucleaire oorlog toen bleek dat de Russen een raketten basis op Cuba aan het vestigen waren.
De koude oorlog met haar massa vernietigingswapens was echt geen spel voor politieke nieuwelingen zonder ervaring die behoorden tot zogenaamde jonge partijen. Politieke ervaring en diplomatieke vaardigheden die konden zorgen voor consensus modellen, VN resoluties en zelfs militair ingrijpen onder de VN vlag hebben voorkomen dat de wereld werd vernietigd door nucleaire wapens.
Zelfs vandaag in een tijdperk van globalisatie is politieke ervaring nodig onderbouwd met wetenschappelijke argumenten en een ontwikkelingsvisie om te zorgen dat een land voordelen haalt uit liberalisatie terwijl de gevaren zoveel mogelijk op een afstand worden gehouden.
We weten dat politieke experimenten in Cambodja in de zeventiger jaren hebben geleid tot de dood van minstens 2 miljoen burgers daar onder het schrik bewind van de Rode Khmer. Men experimenteerde daar met landbouw hervormingen en men negeerde het feit dat agrarisch beleid een wetenschappelijk karakter draagt dat moet worden over gelaten aan landbouw ingenieurs en economen. Resultaat van het experiment: miljoenen doden, massale honger en een mislukte landbouw sector.
Maar het meest gevaarlijke dat door de zogenaamde jonge partijen wordt gepresenteerd is dat ervaring, zij het politiek of wetenschappelijk een slecht ding is.
Althans, dat moet de logische conclusie zijn van hun argument.
Hoe kan ervaring in hemelsnaam een slecht ding zijn?
Een grotere onzin is nauwelijks denkbaar.
Ervaring is in elke cultuur de belangrijkste maatstaf om deugdelijkheid te meten.
En deugdelijkheid in bestuur is precies wat Suriname nodig heeft voor haar verdere ontwikkeling. Degenen die beweren dat ervaring en de daaraan gerelateerde kennis slecht zijn moeten ver buiten het bestuurscentrum van Suriname blijven.
Dit, terwijl Suriname dringend meer kennis instituten nodig heeft voor de verdere groei. Al deze kennis instituten hebben ervaring en wetenschap als basis.
Politiek is ook een wetenschap die een formele studierichting is op de meeste universiteiten.
Aan de basis van politieke wetenschappen ligt ook ervaring.
Elementen van het Mega blok die claimen politiek jong te zijn blijken sinds 1980 een verwoestende rol te hebben gespeeld in de Surinaamse gemeenschap. De gevolgen van de economische orkanen van in de perioden 1980- 1987, 1990 en 1996-2000 zijn vandaag nog te voelen. Goed gerekend is dat bijna 30 jaar en dat kan zeker niet als jong worden beschouwd. Althans niet volgens Van Dale.
Die figuren zijn politiek zo oud dat ze bij velen in de wereld al lang en op de meest negatieve manier bekend zijn. Deze mensen hebben Suriname al 30 jaar een slechte naam bezorgd.
Ze zijn al minstens 27 jaar bekend bij de mensenrechtencommissies van de OAS en de VN vanwege hun mensenrechtenschendingen.
Overigens zijn de mensenrechtenschendingen zo lang terug gepleegd dat volgens hun eigen zeggen, het een gepasseerd station is.
En dit betekent dat zij dan ook zo lang terug ook aan de macht waren in Suriname om deze mensenrechtenschendingen te plegen.
De mensen die de leeftijd van 30 nog niet hebben bereikt kunnen zich dit niet eens herinneren.
Zo lang terug was het.
Zo lang terug was het, dat de exponenten van het Mega Blok aan de macht waren.
Hoe kunnen ze dan vandaag claimen dat ze politiek jong zijn?
Wie denkt de Mega Combinatie voor de gek te houden?
In elk geval, niet de Surinaamse samenleving !
Wij roepen de jongeren op om samen met de NPS hard te werken aan een fantastische toekomst van geheel het volk.
NPS Jongerenraad.
Het is goed om dit fenomeen even onder de loep te nemen. Aan het eind zal duidelijk blijken dat vrijwel alle politieke leiders reeds lange tijd een rol spelen in de Surinaamse politiek en dat niemand in een partij van enige betekenis zich jong kan noemen volgens de klassieke definitie van jong.
Het Van Dale woordenboek beschrijft jong als te zijn “nog weinig jaren of dagen tellend” of “nog maar kort als zodanig bestaand, fungerend”.
Ook zal duidelijk blijken dat degenen die zich proberen te profileren als te zijn jong in de politiek, dat doen om hun duister verleden te verbergen voor vooral de jeugd beneden de leeftijd van 35 jaar. Ook hebben ze vrijwel allen de pensioengerechtigde leeftijd bereikt en zijn ze binnen het overheid systeem daadwerkelijk op pensioen.
De NPS bestaat 63 jaar en de verdiensten van de partij zijn bekend. Ook is de partij rijk aan politieke ervaring. Het zelfde kan gezegd worden van de belangrijkste politieke partner van de NPS, namelijk de VHP.
Voor de NPS is de term “lang gevestigde politieke partij” beter van toepassing.
Politieke ervaring is dringend nodig bij het besturen van een land om onder andere ervoor te zorgen dat het land economisch en politiek niet geïsoleerd wordt in een tijd van globalisatie, om de negatieve gevolgen van slecht fiscaal beleid te voorkomen en dat de economie met een redelijk tempo groeit.
We moeten niet vergeten dat voor langer dan 40 jaar in de vorige eeuw de wereld geplaagd werd door een koude oorlog die in het begin van de 60er jaren bijna is uitgemond in een nucleaire oorlog toen bleek dat de Russen een raketten basis op Cuba aan het vestigen waren.
De koude oorlog met haar massa vernietigingswapens was echt geen spel voor politieke nieuwelingen zonder ervaring die behoorden tot zogenaamde jonge partijen. Politieke ervaring en diplomatieke vaardigheden die konden zorgen voor consensus modellen, VN resoluties en zelfs militair ingrijpen onder de VN vlag hebben voorkomen dat de wereld werd vernietigd door nucleaire wapens.
Zelfs vandaag in een tijdperk van globalisatie is politieke ervaring nodig onderbouwd met wetenschappelijke argumenten en een ontwikkelingsvisie om te zorgen dat een land voordelen haalt uit liberalisatie terwijl de gevaren zoveel mogelijk op een afstand worden gehouden.
We weten dat politieke experimenten in Cambodja in de zeventiger jaren hebben geleid tot de dood van minstens 2 miljoen burgers daar onder het schrik bewind van de Rode Khmer. Men experimenteerde daar met landbouw hervormingen en men negeerde het feit dat agrarisch beleid een wetenschappelijk karakter draagt dat moet worden over gelaten aan landbouw ingenieurs en economen. Resultaat van het experiment: miljoenen doden, massale honger en een mislukte landbouw sector.
Maar het meest gevaarlijke dat door de zogenaamde jonge partijen wordt gepresenteerd is dat ervaring, zij het politiek of wetenschappelijk een slecht ding is.
Althans, dat moet de logische conclusie zijn van hun argument.
Hoe kan ervaring in hemelsnaam een slecht ding zijn?
Een grotere onzin is nauwelijks denkbaar.
Ervaring is in elke cultuur de belangrijkste maatstaf om deugdelijkheid te meten.
En deugdelijkheid in bestuur is precies wat Suriname nodig heeft voor haar verdere ontwikkeling. Degenen die beweren dat ervaring en de daaraan gerelateerde kennis slecht zijn moeten ver buiten het bestuurscentrum van Suriname blijven.
Dit, terwijl Suriname dringend meer kennis instituten nodig heeft voor de verdere groei. Al deze kennis instituten hebben ervaring en wetenschap als basis.
Politiek is ook een wetenschap die een formele studierichting is op de meeste universiteiten.
Aan de basis van politieke wetenschappen ligt ook ervaring.
Elementen van het Mega blok die claimen politiek jong te zijn blijken sinds 1980 een verwoestende rol te hebben gespeeld in de Surinaamse gemeenschap. De gevolgen van de economische orkanen van in de perioden 1980- 1987, 1990 en 1996-2000 zijn vandaag nog te voelen. Goed gerekend is dat bijna 30 jaar en dat kan zeker niet als jong worden beschouwd. Althans niet volgens Van Dale.
Die figuren zijn politiek zo oud dat ze bij velen in de wereld al lang en op de meest negatieve manier bekend zijn. Deze mensen hebben Suriname al 30 jaar een slechte naam bezorgd.
Ze zijn al minstens 27 jaar bekend bij de mensenrechtencommissies van de OAS en de VN vanwege hun mensenrechtenschendingen.
Overigens zijn de mensenrechtenschendingen zo lang terug gepleegd dat volgens hun eigen zeggen, het een gepasseerd station is.
En dit betekent dat zij dan ook zo lang terug ook aan de macht waren in Suriname om deze mensenrechtenschendingen te plegen.
De mensen die de leeftijd van 30 nog niet hebben bereikt kunnen zich dit niet eens herinneren.
Zo lang terug was het.
Zo lang terug was het, dat de exponenten van het Mega Blok aan de macht waren.
Hoe kunnen ze dan vandaag claimen dat ze politiek jong zijn?
Wie denkt de Mega Combinatie voor de gek te houden?
In elk geval, niet de Surinaamse samenleving !
Wij roepen de jongeren op om samen met de NPS hard te werken aan een fantastische toekomst van geheel het volk.
NPS Jongerenraad.
Waarom lid worden van de NPS
- Omdat je wil meehelpen met ons, een rechtvaardige samenleving te creeren met garantie voor beleving van mensenrechten en de basis bestaanszekerheden realiseren voor elke burger.
- Omdat je samen met ons de kwaliteit van het leven van alle Surinamers wil verbeteren.
- Omdat je gelooft in de Trias politica en deze wenst te verdedigen.
- Omdat iedereen gelijke rechten en plichten heeft , ongeacht geloof, ras, geslacht .
- Omdat NPS een beginsel partij is. Een partij die voor de problemen van vandaag moderne, praktische oplossingen zoekt. Een partij die vooral naar de toekomst kijkt en zich minder op het verleden richt.
- Omdat iedereen gelijke kansen moet krijgen met gelijke start posities.
- Omdat je wil meewerken om de Welvaart eerlijk en rechtvaardig te delen die wij als Surinamers samen opbouwen.
- Omdat je betrokken wordt bij beslissingen die belangrijk zijn voor de ontwikkeling van ons land en haar burgers.
Word NU lid! >>
NPS, de partij voor de toekomst!
1. De rol van de NPS is altijd één van vernieuwer geweest:
De zogenaamde jonge partijen in Suriname (NDP, Palu) zijn verantwoordelijk voor onder andere:
3. De wereld is nu in een recessie.
De problemen waarmee de wereld nu geconfronteerd is zoals klimaatsverandering, werkloosheid, internationale drugshandel, armoede, HIV vragen om leiderschap van een partij met politieke ervaring. De NPS heeft vele problemen reeds eerder opgelost. Anderen kunnen dat niet claimen. Wanneer je ziek bent en geopereerd moet worden, ga je naar een ervaren chirurg of ga je naar iemand die zegt dat hij chirurg en die voor het eerst het mes in handen houdt? De NPS is de echte chirurg met ervaring en met vele succesvolle operaties achter de rug). Wat Suriname nodig heeft gezien de uitdagingen van het land is een combinatie van politieke ervaring, kundigheid, visie en eerlijkheid.
Politieke ervaring is nodig om het land te kunnen besturen.
Visie is nodig om grote zaken te kunnen realiseren zoals de onafhankelijkheid.
Kundigheid is bv nodig om de economie het herstellen na de economische orkaan die Suriname heeft verwoest tussen 1996 en 2000. (Wie zegt dat orkanen niet in Suriname voorkomen? Suriname heeft een economische orkaan gehad tussen 1996 en 2000 waarbij we Staatsolie bijna zijn kwijtgeraakt toen de regering Wijdenbosch -een NDP regering- Staatsolie wilde verkopen voor $60 miljoen aan Fletscher. Staatsolie heeft de afgelopen 10 jaar meer dan $ 1 miljard voor de Staat Suriname opgebracht).
Eerlijkheid is nodig om te zorgen dat bedrijven als Staatsolie niet op een oneerlijke manier worden verkocht. Eerlijkheid is ook nodig om te zorgen dat de monetaire reserves van het land niet verdwijnen en de Centrale Bank wordt leeggeroofd.
Wereld recessie en financiële crises
Eigenlijk heeft Suriname in 1999 zijn eigen financiële crises gehad als resultaat van de economische orkaan van de regering Wijdenbosch. Alle symptomen van economische vernietiging waren in 1999 aanwezig:
4. Suriname heeft kundig leiderschap nodig en geen stoere leiders (zoals voorzitter NDP).
Stoere leiders veroorzaken alleen maar oorlogen in de wereld. Vrijwel alle oorlogen worden veroorzaakt door stoere leiders (Irak). Stoerdoenerij brengt geen economische ontwikkeling en zet geen brood op tafel. Stoerdoenerij zorgt voor oorlogen, armoede en leed in families waarbij families zonen en dochters verliezen. Oorlogen zorgen direct voor onderontwikkeling van gebieden. Overigens heeft Suriname haar eigen binnenlandse oorlog gekend in 1986. Welke stoere leider was hiervoor verantwoordelijk? Juist ja (NDP) Het binnenland van Suriname heeft als resultaat van de binnenlandse oorlog een achterstand in ontwikkeling. Bryunzeel houtmij heeft tijdens de binnenlandse oorlog al haar materieel in het bos kwijtgeraakt.
5. De jeugd in Suriname heeft een combinatie van onderwijs en ondernemerschap nodig om welvaart te creëren.
De NPS is de partij die de condities heeft geschapen voor onderwijs en ondernemerschap.
De Jonge Groenen.
- De onafhankelijkheid in 1975
- De oprichting van de Universiteit
- Regionale integratie: lidmaatschap van de Caricom in 1995
- Plannen voor Ontwikkeling West Suriname
- Suriname internationaal op de kaart plaatsen na de onafhankelijkheid, in tegenstelling tot andere partijen zoals de NDP die Suriname internationaal politiek en economisch hebben geïsoleerd. Tijdens de revolutie waren er associaties met Libië en links georiënteerde bewinden die Suriname tot een outcast hebben gemaakt.
- Her-democratrisering van Suriname na de revolutie.
- Herstel van de rechtsstaat na 1987.
- Heropbouw van de economie na 1999 (Periode van Economische Reconstructie 2000-2007).
De zogenaamde jonge partijen in Suriname (NDP, Palu) zijn verantwoordelijk voor onder andere:
- 2 militaire coups in Suriname
- leegroof van de Centrale Bank (Eigenlijk had Suriname in 1999 geen Centrale Bank meer, althans niet volgens de bank wet. Een ziekenhuis zonder doctoren, verpleegsters en medisch materieel is geen ziekenhuis. Hetzelfde geldt voor een Centrale Bank zonder monetaire reserve, het is slechts een mooi wit gebouw aan de waterkant)
- Mensenrechten schendingen
- Het omtoveren van Suriname tot een drugsdoorvoerland
- Ontwaarding van de Surinaamse gulden met de daaraan gekoppelde armoede
- Aanval op de Waterkant in Suriname: in de nacht van 25 februari 1980 werd het Hoofdbureau van politie aan de Waterkant in brand geschoten: later werd de Centrale Bank aan de Waterkant bij herhaling leeggeroofd.
- Internationale isolatie van Suriname
3. De wereld is nu in een recessie.
De problemen waarmee de wereld nu geconfronteerd is zoals klimaatsverandering, werkloosheid, internationale drugshandel, armoede, HIV vragen om leiderschap van een partij met politieke ervaring. De NPS heeft vele problemen reeds eerder opgelost. Anderen kunnen dat niet claimen. Wanneer je ziek bent en geopereerd moet worden, ga je naar een ervaren chirurg of ga je naar iemand die zegt dat hij chirurg en die voor het eerst het mes in handen houdt? De NPS is de echte chirurg met ervaring en met vele succesvolle operaties achter de rug). Wat Suriname nodig heeft gezien de uitdagingen van het land is een combinatie van politieke ervaring, kundigheid, visie en eerlijkheid.
Politieke ervaring is nodig om het land te kunnen besturen.
Visie is nodig om grote zaken te kunnen realiseren zoals de onafhankelijkheid.
Kundigheid is bv nodig om de economie het herstellen na de economische orkaan die Suriname heeft verwoest tussen 1996 en 2000. (Wie zegt dat orkanen niet in Suriname voorkomen? Suriname heeft een economische orkaan gehad tussen 1996 en 2000 waarbij we Staatsolie bijna zijn kwijtgeraakt toen de regering Wijdenbosch -een NDP regering- Staatsolie wilde verkopen voor $60 miljoen aan Fletscher. Staatsolie heeft de afgelopen 10 jaar meer dan $ 1 miljard voor de Staat Suriname opgebracht).
Eerlijkheid is nodig om te zorgen dat bedrijven als Staatsolie niet op een oneerlijke manier worden verkocht. Eerlijkheid is ook nodig om te zorgen dat de monetaire reserves van het land niet verdwijnen en de Centrale Bank wordt leeggeroofd.
Wereld recessie en financiële crises
Eigenlijk heeft Suriname in 1999 zijn eigen financiële crises gehad als resultaat van de economische orkaan van de regering Wijdenbosch. Alle symptomen van economische vernietiging waren in 1999 aanwezig:
- Inflatie van minstens 700% in 3 jaar
- Een totaal ontwaarde Surinaamse munteenheid
- Monetaire financiering
- De overheid kon geen salarissen meer betalen
- SZF verzekerden moesten bij betalen voor recepten
- De staatsbanken waren in groten problemen door de PIF fondsen
- Geen monetaire dekking van de munteenheid
- Een negatieve economische groei
- Geen vertrouwen van investeerders in de economie.
4. Suriname heeft kundig leiderschap nodig en geen stoere leiders (zoals voorzitter NDP).
Stoere leiders veroorzaken alleen maar oorlogen in de wereld. Vrijwel alle oorlogen worden veroorzaakt door stoere leiders (Irak). Stoerdoenerij brengt geen economische ontwikkeling en zet geen brood op tafel. Stoerdoenerij zorgt voor oorlogen, armoede en leed in families waarbij families zonen en dochters verliezen. Oorlogen zorgen direct voor onderontwikkeling van gebieden. Overigens heeft Suriname haar eigen binnenlandse oorlog gekend in 1986. Welke stoere leider was hiervoor verantwoordelijk? Juist ja (NDP) Het binnenland van Suriname heeft als resultaat van de binnenlandse oorlog een achterstand in ontwikkeling. Bryunzeel houtmij heeft tijdens de binnenlandse oorlog al haar materieel in het bos kwijtgeraakt.
5. De jeugd in Suriname heeft een combinatie van onderwijs en ondernemerschap nodig om welvaart te creëren.
De NPS is de partij die de condities heeft geschapen voor onderwijs en ondernemerschap.
- Onderwijs: oprichting universiteit, studenten campus in aanbouw nu, studenten leningen systeem. (exponenten van het Megablok hebben in 1983 de universiteit voor 9 maanden gesloten na de decembermoorden. Hoe kunnen zij voor onderwijs zijn? )
- Ondernemerschap: monetaire stabiliteit, groei in alle sectoren van de economie, diensten sector, minstens 1200 nieuwe bedrijven in 2007 en 2008. (exponenten van het Megablok hebben gezorgd voor een economische orkaan tussen 1996 en 2000)
De Jonge Groenen.
vrijdag 2 oktober 2009
Wie is de minister van Financien?
Minister Humphrey Stanley Hildenberg, 58 jaar, een macroeconoom die na zijn studie aan de Universiteit van Groningen terugkeerde naar Suriname in 1976. In dat jaar begon hij zijn carriere als Adviseur van de Minister van Opbouw (Natuurlijke Hulpbronnen) en vervolgens als Onder-Direkteur belast met Financiele en Personele aangelegenheden. Van 1981 – 1992 en van 1996-2000, heeft Hildenberg eerst als Crediet Manager en later als Onder-Direkteur gewerkt bij de Nationale Ontwikkelings Bank. Van 1992 – 1996 en wederom vanaf 2000 (tot heden) heeft deze macroeconoom zijn krachten gegeven als Minister van Financien. Hij is er in geslaagd Suriname tweemaal uit een ernstige economische malaise te halen. Als een van de geestesvaders van de verandering van het geldstelsel van Suriname, is Hildenberg verantwoordelijk voor de succesvolle omwisseling van de Surinaamse gulden naar de Surinaamse dollar en het schrappen van de drie nullen van de munteenheid. Deze veranderingen zijn ingegaan op 1 januari 2004.
Abonneren op:
Posts (Atom)