Op 25 mei aanstaande moet de Surinaamse kiezer een belangrijke keuze maken over de toekomst van het land. Deze keuze zal voornamelijk gaan tussen de het Nieuw Front waar de NPS deel van uitmaakt en de Mega Combinatie waarbinnen de NDP de grootste speler is.
Er zijn heel grote filosofische verschillen tussen de NPS en de NDP op tal van gebieden.
In dit artikel zal de nadruk worden gelegd op deze verschillen, zodat het voor de kiezers duidelijker wordt welke richting het land op zal gaan als op 25 mei 2010 de verkeerde keuze wordt gemaakt.
De NDP is tegen ondernemers en ondernemerschap, de NPS niet.
De NPS heeft de afgelopen 10 jaren met het herstel van o.a.de economie- na de economische tsunami die gecreëerd was door de NDP Regering o.l.v. Jules Wijdenbosch in de periode 1996-2000- bewezen in staat te zijn een klimaat te scheppen voor ondernemerschap. Het resultaat: honderden nieuwe bedrijfsvestigingen, miljarden aan investeringen, een voor meer dan 150% gedekte SRD die een uitstekende basis is om zaken te doen in het land. Via het Business Forum is er een overleg orgaan gecreëerd tussen de overheid en de private sector. Natuurlijk moet er nog veel meer worden gedaan, maar de basis is al gelegd. Ook zijn er grote vernieuwingen van de economie op komst. Zo zal Staatolie onze economie leiden naar de “groene zone” met de introductie van een ethanol industrie in Suriname. Daarnaast zullen we over enige jaren onze eigen olie voor auto’s kunnen produceren. De diensten sector zal enorm blijven groeien wat veel werkgelegenheid voor onze jeugd zal scheppen. De NPS koestert dus ondernemers die blijven investeren en bijdragen aan de economische groei in Suriname.
Van de NDP kunnen we niet hetzelfde zeggen. Op een recente massameeting van de NDP had een jonge NDP parlementariër die niet zo lang terug van de ADEK Universiteit is afgestudeerd het over een elite groep. Hij gaf de zogenaamde “eliten” in Suriname flink van langs. De elite groep zou de oorzaak zijn van de armoede van de NDP achterban. Maar de vraag is wie de elite in Suriname zijn? We hebben in Suriname geen mensen die afstammelingen zijn een koninklijk huis die miljarden hebben geërfd zoals de erfgenamen van het Huis van Oranje. In dit soort gevallen hoeven generaties van deze mensen niet meer te werken. Maar deze groep komt in Suriname niet voor. De mensen die het hebben gemaakt in Suriname hebben hun rijkdom weten te verkrijgen via ondernemerschap en het draaien van bedrijven, zoals o.a. de voorman van de BVd en andere NDP toppers. Wanneer de jonge NDP parlementariër het heeft over elite mensen, dan heeft hij het over zakenmannen en vrouwen die elke dag risico’s nemen bij het ondernemen. Dit weet hij bliksemsgoed als universiteits afgestudeerde. Hij verklaart dus oorlog aan de ondernemers in Suriname. Neen, om precies te zijn verklaart de NDP de oorlog aan de ondernemers. Wie zijn dan de ondernemers in Suriname? De NDP verklaart via code woorden als “eliten” oorlog aan deze Surinamers. De NDP, die pretendeert geen etnische partij te zijn.
Op 9 december 1982, een dag na de december moorden kwam de bevelhebber Desi Bouterse, nu NDP voorzitter, op de tv om de Surinaamse bevolking het volgende uit te leggen. Volgens hem moest er worden ingegrepen om een bloedige CIA staatsgreep waarbij duizenden Surinamers het leven zouden laten, te voorkomen. Het doel van de staatsgreep zou zijn om een kleine economische elite aan de macht te helpen. De beelden hiervan zijn er nog en deze zaak ligt nu voor de Krijgsraad. Maar ook hier herkennen we in een vroeg stadium, met name vóór de oprichting van de NDP, de bewuste pogingen om via codes oorlog te verklaren aan ondernemers in Suriname.
NPS activisten Commewijne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten