VOORZITTER,
Het door Vice-President Ameerali en de Minister van Financien Boedhoe aangekondigde en ingezette
STRUCTUREEL VERBETERINGS PROGRAMMA, van de Regering Bouterse is een grondig voorbereide overval op het Volk van Suriname, in het bijzonder op de economie van het land, van de bedrijven, van de gezinnen en van de individuele burger.
Die voorbereiding is begonnen met de aantrekking van een IMF-functionaris voor de post van Governor van de Centrale Bank van Suriname, niet zozeer om zijn kwaliteiten als monetair deskundige, kennelijk wel als zeer goede ingang voor het IMF om het monetair en ook een deel van het budgettair beleid in ons land, over te nemen en naar de inzichten van het Fonds in te richten.
Wat ons Volk nu overkomt, is een rauw programma, waarin de ouderwetse modellen van de door rijke landen bedachte schoktherapie voor economiёen van de Derde Wereld, samenvloeit met het geloof van Bouterse-regiems in het loslaten van desastreuze schokgolven over het Surinaamse Volk.
Over het hoge salaris van de uit den vreemde aangetrokken Governor, wil ik nu niet nog eens uitweiden. De Nationale Asseblee ziet het betrokken contract, nog steeds tegemoet.
Wel wil ik in herinnering brengen de opvatting, dat het onwaarschijnlijk hoge salaris van de Governor een signaal vooraf was van de toen reeds voorgenomen en nu eventueel nog verder te ondernemen devaluatie van de Surinaamse dollar.
De volgende stap betrof de poging tot vernietiging van het imago van enkele sleutelfiguren van het vorige kabinet, met als oogmerk het wegmaken, ausradieren, van het populair geworden succesverhaal van het financieel-economisch beleid van de in augustus 2010 afgetreden regering.
Deze poging tot het desavoueren van het vorig kabinet moest de weg plaveien voor de mythe van een problematiek van een lege kas.
De poging tot vernietiging van het imago van het vorig kabinet, is mislukt en is geёindigd in grote schade aan de gelooofwaardigheid van minister Boedhoe, de huidige minister van financien, door haar pogingen om te ontkennen dat ook zij geleend heeft boven het obligoplafond.
De mythe van de problematiek van de lege kas werd toch als volgende stap gelanceerd, gelijk met de mythe dat wij nu voor de eerste keer het moeten doen zonder de verdragsmiddelen van 1975.
Deze laatste stap in een nieuwe fase, waarin de structurele bemoeienis van Nederland met ons Land, wordt teruggedrongen, zou door de Regering toegejuicht moeten worden en haar inspireren te demonstreren dat wij het zonder die verdragsmiddelen kunnen. Er zijn overigens nog legio activiteiten die in deze fase van beeindiging, worden afgerond of zelfs nog moeten worden opgestart.
De onzin van de lege overheidskas wordt gelogenstraft, door de werkelijkheid, dat er bij de Overheid een dynamische stroom is van verplichtingen en een eveneens dynamische stroom van inkomsten. De minister van Financiёn heeft de strategie toegepast om haar coalitiegenoten en via de media de gemeenschap voor te houden, dat zij geconfronteerd is met een berg aan schulden, zonder dat zij daarbij ook inzicht veschafte over de inkomsten die zij mocht verwachten.
Ik zal mij niet begeven in een een welles/nietes touwtrekkerij met de minister. Kan de Minister ons De Nationale Assemblee, een overzicht verstrekken van de stand van staatsfinanciёn d.d. 12 augustus 2010:
·de erkende schulden, de uitstaande vorderingen, waaronder nog te innen belastingen,
·de gereserveerde fondsen voor lopende projecten respectievelijk nog op te starten projecten,
·de openstaande creditlines o.m. van China en India,
·de openstaande leningen bij IDB, AFD, IsDB,
·de bestaande credietfaciliteiten voor investeringen in de productieve sector, zoals het IFONS, het Agrarisch Fonds, het Microcredieten Fonds,
·EU schenkingsmiddelen.
Onder de gereserveerde fondsen voor projecten valt de financiering van activiteiten zoals:
·Infrastructurele werken waaronder de onlangs opgestarte renovatie van de JAPluchthaven, de Haven van Nickerie, de Nieuwe Haven te Paramaribo en de lopende grote projecten op het gebied van de bouw en/of renovatie van wegen, van bruggen en de bouw van dijken in Coronie en Commewijne,
·LISP-2, Rentesubsidieringsprojecten voor woningbouw en –renovatie, Studenten Huisvesting,
·Faciliteiten voor de Atletieksport.
Als laatste, hier door mij te bespreken voorbereeiding van het shock-programma SVP, noem ik de anti-propaganda en de gezaaide paniek, ten aanzien van FISO-II.
De Regering heeft moedwillig niet gekozen voor de beproefde methode van stapsgewijze introductie van ook deze fase van FISO, een systeem waarbij de salarisverhoging stap voor stap wordt geintroduceerd: eerst voor de laagste inkomensgroepen, dan de lage middenmoters, dan de hoge middenmoters, en tenslotte de topinkomens.
Door dit na te laten heeft de Regering voor zichzelf een argument willen creeren voor het treffen van de drastische maatregelen, die zij reeds heeft ingevoerd en verder aangekondigd.
Hierbij heeft de Regering zich laten kennen als een werkgever, die een loonsverhoging geeft, maar tegelijk de straf van de vernietging van de toegekende verhoging op de ambtenaren heeft toegepast.
Nog vóór de feitelijke toename van de maatschappelijke geldhoeveelheid, zorgt de Regering ervoor om deze keer niet het effect van de veel bekritiseerde werkwijze van een deel van de Surinaamse Handel toe te passen, namelijk: zodra er een accoord voor loonsverhoging voor ambtenaren in de lucht hangt, alvast de prijzen van goederen en diensten verhogen. De economische theorie krijgt in Suriname geen kans om zich te bewijzen. De prijsverhogingen lopen vooruit op de toename van de geldhoeveelheid in de gemeenschap.
·de devaluatie van de Surinaamse Dollar, genoemd een aanpassing van de wisselkoers van de SRD,
·de verhoging van de “government take” op elke liter brandstof.
De Regering heeft nog meer maatregelen aangekondigd, die in DNA bediscussieerd zullen kunnen worden.
Wat de twee genomen maatregelen betreft, het volgende. Ten eerste moet worden geconcludeerd dat er sprake is geweest van verwerpelijke methodieken om de verantwoordelijkheid van de ingevoerde maatregelen te schuiven in de schoenen van anderen dan de Regering, in de eerste plaats in de schoenen van de ambtenaren.
Dit is natuurlijk bijzonder jammer. Zonder de ambtenaren, de onderwijzers, de Politie, de Douane, de Werkerss in de Gezondheidssector enz, kan onze gemeenschap niet functioneren.
Een Regering moet de moed hebben om de verantwoordelijkheid voor haar beleid zelf te dragen.
Over de devaluatie zelf, moet toch aan de Regring worden gevraagd, of dit wapen een middel is van deze tijd. In de wereldwijde economische crisis die vele landen nu beetje bij beetje te boven komen, hebben wij dit middel niet of vrijwel niet toegepast gezien, in de USA niet, in de Eurozone niet, in Japan niet.
De Regering betoogt, dat zij door koersverschillen veel geld verliest, lees, dat zij door de devaluatie veel geld hoopt te verdienen. Maar wie betaalt de prijs? De burger, rijk en arm, betaalt de prijs. Alle prijzen in het land gaan de lucht in. Het leven wordt stukken duurder, de burger en vooral de kleine man, wordt stukken armer.
Bovendien is de koers op de parallelmarkt verder omhoog geschoten. Regering is Uw antwoord hierop een volgende devaluatie van onze munt? Is het niet zo, dat wij moeten blijven zoeken naar een manier om de waarde van onze munt te verdedigen tegen aanvallen van speculanten?
Er zijn allerlei beschouwingen over de geschiedenis van de verhoging van de toeslag op brandstof, de government take. We kunnen natuurlijk daarover dabateren.
Maar kern van de zaak nu is, dat de 50% vehoging van de government take, drastisch doorwerkt op het prijsniveau in alle sectoren. De maatregel heeft een direct effect op de beurs van de personen en bedrijven die brandstof verbruiken en een indirect effect op de gehele gemeenschap. Weegt die prijs op tegen de door de Regering nagstreefde inkomstenverhoging en de droom van het vat krijgen op de informele sector?
De Regering is kennelijk geschrokken van de niet door haar ingecalculeerde schokeffecten van de door haar genomen maatregelen. Zij tracht nu met een aantal lapmiddelen de schok voor sommige groepen enigszins te verlichten. Want nergens zullen de maatregelen zelfs een redelijk deel van door de handel beoogde 30% prijsverhoging op kunnen vangen.
Wie had verwacht, dat de Regering de combinatie van enerzijds het verhoogde obligoplafond voor de verplichtingen in SRD en anderzijds de loonsverhogingen, zou benutten om de burgers te stimuleren hun spaarcenten aan de Surinaamse Overheid te lenen voor de uitvoering van haar megaplannen, komt nu bedrogen uit:
De Regering perst jong en oud, rijk en arm, de zieken en de behoeftigen uit, ter versterking van haar kas, kennelijk voor meer dan haar verplichtingen nu vereisen.
*********
Geen opmerkingen:
Een reactie posten