Elk jaar op 24 februari rond 12 uur s’nachts, de avond voor de verjaardag van de revolutie, zegt Desi Bouterse op het plein van de revolutie dat de doelen van de revolutie nog niet zijn gehaald.
De doelen zijn niet gehaald, terwijl het Surinaams volk de prijs voor de revolutie wel heeft betaald.
Die prijs bestond onder andere uit:
· een totaal vernietigde economie
· een waardeloze Surinaamse munteenheid
· tientallen doden als gevolg van het nodeloos revolutionair geweld, tegen coups, mensenrechten schendingen en platte moorden in naam van de revolutie
· monetaire ruïne
· politieke en economische isolatie van Suriname
· schaarste van allerlei goederen en eerste levensbehoeften
· vernietiging van de Universiteit van Suriname
· verhoogde doorvoer van drugs.
Bovendien bestond er tijdens de revolutie van 1980 tot 1987 geen oppositie.
Althans, de zichtbare oppositie werd vermoord, het land uit gejaagd, verboden, in brand geschoten of achter Zanderij levenloos teruggevonden.
De revolutionairen hadden dus alle ruimte om hun revolutie uit te voeren.
Men zou niet kunnen generaliseren en zeggen dat doelen van revoluties niet worden gehaald.
Amerika heeft ook zijn eigen revolutie gehad en is vandaag het welvarendste land ter wereld.
Wanneer we de Amerikaanse revolutie beschouwen en vergelijken, dan zien we dat de Amerikaanse revolutie ontstond uit een echte drang van een volk om vrij te zijn en om welvaart te scheppen.
De vergelijking maakt ook duidelijk dat de Surinaamse revolutie in feite geen revolutie is geweest en dat het Surinaamse volk in eigen belang maar kan stoppen om te wachten op de doelen van de revolutie omdat die er nooit zullen komen. In feite is het Surinaamse volk belazerd, terwijl de revolutionairen duizenden liters bloed als prijs hebben geëist voor hun revolutie die nooit welvaart kan brengen.
De onafhankelijkheids verklaring
De Amerikaanse revolutie was een politiek proces in de tweede helft van de 18de eeuw waarbij 13 koloniën in Noord Amerika samen vochten om de band van Amerika met het moederland
Engeland te verbreken. De oorlog eindigde met het Verdrag van Parijs in 1783 waarbij Engeland al haar rechten in Amerika opgaf. In juli 1776 nam het Amerikaanse Congres de Onafhankelijkheids Verklaring aan waarbij Amerika zich zelf vrij van Engeland verklaarde.
In Suriname zagen wij dat de NPS een onafhankelijkheids proces inzette dat eindigde met de staatkundige onafhankelijkheid op 25 november 1975. Door de coup van Desi Bouterse op 25 februari 1980, die voorbereid werd door Dhr. Valk, militaire attaché op de Nederlandse Ambassade, werd de invloed van het voormalige moederland Nederland juist geherintroduceerd. Hier begint de onechtheid van de Surinaamse revolutie vergeleken met de Amerikaanse. In plaats van te vechten voor daadwerkelijke onafhankelijkheid van Nederland, functioneerde Desi Bouterse als een pion van Nederland en pleegde een coup in Suriname. Dit moest al een indicatie zijn dat de Surinaamse revolutie geen revolutie was. Het was hoogstens een illegale inmenging van Nederland in de aangelegenheden van een voormalige kolonie.
De US Bill of Rights
Het land Amerika is gesticht op het principe van vrijheid. Elke Amerikaan is vrij, heeft dezelfde rechten en moet toegang hebben tot het rechtssysteem.
In 1791 werd de US Bill of Rights aangenomen door het Amerikaanse Congres. Deze wet biedt met haar amendementen een basis set van vrijheden en rechten aan elke Amerikaan.
In Suriname werden de vrijheden van de Surinaamse burger juist beperkt. Op 13 augustus 1980 werd de grondwet van Suriname buiten werking gesteld en hiermee waren de basis rechten van de Surinaamse burger niet meer gewaarborgd. De mensenrechten schendingen bleven dan ook niet uit. Maar eerst werden de burger vrijheden met het volgende beperkt. Er werd een samenscholings verbod ingesteld op de dag van de revolutie. Er gold een avondklok van 7 p.m. tot 5 a.m. vanaf de dag van de revolutie. Het Surinaamse volk heeft jaren daarna met een avondklok geleefd en wel van 10 p.m. tot 6 a.m. Er was geen vrijheid van meningsuiting en op 8 december 1982 werden radiostations en kranten drukkerijen in brand geschoten. Mensen die de democratie in leven moeten houden werden vermoord in Suriname.
De revolutionairen hebben dus systematisch de rechten van de mens vertrapt in Suriname.
Justice for all
De Amerikanen hebben een maatschappij ingericht op het principe dat elke Amerikaanse burger zijn recht moet kunnen vinden. Deze principes konden al terug te vinden zijn in de vroege dagen van de revolutie. Voor de zwarte Amerikanen duurde het wel tot de Civil Rights Bill van 1964 voordat deze belofte werd waargemaakt. De Civil Rights Bill van 1964 maakte discriminatie illegaal.
In Suriname is de rechtsstaat totaal vernietigd door de revolutie. Dat begon al in de nacht van 24 op 25 februari 1980 met het in brand schieten van het Hoofdbureau van Politie aan de waterkant. Op die dag werd Procureur Generaal Mr. Maurits De Miranda levensgevaarlijk geschoten en verwond door militairen. In de jaren daarna werden alle symbolen van de rechtsstaat in brand geschoten, te weten het parlementsgebouw, het kanton gebouw, het gebouw van de Rechter Commissaris, het STVS gebouw en gebouwen van de vrije pers.
Het Amerikaanse rechtssysteem is één van de verworvenheden van de Amerikaanse revolutie.
De Amerikaanse rechtstaat functioneert ook beter dan elk andere in de wereld. Het Amerikaans rechtssysteem pakt de drugscriminaliteit hard aan.
In Suriname zien we dat juist de leider van de zogenaamde revolutie veroordeeld is voor drugshandel in Nederland.
Vanwege deze veroordeling loopt er tegen hem een internationaal opsporingsbevel van de Interpol.
Vrijheid
De Amerikaanse revolutie heeft vrijheid gebracht voor de Amerikanen. Als men in één land op aarde in vrijheid kan leven en de kans heeft om zichzelf door hard werken op te bouwen, dan is het wel Amerika. Het is nou eenmaal zo dat de mens zich het best kan ontplooien als hij leeft in vrijheid.
De Surinaamse revolutie heeft door onderdrukking van het Surinaamse volk ervoor gezorgd dat het intellect het land verliet. Zonder intellect is een land ook niet op te bouwen en de verkiezingsuitslag van 1987 spreekt boekdelen over wat het Surinaamse volk van de revolutie dacht.
De revolutionairen, thans grotendeels gebundeld in de NDP, konden nooit vooruitgang brengen omdat het uitgangspunt nooit was om bevrijding te brengen voor het volk, maar om ervoor te zorgen dat sommigen onder hun zelf niet door de Krijgsraad werden gevonnist begin 1980.
Het is dus duidelijk wat de Surinaamse revolutie is geweest. Op 25 februari kwamen 16 onderofficieren plotseling aan de macht zonder daarvoor uitgerust te zijn. Allerlei politieke figuren, die anders nooit via verkiezingen aan de macht zouden kunnen komen, maakten van de gelegenheid gebruik en misbruikten een militair apparaat dat naderhand vol met moordenaars bleek te zijn.
Al de mensen paarse truitjes hoeven dus niet te wachten op de realisatie van de doelstellingen van de revolutie. Die zijn naderhand mooi geformuleerd om een illegale beweging te rechtvaardigen.
Marcelita Dankoor
Geen opmerkingen:
Een reactie posten